به گزارش قدس آنلاین، مخالفان معتقدند به‌دلیل تحریم‌ها عملاً این سیاست با شکست مواجه می‌شود، چراکه نمی‌توانیم پول صادرات نفت عراق را وارد کشور کنیم و موافقان می‌گویند بی‌شک مسئولان این نکات را مدنظر قرار داده‌اند.

این قرارداد ضرر پشت ضرر است!
یکی از کارشناسان در گفت‌وگو با قدس این قرارداد را منطقی و قابل دفاع ندانست و گفت: ما در کشور ظرفیت تولید ۴ میلیون بشکه نفت را در روز داریم، اما ۲/۸ میلیون بشکه تولید می‌کنیم و چنانچه بخواهیم می‌توانیم مازاد تولید داشته باشیم، بنابراین نفتی که قرار است با گاز تهاتر شود، قرار نیست در کشور مصرف شود و باید به فروش برسد.

وی ادامه داد: در حال حاضر ایران، هم مشکل صادرات دارد و هم مشکل برداشت پول، بنابراین نفتی که در قبال فروش گاز به‌عراق وارد کشور ما می‌شود، به‌فروش نخواهد رسید و زمانی که نمی‌توانیم آن را بفروشیم به‌چه علت باید آن را وارد کنیم.

این کارشناس حوزه انرژی تصریح کرد: حتی چنانچه بتوانیم این نفت را به‌فروش برسانیم، باید ارزان‌تر بفروشیم و پس از فروش، پول آن را نمی‌توانیم وارد کشور کنیم و یا اگر بتوانیم وارد کنیم از آن مقدار اصلی کسر خواهد شد که این ضرر پشت ضرر و به ‌زیان منافع ملی است.

این قرارداد انتخاب بین بد و بدتر است!
مرتضی صبوری فرد، کارشناس اقتصاد انرژی هم به قدس گفت: به‌عقیده من ایران یک معامله بین بد و بدتر را انجام می‌دهد، چراکه باتوجه به‌تحریم‌هایی که وجود دارد ما نمی‌توانیم نفت و گاز خود را صادر و در صورت صادرات نمی‌توانیم پول آن را دریافت کنیم، بنابراین این نوع معامله می‌تواند جلو انباشت طلب ما را بگیرد و به نحوی می‌توانیم پولمان را نقد کنیم.

وی ضمن اشاره به‌اینکه جزئیات این توافق منتشر نشده است، ابراز کرد: آن طور که شنیده شده قرار است نفت عراق در همان کشور به‌مشتری‌ها فروخته و پول نفت در همان عراق نقد و به ایران بازگردد تا این‌گونه هزینه‌های جابه‌جایی نفت به‌داخل ایران کاهش یابد و یا حذف شود، بنابراین نفتی از عراق وارد ایران نمی‌شود.

این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: ارزش نفت خام براساس دو معیار وزن مخصوص و میزان گوگرد بررسی می‌شود و آنچه ما مطلع هستیم میزان گوگرد نفت خام عراق بیش از ۴درصد و فراوری آن در پالایشگاه‌های ایران سخت است، اما چنانچه این تئوری اجرا شود که نفت در پالایشگاه‌های ایران پالایش شود، ایران به لحاظ علمی شرایط خوبی دارد و می‌تواند نفت خام عراق را وارد و آن را به‌اشکال مختلف درآورد. ولی در عین حال معتقدم این کار چنانچه صورت گیرد هزینه‌های جانبی برای کشور خواهد داشت، اما جزئیات قرارداد در دست ما نیست که بدانیم این مسائل در قرارداد دیده شده یا خیر.

حتماً تفاهم‌ها به گونه‌ای بوده که طرف ایرانی را راضی کرده است!
مصطفی سعیدی، کارشناس حوزه انرژی هم به‌ قدس گفت: یک بخشی از نفت عراق به‌صورت خام است که ای.پی.آی خاص دارد و یک‌سری پالایشگاه‌های خاص آن را خریداری می‌کنند.

وی ادامه داد: همچنین بخش دیگر این نفت، کوره است که مشکلی در فروش آن نداریم، اما تنها این نوع نفت تمام طلب ایران را تسویه نمی‌کند، بنابراین ناچار به‌خرید نفت خام سنگین عراق هم هستیم که فروش آن سخت است. البته تصور می‌کنم تفاهم‌هایی وجود دارد که مسئولان از دریافت پول آن مطمئن هستند.

سعیدی اضافه کرد: ما از نحوه فروش اطلاع نداریم و چون توافق محرمانه است نمی‌توانیم در این باره اظهارنظر کنیم، اما به‌طور قطع قرارداد به‌گونه‌ای بوده که طرف ایرانی را راضی کرده است.

مشکلی در فروش نفت عراق نخواهیم داشت
همچنین محمدعلی خطیبی،  مدیراسبق امور بین‌الملل شرکت ملی نفت در گفت‌وگو با قدس ابراز کرد: همان گونه که نفت خود را به‌فروش می‌رسانیم، به همان صورت چنانچه نفت عراق هم به دست ما برسد می‌توانیم آن را به فروش برسانیم.

وی با بیان اینکه بخش قابل‌توجهی از نفتی که قرار است تهاتر شود در قالب نفت کوره وارد می‌شود، تصریح کرد: نفت کوره فراورده نفتی و فروش آن راحت‌تر است و چون بازار خوبی دارد هر میزان که نفت کوره وارد کنیم به فروش می‌رسد. همچنین بخشی از این نفت هم به‌صورت نفت خام سنگین وارد کشور می‌شود که این نوع نفت به‌دلیل قیمت پایین، در بازار طرفداران زیادی دارد. بنابراین تصور من این است چون هر دو، بازار خوبی دارند، در فروش مشکلی رخ نمی‌دهد.

مدیر اسبق امور بین‌الملل شرکت ملی نفت یادآور شد: زمانی که بنده در تحریم قبلی، مسئولیت فروش نفت را داشتم تقاضای نفت خام سنگین دو برابر میزان تولید ما بود، بنابراین به‌دلیل تجربه‌ای که از قبل داریم و همچنین به‌علت قیمت پایین، بازار برای فروش وجود دارد.

امروز پالایشگاه‌ها خود را وابسته به‌یک نوع نفت نمی‌کنند
خطیبی در پاسخ به‌اینکه با توجه به ‌سنگین بودن نفت عراق و اینکه در هر پالایشگاهی نمی‌توان از آن استفاده کرد، آیا مشکلی در این زمینه به‌وجود نخواهد آمد، خاطرنشان کرد: این‌گونه نیست که  همچون گذشته پالایشگاه‌ها به‌یک نوع نفت خود را وابسته کرده باشند، بلکه معمولاً طوری طراحی می‌شوند که بتوانند نفت مورد نیاز خود را بسازند.

وی افزود: به‌این صورت که پالایشگاه‌ها در مخازن مختلف نفت‌های خام‌ مختلف را خریداری و درصدی از هر کدام را ترکیب می‌کنند تا خوراک خود را بدست آورند، بنابراین وابستگی به‌یک نوع نفت وجود ندارد.

مدیر اسبق امور بین‌الملل شرکت ملی نفت با تأکید بر اینکه مسئولان مربوط زیر بار مسئولیتی نمی‌روند که نتیجه آن شکست باشد، گفت: چنانچه نتوانند نفت را به‌فروش برسانند قبول نخواهند کرد زیر بار مسئولیت بروند و زمانی که پای قرارداد نشسته‌اند به‌این معناست که می‌توانند بفروشند.

خطیبی اظهار کرد: تاکنون عراق مجوز پرداخت را می‌گرفت و پول مقدار گازی که از ایران خریداری می‌کرد، با کمی تأخیر می‌پرداخت، اما در این دوره نتوانسته مجوز پرداخت دریافت کند، بنابراین ناچار به‌تهاتر شدیم.