حملات سایبری به گزینه‌ای قدرتمند و کم‌هزینه برای جنگ تبدیل شده‌اند. جهان با نیروهایی رو به رو شده که به فناوری‌های رایانه‌ای مجهز هستند و می‌توانند با هک کردن صدمات مجازی به بار آورند و تنها با فشار یک دکمه خسارات مالی به افراد وارد کنند.

جنـگ سـایبری یکـی از ایـن مقولـه هاسـت کـه در فضای مجازی بین تجهیزات ارتباطی، مخابراتی، شبکه های رایانه ای و سیستم های مبتنی بر رایانه با شدت تمام توسط کشورهای صاحب فناوری بر علیه سایرین در جریان اسـت. مسئولان سایبری ایالات متحده آمریکا نسبت به ضعیف و عقب بودن این کشور نسبت به کشورهای چین، روسیه، جمهوری اسلامی ایران و حتی کره شمالی به مقامات کاخ سفید هشدار داده بودند بطوریکه در سال 2019 جان بولتون مشاور امنیت ملی در دوره دونالد ترامپ به دلیل سیاست های عقب مانده این کشور در زمینه جنگ سایبری سند امنیت دفاع سایبری این کشور را تنظیم کرد. بر اساس این سند راهبرد واشنگتن در زمینه سایبری از دفاعی به سمت تهاجمی تغییر داده شد و در همان حال اعلام شد این کشور تهاجمات سایبری خود را علیه دیگر کشورها افزایش دهد.

 در همان دوره آمریکا بدافزار استاکس نت را بر علیه مسئله صلح آمیز هسته ای ایران استفاده کرد. البته چین از نظر سایبری نسبت به سایر کشورها پیشرفته تر است و در این بخش دارای ارتش می باشد. به همین دلیل واشنگتن سیاست دفاعی خود را در زمینه سایبری در طی چند سال اخیر تغییر داده است. یکی از قدرتهای پنهان در بحث جنگ سایبری رژیم صهیونیستی است بطوریکه شرکت اسرائیلی NSO  سازنده جاسوس‌افزار پگاسوس را باید در سال ۲۰۱۸ عامل رهگیری در قتل خاشقچی معرفی کرد.

امروز در بحث فضای سایبری قانونی وجود ندارد و پرسشی که در بین کشورهای مختلف وجود دارد این است که چرا سازمان ملل در این زمینه وارد نمی شود. اگر فضای جنگ سایبری در جهان گسترش یابد ممکن است منجر به خشونت و حتی کشتارهای جمعی شود. باید قوانینی در این زمینه تعریف شود تا اگر کشوری از طریق جنگ سایبری دچار خسارت شد بتواند از طریق مجامع بین المللی نسبت به رفع آن پیگیری و اعاده حیثیت کرد.