تحولات لبنان و فلسطین

۵ شهریور ۱۴۰۲ - ۰۷:۴۱
کد خبر: 909372

محدود کردن روابط دیرینه ایران و لبنان به روابط با حزب‌الله یک اشتباه راهبردی است. روابط تاریخی دو کشور قدمتی بیش از مناسبات سیاسی دارد.

روابط با لبنان، تاریخی و فراتر از حزب‌الله

به گزارش قدس آنلاین، افزایش ارتباطات ایران و عربستان که با سفر رئیس‌جمهور به ریاض در آینده‌ای نزدیک جدی‌تر هم خواهد شد، ضرورت ورود به پرونده‌هایی مانند لبنان را دوباره گوشزد می‌کند.

در طول تاریخ، روابط سیاسی تهران و بیروت اکثراً روابط عمیق و مستحکمی بوده است. به‌طور کلی نخ تسبیح روابط دو کشور در طول تاریخ را تشیع تشکیل می‌دهد.  

در طول قرن‌ها پیوندهای تاریخی میان مردم و علمای دو کشور برقرار بوده است. علمای «جِبِل عامل» مانند شیخ بهایی، شیخ لطف‌الله عاملی، شیخ حر عاملی به ایران آمدند و در زمان صفویه موجب رونق مذهب تشیع در کشورمان شدند.

در سطح دیپلماتیک نیز از سال۱۲۹۱ نخستین کنسولگری ایران و از سال ۱۳۳۴ سفارت کشورمان در بیروت گشایش یافت. در زمان پهلوی نیز ایران، عراق و لبنان با یکدیگر قرارداد امنیتی بغداد را امضا کردند.

روابط دیپلماتیک بعد از امضای این قرارداد در زمان کمیل شمعون نخست وزیر لبنان رونق گرفت و حتی رژیم شاه برای فشار بر مخالفان ایرانی خود در لبنان، ساواک را به بیروت فرستاد. در سال ۱۹۵۸ با آمدن «فؤاد شهاب» روابط دو کشور به سردی گرایید. امام موسی صدر و شهید چمران همکاری‌های تنگاتنگی را با نهادهای اجتماعی در این کشور داشتند.

 پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در کنار گسترش تشیع، تقابل با رژیم صهیونیستی عامل وحدت دو کشور بود. سه سال پس از پیروزی انقلاب، حزب‌الله لبنان تأسیس شد و تهران حمایت جدی خود را از این گروه اعلام کرد.

با امضای پیمان آشتی ملی در طائف میان گروه‌های لبنانی و به پایان رسیدن جنگ داخلی در این کشور همزمان با اتمام جنگ تحمیلی در ایران، روابط فی‌مابین توسعه چشمگیری یافت. با ترور رفیق حریری و اعلام رأی دادگاهی مبنی بر شرکت چهارعضو حزب‌الله در این ترور روابط دو کشور کمی کدر شد.

در فاصله سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۸ افزون بر ۳۰ سند همکاری در بخش‌های مختلف میان دو کشور امضا شد و در سال ۱۳۸۹ محموداحمدی نژاد رئیس جمهور وقت برای نخستین بار به لبنان سفر کرد. سفر نخست وزیر لبنان به تهران نیز منجر به امضای تفاهم‌نامه‌های گسترده شد. در مجموع در این دو سفر افزون بر ۳۰ تفاهم‌نامه در زمینه‌های مختلف امضا شده است. 

سفر سعد حریری نخست وزیر لبنان به ایران در ۲۷ نوامبر، پازل روابط دو کشور را تکمیل کرد، اما پس از کناره‌گیری وی در  ۱۳ آبان ۱۳۹۶ روابط ایران و لبنان کمی کمرنگ شد. بهرام قاسمی در واکنش به استعفای نخست‌وزیر لبنان و بیان مطالب ضدایرانی در متن استعفانامه او گفت: «استعفای ناگهانی آقای حریری و بیان آن در کشوری دیگر، نه‌تنها مایه تأسف و شگفتی است، بلکه نشان‌دهنده بازی ایشان در زمینی است که بدخواهان منطقه طراحی کرده‌اند».

هرچند پس از بازگشت حریری از ریاض روابط وی با حزب الله لبنان به گرمی گرایید. سعد حریری در می ۲۰۱۸ مأمور به تشکیل کابینه شد و دکتر ظریف در سال ۹۷ با وی و سید حسن نصرالله دیدار کرد. اما حریری دیگر هیچ‌وقت نتوانست ارکان قدرت خود را بازسازی کند.

خلأ قدرت در این کشور تاکنون مشهود است، هرچند تهران کوشیده روابط حسنه خود را همچنان حفظ کند.

سفر دکترحسین امیرعبداللهیان به بیروت و دیدار با میشل عون رئیس جمهور لبنان، آمادگی تهران را برای ارائه حمایت همه‌جانبه از لبنان به‌ویژه در شرایط اقتصادی دشوار کنونی نشان می‌دهد.

حالا اما در آستانه سفر دکتررئیسی به ریاض بدون شک یکی از پرونده‌های اصلی که باید از سوی هر دو کشور مورد مداقه قرار گیرد، تشکیل دولت در لبنان است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.