این «اختلاف» به معنای «گفت وشنفت اندیشگی» است؛ چنان که در آیه ۱۹۰ سوره شریفه آل عمران نیز می خوانیم:«إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِّأُولِی الْأَلْبَابِ؛ مسلماً در آفرینش آسمان‌ها و زمین،  آمد و رفت شب و روز، نشانه‌های روشنی برای اهالی حکمت و اندیشه وران است».

خردمندان از این اختلاف هم رفت و آمد وگفت‌وگوی فرزانه‌وار و ارتباط ومرابطه دانشوری را می فهمند که موجب توسعه وعمق دانایی و شناخت می‌شود. شناختی که چون به معرفت رفتاری تبدیل شود، بر ارتقای روزآمد وحدت تأکید خواهد داشت.

چه این خواست خداست با تضمینی چنین که در کلام رسول اعظم الهی(ص) می خوانیم:« یداللّه مع الجماعة؛گره‌ها نیز به دست قدرت الهی گشوده می‌گردد». چنان‌که در دوران حیات خود بارها تجربه کرده ایم که با وحدت می‌شود بر مشکلات فائق آمد. سنگ‌های ناجنبنده با اتفاق دست‌ها و توان‌ها ونگرش‌های ژرف‌نگر، از سر راه برداشته می‌شوند. اتحاد  تارها و پودهاست که در عین تکثر، هارمونی ایجاد می‌کند و قالی می‌شود.

این اختلاف امتی رحمه، کثرت ظهوراتی است که در افق معنایی وحدت، معنا پیدا می‌کند. همراهی‌ای است که به نتیجه می رسد. از پیامبر وحدت(ص) همواره در یاد داشته باشیم که«من فارق الجماعة شبراً خلع اللّه ربقة الاسلام من عنقه؛ هر کس یک وجب از جماعت جدا شود، خدا طوق مسلمانی را از گردنش می برد.» چرا که تقویت و بقای اسلام بستگی به همگرایی و اتحاد راهبردی و عینی جامعه مسلمین دارد.

چنان‌که بقای وطن و تمامیت ارضی ایران عزیز هم اتحاد هر روز مستحکم شده‌ترِ فرزندانش را می‌طلبد. اتفاقاً دنیای اسلام هم زمانی دعوت ما به وحدت راهبردی و عینی با عمق وجود را باور می‌کند که اتحادمان در درون به بنیان مرصوص تبدیل شده باشد.

در حقیقت دنیا رفتار و کردار توأمانمان را زمانی جدی می گیرد که بر مشی عاقلانه واندیشگون عمل کند . در حقیقت، امضای گفتار با رفتار است.

چنین که شد، دیگران هم با جدیت و احترام دعوت ما را خواهند پذیرفت؛ چرا که واقعیت همان است که جامی  می گوید:«الجماعة رحمةٌ و الفرقة عذابٌ؛ همگرایی و اتفاق رحمت الهی است و تفرقه و جدایی عذاب.»  که ملت حکیم وبصیرما با بینشی ژرف‌نگر، به این موارد توجه وتفطن داشته باشند.

این یادداشت واره کوتاه وشتاب‌زده را با این آیه که خداوند در قرآن به امت می فرماید به پایان می‌برم؛ ولکم فی رسول الله اسوه حسنه ...

بعدالتحریر: سلام حضرت ماه؛ خوش آمدید. ماه‌ترین ماه، همه زیبایی‌ها  نثار وجود نازنینتان، آمدنتان بارقه‌ای است که جان وجهان امت اسلام وفراتراز امت، همه فطرت‌های پاک را به وجد آورده است، خوش آمدید...