به گزارش قدس آنلاین، راهبرد معاصر نوشت:  نشریه «اکونومیست» در گزارشی عنوان کرده؛ سرمایه‌گذاران روند مواجهه با واقعیت تلخ افزایش نرخ بهره را آغاز کرده‌اند و گرچه گفته می‌ شود آوریل سخت‌‍ترین ماه در مواجهه با این واقعیت است؛ اما سهامداران انتخاب این ماه را تأیید نکردند و معتقدند سخت‌ترین ماه برایشان سپتامبر است. سهام این روزها همانند باقی روزهای سال تمایل به افزایش دارد. از سال 1928، نسبت سود ماهانه به زیان در شاخص استاندارد اند پورز ( Standard and Poor's) که یک سازمان آمریکایی اعتبارسنجی است، 50 درصد بود، به استثنای ماه سپتامبر که حدود 40 درصد را نشان داد.

به نظر می‌آید سرمای پاییز توانسته است بر فضای بازار تأثیر بگذارد و در ماه سپتامبر این شاخص کاهش داشت. همان گونه که انتظار می‌رفت، پس از اول آگوست پرتنش، هفته‌های اخیر روند کاهشی را سپری کرده است.

تأثیر این ارزیابی با ایده بازارهای مالی پویا در تضاد است. به هر حال، قیمت دارایی‌ها فقط باید در پاسخ به دیتاهای جدید (مانند جریان‌های نقدی آینده) به حرکت بیفتد و  نوسانات مورد انتظار باید به وسیله معامله گران شناسایی و بررسی شود. با وجود این، در سپتامبر سال جاری هیچ تحرک عجیبی در زمینه تحولات رخ داده وجود ندارد؛ تنها چیز مشهود و قابل تأمل میان سرمایه‌گذاران، نرخ‌های بهره ای است که در بلندمدت بالا باقی خواهند ماند.

عامل اصلی روند کاهشی، جلسه‌های ماراتن گونه و اعلامیه‌های مبتنی بر سیاست‌های پولی است که فدرال رزرو ایالات متحده از 20 سپتامبر آغاز کرد و دو روز بعد این تاریخ پایان یافت؛ موضوعی که تبعاتش دامن 11 بانک اصلی این کشور را گرفت. به طور کلی مدیران فدرال رزرو انتظار داشتند نرخ بهره معیار (در حال حاضر میان 5.25 تا5.50 درصد) تا پایان سال 2024 بالای پنج درصد باقی بماند.

برای بازار اوراق قرضه، این روند مهر تأییدی بر انتظاراتی است که در تابستان ایجاد شده، زیرا بازده اوراق دو ساله خزانه داری ایالات متحده که به انتظارات سیاست پولی کوتاه مدت حساس است، از 3.8 درصد در ماه می به 5.1 درصد افزایش یافت.

نرخ بهره بلندمدت نه تنها در آمریکا، جایی که بازدهی اوراق قرضه 10 ساله خزانه داری با 4.6 درصد به بالاترین سطح خود در 16 سال گذشته رسید، افزایش یافت؛ بلکه  بازده اوراق قرضه 10 ساله آلمان به 2.8 درصد رسید، بالاترین میزان ثبت شده از سال 2011. بازده اوراق قرضه بریتانیا نیز نزدیک به سطحی است که پاییز گذشته به آن رسیده بود.

این موارد در حالی است که قیمت دلار به سطح بالاتری نسبت به همتایان خود در سایر کشورها افزایش یافت. شاخص DXY که معیار ارزش گذاری دلار در مقایسه با 6 ارز اصلی دیگر است، از پایین‌ترین سطح ثبت شده در ماه جولای، هفت درصد افزایش یافت.

در مقایسه با بازارهای اوراق قرضه و ارز، بازار سهام در تداوم افزایش نرخ بهره کند بوده است. باید گفت، هزینه های استقراض تنها عامل محرک نیستند و سرمایه گذاران از ظرفیت هوش مصنوعی و اقتصاد انعطاف پذیر آمریکا خوشحال می شوند. به عبارت دیگر، چشم انداز رشد سریع سود ممکن است رونق بازار سهام را حتی در مواجهه با سیاست‌های پولی سخت توجیه کند.

به نظر می‌آید سرمایه گذاران دیدگاهی افراطی در زمینه نرخ بهره داشته اند، نه فقط به این دلیل که کاهش‌های اخیر نرخ ها ناشی از اظهارات رئیس بانک مرکزی آمریکا بوده است، بلکه به این دلیل که سهام قابلیت خطرپذیری بیشتری نسبت به اوراق قرضه دارند و باید بازده مورد انتظار بالاتری را برای جبران داشته باشند. درست است اندازه‌گیری بازده اضافی مورد انتظار دشوار است، اما می‌توان با مقایسه بازده سود بازار سهام (بازده مورد انتظار سهام، تقسیم بر قیمت سهم) با بازده اوراق قرضه دولتی، روشی جایگزین به دست آورد.

اگر این فرآیند را با استاندارد اند پورز  500 و اوراق خزانه 10 ساله انجام دهید، شکاف بازده میان این دو تنها به یک درصد کاهش می‌یابد که پایین‌ترین سطح آن است. یکی از احتمالات این است، سرمایه گذاران آنقدر به درآمدهای اصلی سهام خود اطمینان دارند که به سختی تقاضای بازده اضافی برای پوشش خطرپذیر می‌کنند که این درآمدها ممکن است بر باد برود.

امروز، سرمایه‌گذاران به سادگی باور نمی‌کنند تا زمانی که بازار اوراق قرضه از آنها انتظار دارد، نرخ بهره بالا باقی خواهد ماند و تا زمانی که بانک مرکزی آمریکا اصرار دارد، نرخ بهره همچنان بالا باقی بماند. در هر صورت چند ماه آینده می‌تواند سخت‌تر از اکنون باشد.