به گزارش قدس آنلاین، تولیدات جذاب و دیدنی شبکه نمایش خانگی در چند سال اخیر سبب شد بسیاری از مخاطبان تلویزیون به تماشای آثار این شبکه‌ها روی بیاورند. شبکه‌های نمایش خانگی هم با دعوت از کارگردان‌های خلاق و ستاره‌های سینما و تلویزیون به بازارشان رونق بخشیدند اما رفته‌رفته از کیفیت سریال‌های شبکه نمایش خانگی کاسته شد و نه فقط سریال‌ها که سایر تولیدات پلتفرم‌ها هم روی دور تکرار افتاده‌اند.
قصه‌های تکراری سریال‌های شبکه نمایش خانگی و گرایش آن‌ها به تولید مستند مسابقه‌ها که از نظر هزینه تولید در مقایسه با ساخت سریال، خرج کمتری دارد موجب شده مخاطبان از تولیدات پلتفرم‌ها دلسرد شوند و اتفاقی که با کاهش کیفیت آثار برای تلویزیون افتاد و منجر به ریزش مخاطبانش شد در کمین شبکه‌های نمایش خانگی هم باشد.
سرنوشتی مانند تلویزیون
سیدرضا اورنگ، منتقد سینما و تلویزیون که سابقه کارگردانی و نویسندگی آثار تلویزیونی را دارد درباره اینکه چرا کیفیت تولید آثار در شبکه نمایش خانگی کاهش پیدا کرده است؟ به خبرنگار ما می‌گوید: زمانی که دست تلویزیون در ساخت سریال‌های جذاب و دیدنی خالی شد، مردم با پدیده جدیدی به اسم سریال‌های شبکه نمایش خانگی روبه‌رو شدند. سریال‌های جدید و جذابی آمدند که مردم استقبال کردند و پول‌های خوبی هم به سمت پلتفرم‌ها سرازیر شد.
او ادامه می‌دهد: رفته‌رفته کارگردان‌ها در شبکه نمایش خانگی، سریال‌های خارجی را نعل به نعل تقلید کردند و چون حرفی برای گفتن نداشتند به دور تکرار افتادند. در واقع سریال‌سازی به روتین کاری و وظیفه عده‌ای تبدیل شد به طوری که برخی از کارگردان‌ها، سالانه چند سریال برای شبکه‌های نمایش خانگی می‌ساختند.
به گفته وی، پلتفرم‌ها هم روی دور رقابت و روکم‌کنی با یکدیگر افتادند و با این رویه که باید رقیبان را از میدان بیرون کنیم؛ تولیداتشان را بیشتر کردند و کیفیت آثارشان کاهش یافت.
اورنگ با تأکید بر اینکه هر مدیومی، ساختار و سازندگان خودش را دارد، توضیح می‌دهد: پلتفرم‌ها هم مدیوم خودشان را دارند ولی بسیاری از بازیگران و کارگردان‌های سینما وارد مدیوم سریال‌سازی شده‌اند چون پول زیادی در این قسمت وجود دارد.
این منتقد که پیش‌بینی به بن‌بست خوردن سریال‌های شبکه نمایش خانگی را کرده بود، می‌افزاید: مخاطبان، سریال‌های کم‌کیفیت تلویزیون را تماشا می‌کردند چون پولی بابت تماشای آن نمی‌دادند ولی در شبکه نمایش خانگی، مخاطب اشتراک می‌خرد و هزینه اینترنت می‌پردازد به همین دلیل انتظار بیشتری از کیفیت آثار دارد که انتظار بحقی است.
کپی‌برداری از سریال‌های خارجی
وی با اشاره به ریزش مخاطبان سینما به دلیل افت کیفیت فیلم‌ها خاطرنشان می‌کند: این اتفاق در شبکه نمایش خانگی هم می‌افتد. سریال‌ها به کپی‌هایی ناقص و ضعیف از نمونه‌های خارجیشان تبدیل شده‌اند و فصل دوم سریال‌ها هم ضعیف‌تر از فصل اول آن‌هاست مثلاً سریال «زخم کاری» با وجود ضعف‌هایی که در فصل اول داشت در فصل دوم بسیار ضعیف‌تر است، کیفیت بازی بازیگران به شدت پایین آمده و فیلم‌نامه هم ندارد مانند بسیاری از سریال‌های تلویزیونی که در فصل‌های بعدی بدون فیلم‌نامه ساخته شدند و فقط حرافی می‌کردند.
به گفته اورنگ، در سریال‌های خارجی وقتی فصل‌های بعدی با اقبال مخاطب روبه‌رو نشود، دیگر نمی‌سازند ولی در کشور ما وقتی فصل اول سریالی مخاطب ندارد فصل‌های دوم و سوم آن را هم می‌سازند! این به معنای لجبازی با مخاطب است.
ورود پول‌های مشکوک به شبکه نمایش خانگی
او با بیان اینکه ریزش مخاطبان پلتفرم‌ها با کاهش کیفیت آثارشان منجر به تمایل مخاطبان داخلی برای تماشای آثار خارجی می‌شود، عنوان می‌کند: اکنون هم اولویت بسیاری از علاقه‌مندان به فیلم و سریال، تماشای آثار خارجی است و فیلم و سریال‌های ایرانی در حاشیه هستند.
اورنگ با اشاره به وضعیت نگران‌کننده ورود پول‌های مشکوک به شبکه نمایش خانگی اضافه می‌کند: متأسفانه افرادی در تولید آثار پلتفرم‌ها سرمایه‌گذاری کردند که حرفه‌شان تهیه‌کنندگی نبوده است در واقع همان افرادی که سینما را به بیراهه کشاندند اکنون وارد شبکه نمایش خانگی شده‌اند و معلوم نیست سرمایه‌شان از کجا آمده است.
وی می‌گوید: این سرمایه‌گذاران موجب شدند دستمزد برخی بازیگران به شکل غیرمنطقی بالا برود چون با کار آشنا نبودند و دوست داشتند حتماً با فلان بازیگر کار کنند پس به او دستمزد بالا می‌دادند. وقتی به بازیگری دستمزد بالا بدهید، او در کار بعدی، پول بیشتری می‌خواهد و کم‌کم کنترل بر سقف دستمزدها از میان می‌رود. مواردی بوده که بازیگری درخواست دستمزد خارج از عرف داشته ولی تهیه‌کننده‌ها او را بایکوت کردند، آن بازیگر پس از مدتی بیکاری، خودش با التماس آمده و با دستمزد معقول کار کرده است.
کسب درآمد به چه قیمتی؟
به گفته این منتقد سینما و تلویزیون، شبکه نمایش خانگی افسارگسیخته شده است و ساترا هم کمکی به این وضعیت نمی‌کند. اورنگ معتقد است همان سرمایه‌گذارانی که به تولید آثار تجاری در شبکه نمایش خانگی دامن زده‌اند در ساترا هم حضور دارند و اگر این رویه ادامه پیدا کند و تولید آثار کم‌کیفیت زیاد شود مخاطبان ایرانی شبکه‌های نمایش خانگی به سمت پلتفرم‌های خارجی می‌روند.
او با بیان اینکه اکنون پلتفرم‌های داخلی به جای ساخت آثار باکیفیت فقط به کسب سود از محل فروش اشتراک، هزینه اینترنت و پخش آگهی فکر می‌کنند، می‌گوید: بی‌توجهی به مخاطب بزرگ‌ترین آسیب به تولیدات در شبکه نمایش خانگی، سینما و تلویزیون است. نهاد نظارتی مانند ساترا از سریال‌های شبکه نمایش خانگی ایرادهای فنی و هنری نمی‌گیرد در حالی که کیفیت آثار بسیار مهم است.
وی با یادآوری این مسئله که شبکه نمایش خانگی به مخاطبانش احترام نمی‌گذارد، یادآور می‌شود: الان فقط بحث پول مطرح است و همه می‌پرسند چقدر دستمزد می‌دهی و سرمایه‌گذار هم فقط به فکر فروش بیشتر است، بسیاری از تهیه‌کنندگان هم صوری هستند و پول‌های مشکوک را وارد تولیدات شبکه نمایش خانگی می‌کنند، حتی استعلام سرمایه‌گذاران گرفته نمی‌شود به همین دلیل در ساخت برخی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی، پولشویی اتفاق
می‌افتد.
به گفته اورنگ، تقلید نعل به نعل از سریال‌ها و آثار خارجی در پلتفرم‌های داخلی برای درآمدزایی بیشتر سبب شده سازندگان برای خلاقیت و ایده‌پردازی به خودشان زحمت ندهند و همه چیز را فدای کسب سود بیشتر کنند حتی به قیمت بی‌توجهی به شعور و سلیقه مخاطبان.
سیدرضا اورنگ، منتقد سینما و تلویزیون که سابقه کارگردانی و نویسندگی آثار تلویزیونی را دارد درباره اینکه چرا کیفیت تولید آثار در شبکه نمایش خانگی کاهش پیدا کرده است؟ به خبرنگار ما می‌گوید: زمانی که دست تلویزیون در ساخت سریال‌های جذاب و دیدنی خالی شد، مردم با پدیده جدیدی به اسم سریال‌های شبکه نمایش خانگی روبه‌رو شدند. سریال‌های جدید و جذابی آمدند که مردم استقبال کردند و پول‌های خوبی هم به سمت پلتفرم‌ها سرازیر شد.
او ادامه می‌دهد: رفته‌رفته کارگردان‌ها در شبکه نمایش خانگی، سریال‌های خارجی را نعل به نعل تقلید کردند و چون حرفی برای گفتن نداشتند به دور تکرار افتادند. در واقع سریال‌سازی به روتین کاری و وظیفه عده‌ای تبدیل شد به طوری که برخی از کارگردان‌ها، سالانه چند سریال برای شبکه‌های نمایش خانگی می‌ساختند.
به گفته وی، پلتفرم‌ها هم روی دور رقابت و روکم‌کنی با یکدیگر افتادند و با این رویه که باید رقیبان را از میدان بیرون کنیم؛ تولیداتشان را بیشتر کردند و کیفیت آثارشان کاهش یافت.
اورنگ با تأکید بر اینکه هر مدیومی، ساختار و سازندگان خودش را دارد، توضیح می‌دهد: پلتفرم‌ها هم مدیوم خودشان را دارند ولی بسیاری از بازیگران و کارگردان‌های سینما وارد مدیوم سریال‌سازی شده‌اند چون پول زیادی در این قسمت وجود دارد.
این منتقد که پیش‌بینی به بن‌بست خوردن سریال‌های شبکه نمایش خانگی را کرده بود، می‌افزاید: مخاطبان، سریال‌های کم‌کیفیت تلویزیون را تماشا می‌کردند چون پولی بابت تماشای آن نمی‌دادند ولی در شبکه نمایش خانگی، مخاطب اشتراک می‌خرد و هزینه اینترنت می‌پردازد به همین دلیل انتظار بیشتری از کیفیت آثار دارد که انتظار بحقی است.
کپی‌برداری از سریال‌های خارجی
وی با اشاره به ریزش مخاطبان سینما به دلیل افت کیفیت فیلم‌ها خاطرنشان می‌کند: این اتفاق در شبکه نمایش خانگی هم می‌افتد. سریال‌ها به کپی‌هایی ناقص و ضعیف از نمونه‌های خارجیشان تبدیل شده‌اند و فصل دوم سریال‌ها هم ضعیف‌تر از فصل اول آن‌هاست مثلاً سریال «زخم کاری» با وجود ضعف‌هایی که در فصل اول داشت در فصل دوم بسیار ضعیف‌تر است، کیفیت بازی بازیگران به شدت پایین آمده و فیلم‌نامه هم ندارد مانند بسیاری از سریال‌های تلویزیونی که در فصل‌های بعدی بدون فیلم‌نامه ساخته شدند و فقط حرافی می‌کردند.
به گفته اورنگ، در سریال‌های خارجی وقتی فصل‌های بعدی با اقبال مخاطب روبه‌رو نشود، دیگر نمی‌سازند ولی در کشور ما وقتی فصل اول سریالی مخاطب ندارد فصل‌های دوم و سوم آن را هم می‌سازند! این به معنای لجبازی با مخاطب است.
ورود پول‌های مشکوک به شبکه نمایش خانگی
او با بیان اینکه ریزش مخاطبان پلتفرم‌ها با کاهش کیفیت آثارشان منجر به تمایل مخاطبان داخلی برای تماشای آثار خارجی می‌شود، عنوان می‌کند: اکنون هم اولویت بسیاری از علاقه‌مندان به فیلم و سریال، تماشای آثار خارجی است و فیلم و سریال‌های ایرانی در حاشیه هستند.
اورنگ با اشاره به وضعیت نگران‌کننده ورود پول‌های مشکوک به شبکه نمایش خانگی اضافه می‌کند: متأسفانه افرادی در تولید آثار پلتفرم‌ها سرمایه‌گذاری کردند که حرفه‌شان تهیه‌کنندگی نبوده است در واقع همان افرادی که سینما را به بیراهه کشاندند اکنون وارد شبکه نمایش خانگی شده‌اند و معلوم نیست سرمایه‌شان از کجا آمده است.
وی می‌گوید: این سرمایه‌گذاران موجب شدند دستمزد برخی بازیگران به شکل غیرمنطقی بالا برود چون با کار آشنا نبودند و دوست داشتند حتماً با فلان بازیگر کار کنند پس به او دستمزد بالا می‌دادند. وقتی به بازیگری دستمزد بالا بدهید، او در کار بعدی، پول بیشتری می‌خواهد و کم‌کم کنترل بر سقف دستمزدها از میان می‌رود. مواردی بوده که بازیگری درخواست دستمزد خارج از عرف داشته ولی تهیه‌کننده‌ها او را بایکوت کردند، آن بازیگر پس از مدتی بیکاری، خودش با التماس آمده و با دستمزد معقول کار کرده است.
کسب درآمد به چه قیمتی؟
به گفته این منتقد سینما و تلویزیون، شبکه نمایش خانگی افسارگسیخته شده است و ساترا هم کمکی به این وضعیت نمی‌کند. اورنگ معتقد است همان سرمایه‌گذارانی که به تولید آثار تجاری در شبکه نمایش خانگی دامن زده‌اند در ساترا هم حضور دارند و اگر این رویه ادامه پیدا کند و تولید آثار کم‌کیفیت زیاد شود مخاطبان ایرانی شبکه‌های نمایش خانگی به سمت پلتفرم‌های خارجی می‌روند.
او با بیان اینکه اکنون پلتفرم‌های داخلی به جای ساخت آثار باکیفیت فقط به کسب سود از محل فروش اشتراک، هزینه اینترنت و پخش آگهی فکر می‌کنند، می‌گوید: بی‌توجهی به مخاطب بزرگ‌ترین آسیب به تولیدات در شبکه نمایش خانگی، سینما و تلویزیون است. نهاد نظارتی مانند ساترا از سریال‌های شبکه نمایش خانگی ایرادهای فنی و هنری نمی‌گیرد در حالی که کیفیت آثار بسیار مهم است.
وی با یادآوری این مسئله که شبکه نمایش خانگی به مخاطبانش احترام نمی‌گذارد، یادآور می‌شود: الان فقط بحث پول مطرح است و همه می‌پرسند چقدر دستمزد می‌دهی و سرمایه‌گذار هم فقط به فکر فروش بیشتر است، بسیاری از تهیه‌کنندگان هم صوری هستند و پول‌های مشکوک را وارد تولیدات شبکه نمایش خانگی می‌کنند، حتی استعلام سرمایه‌گذاران گرفته نمی‌شود به همین دلیل در ساخت برخی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی، پولشویی اتفاق
می‌افتد.
به گفته اورنگ، تقلید نعل به نعل از سریال‌ها و آثار خارجی در پلتفرم‌های داخلی برای درآمدزایی بیشتر سبب شده سازندگان برای خلاقیت و ایده‌پردازی به خودشان زحمت ندهند و همه چیز را فدای کسب سود بیشتر کنند حتی به قیمت بی‌توجهی به شعور و سلیقه مخاطبان.
نظر شما