ابراهیم سحرخیز، با اشاره به این که آمار بازماندگان از تحصیل سال ۱۴۰۱ – ۱۴۰۰ برای مقاطع ابتدایی تا پایان متوسطه دوم حداقل نزدیک به ۱میلیون نفر خواهد بود، می افزاید: نسبت به این آمارهم تردیدهایی وجود دارد؛ یعنی به علت خود اظهاری بودن آمارمربوطه در این زمینه خیلی دقیق نیست با اینحال بر اساس اطلاعات مرکز آمار، در دوره ابتدایی ۲درصد و در دوره متوسطه اول نزدیک به ۵درصد و در دوره متوسطه دوم حدود ۱۵درصد و به طور تقریبی چیزی حدود ۲۲ تا ۲۳ درصد از کل جمعیت دانش‌آموزی کشور دیپلم نمی‌گیرند و جزو بازماندگان از تحصیل محسوب می‌شوند که بیشترین فراوانی مربوط به متوسطه دوم است.
عوامل افزایش بازماندگی از تحصیل
وی نداشتن دسترسی آسان به آموزش عمومی، فقر اقتصادی خانوارها و ناتوانی در پرداخت هزینه‌های مدرسه، حذف پرداخت نقدی ایاب و ذهاب دانش‌آموزان استثنایی و افزایش کلاس‌های چند پایه را مهم‌ترین عوامل افزایش بازماندگی از تحصیل و تارکان تحصیل در سال‌های اخیر می‌داند و می افزاید: مثلاً دانش آموزان دچار معلولیت جسمی و ذهنی نیازهای ویژه ای برای آموزش دارند . یعنی امکانات برای این قشر باید کاملاً فراهم باشد تا آنان بتوانند براحتی آموزش ببینند به همین خاطر وزارت آموزش و پرورش به آن ها هزینه ایاب وذهاب می داد که متاسفانه پرداخت نقدی هزینه ایاب و ذهاب شان حذف شده است.در حالی که خانواده ای که فرزند معلول دارد معمولا بشدت از لحاظ مالی گرفتار است.
راهکارچیست؟
وی اضافه می‌کند: بهترین راهکار مقابله با روند افزایش بازماندگی از تحصیل، سرمایه‌گذاری روی آموزش و پرورش کشور است، چون این سرمایه‌گذاری می‌تواند در آینده و در خیلی از امور مثل اجرای صحیح قانون پیشگیری از بیماری‌ها و... به حاکمیت کمک کند.
سحرخیز استفاده از اهرم‌های قانونی را راهکار دیگری برای مبارزه با افزایش بی‌سوادی در کشور می‌داند و می‌افزاید: با توجه به اجباری بودن آموزش عمومی تا پایان دوره متوسطه اول، پیشنهاد می‌شود دولت یک سری قوانین و مقررات سخت‌گیرانه وضع کند، به‌عنوان مثال افراد بی‌سواد از دریافت گواهی‌نامه راهنمایی و رانندگی محروم شوند و یا یارانه به آن‌ها تعلق نگیرد تا این‌گونه به ناچار وارد چرخه سوادآموزی شوند.
نظر شما