آن‌قدر اهل کرامت و سخاوت بودند که هیچ‌کس از در خانه ایشان ناامید برنمی‌گشت. اما برکتی که حضرت‌رضا(ع) به آن اشاره‌کرده‌اند چگونه در زندگی انسان جاری می‌شود؟ این برکت در توسل به امام‌جواد(ع) و توجه به سخنان ایشان است. توجه و سرمشق قراردادن سیره و سلوک ایشان زندگی‌ انسان را پربرکت می‌کند و هدایت‌بخش انسان به‌سوی صلاح و خوشبختی است. 
*** 

یکی از نقش‌های ائمه‌اطهار(ع) این رهبران راستین الهی نجات انسان‌ها از حیرت و تردید است و کسی که به‌وسیله یک راهبر و راهنما مسیرش را تنظیم کرده است دچار حیرت و تردید نمی‌شود. در زیارت امام‌جواد(ع) آمده است: «الّلهُمّ صَلّ عَلَی مُحَمّد بنِ عَلیّ ابنِ مُوسی عالِم آلِ طه و نُور الهُدی و مَعدنَ الوَحی و خَلیفهَ الاُوصیا وَ مَهد الوری لِأمینِکَ عَلی وَحیِک الّلهُمّ فَکَمَا هَدَیت بِه مَن الضَلالَه»؛ به این مضمون که خدایا تو به‌وسیله انوار مقدسه ائمه‌اطهار(ع) انسان‌ها را از ضلالت و گمراهی و حیرت و سردرگمی نجات می‌دهی. انسانی که راه را نمی‌شناسد و ‌نمی‌تواند راه درست را تشخیص دهد، دچار حیرت است و هر گامی که برمی‌دارد بر حیرت و دودلی و تردید او افزوده می‌شود، اما آن‌که راه را بلد است و با یک راهبر و راهنما مسیرش را تنظیم کرده، هرگز دچار سردرگمی و تردید نمی‌شود. 
***

حضرت‌جواد(ع) در ۸‌سالگی به امامت و در ۲۵سالگی به‌شهادت رسیدند. دستگاه خلافت غاصب و ستمگر بنی‌عباس از ایشان احساس خطر کرد. بنی‌عباس با همه خدم‌وحشم و قدرتی که داشت، نتوانست یک جوان ‌۲۵ساله را تحمل کند. درسی که می‌توان از این موقعیت گرفت آن است که تبلیغ دین و ارشاد مردم و بیدارگری جامعه سن‌وسال نمی‌شناسد. هر کسی در هر سن و موقعیت وظایفی دارد. این شعار دشمنان بشریت است که دوره نوجوانی و جوانی را خوش بگذران و بی‌خیال همه مسائل اخلاقی و انسانی و مسئولیت‌های بشری باش! مسلمان متعهد هیچ‌وقت نمی‌تواند بی‌تفاوت باشد و بی‌تفاوتی برای انسان در هیچ سن‌وسالی توجیهی ندارد. 
***

امام‌جواد(ع) دوران سختی‌ را سپری کردند؛ از جمله این سختی‌ها در برابر فرقه‌ها و جریان‌های مختلف به‌ویژه فرقه‌های ضد شیعه بود. ایشان با همان سن کم در برابر همه انحرافات با منطق محکم و علم الهی به‌پاسخ ایستادند و شیعه را از انحراف و سقوط نجات دادند. همین جریان‌ها امام(ع) را اذیت می‌کردند و می‌گفتند مگر می‌شود کسی در ۸‌سالگی به امامت برسد و حجت خدا باشد. اما امام(ع) با استدلال از قرآن می‌فرمودند حضرت‌عیسی(ع) در گهواره بود که به مقام نبوت نائل شد و حضرت سلیمان(ع) کودک بود که حضرت داوود(ع) او را جانشین خود کرد و حضرت یحیی(ع) در طفولیت به نبوت نائل آمد. 
***

سخنان امام‌جواد(ع) در معرفی و دفاع از پدر بزرگوارشان حضرت‌رضا(ع) نیز در برابر شبهات جالب توجه است. در روایت داریم افرادی به محضر امام‌جواد(ع) آمدند و عرض کردند برخی می‌گویند نام «رضا» را مأمون برای پدر شما انتخاب کرده چون ایشان به ولایتعهدی مأمون رضایت داده‌اند. امام‌جواد(ع) فرمودند: «خدا لعنت کند آن‌هایی را که چنین می‌گویند؛ این نام را خدا برای پدرم انتخاب کرده است». امام«رضا» یعنی امامی که خشنودی او رضایت خدا را در پی دارد. در صلوات خاصه حضرت‌رضا(ع) می‌گوییم که «خدایا درود فرست بر علی‌بن‌موسی(ع) که او را پسندیدی و به‌وسیله او هرکه را از آفریدگانت خواستی خشنود ساختی». رضایت و خشنودی خدا در گرو رضایت و خشنودی علی‌بن‌موسی(ع) است. واسطه فیض خدا و خلق و واسطه رضایت خدا از مخلوق علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) است.  
***

مرحوم علامه‌مجلسی در بحارالانوار زیارتی را نقل کرده که امام‌جواد(ع) در مورد پدر بزرگوارشان فرموده‌اند. در بخشی از آن امام‌جواد(ع) خطاب به حضرت‌رضا(ع) می‌فرمایند: «سلام بر تو ای امام مهربان که اندوه روز عاشورا را به‌حرکت درآوردی».

امام‌جواد(ع) احیای حرکت و اندوه عاشورا را فضیلتی از فضائل حضرت‌رضا(ع) ‌عنوان می‌کنند. 
***

 تعبیر «رئوف» درباره حضرت‌رضا(ع) نیز از امام‌جواد(ع) است. امام جواد(ع) در زیارت معروف جوادیه خطاب به حضرت ثامن‌الحجج(ع) می‌فرمایند: «اَلسَّلامُ عَلَی الاِمَامِ الرَّئُوفِ الَّذِی هَیَّجَ اَحْزَانَ یَوْمِ الطُّفُوفِ»، سلام بر امام رئوف، امامی که شادی می‌دهد به کسانی که در آن روز غم و اندوه محزون هستند؛ یعنی روز قیامت که همه دچار غم و اندوه و نگرانی و اضطراب هستند که سرنوشت آنان چه می‌شود. به‌تعبیر امام‌جواد(ع) حضرت‌رضا(ع) غم و اندوه را به شادی تبدیل می‌کنند. ان‌شاءالله همه ما مشمول این فراز از زیارت جوادیه و دست‌گیری حضرت‌رضا(ع) باشیم.