به گزارش قدس آنلاین، داستان «آپاراتچی» برداشتی آزاد از رمانی به همین نام نوشته روح‌الله رشیدی براساس زندگی واقعی «جلیل طائفی» است و دلبستگی‌های یک نقاش ساختمان عاشق سینما را روایت می‌کند که بعد از ساخت چند فیلم کوتاه در آرزوی ساخت نخستین فیلم سینمایی خودش است.

قربانعلی طاهرفر کارگردان و سجاد نصراللهی‌نسب تهیه‌کننده این فیلم هستند که فیلمنامه آن با نگارش حسین تراب‌نژاد و احسان لطفیان برداشتی آزاد از کتاب «آپاراتچی» بوده و رویدادهای فیلم در اوایل دهه ۶۰ در شهر تبریز می‌گذرد.

تورج الوند، فاطمه مسعودی‌فر و رضا ناجی در کنار بازیگرانی، چون هومن برق‌نورد، بهنام تشکر، امید روحانی، وحید مبصری، امین گلستانه، حسین عابدینی، ولی فروتن و علیرضا استادی در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند که هر کدام، بازی های به اندازه و قابل قبولی داشته اند.

الوند پس از بازی تماشایی که در «نگهبان شب» داشت در این فیلم هم برگی دیگر از توانایی هایش را به رخ کشید و بی آنکه بازی اغراق شده ای برای طنازی در یک فیلم کمدی داشته باشد از پس موقعیت های خنده دار برآمده است. رضا ناجی و فاطمه مسعودی‌فر هم با نقش آفرینی هایی خوب به خلق موقعیت های خنده دار اثر کمک کرده اند.

با وجود اینکه فضای فیلم در دهه شصت و حال و هوای روزهای جنگ می گذرد و هیچ سکانسی از فیلم در مناطق جنگی نیست اما اتسمفر اثر، جو حاکم در آن دهه را به خوبی نشان می دهد، فضای تهییجی و شعاری و هنجارها و ناهنجارهای آن دوره که امروز بخشی از خاطرات نوستالژیک ما را شکل می دهد در این اثر عیان است.

پیش از این هم فیلم های کمدی با موضوع اتفاقات دهه شصت و جنگ ساخته شده بود اما تفاوت «آپاراتچی» با «اخراجی ها» و فیلم هایی مشابه آن را می توان در سیر منطقی روایت دانست. در «آپاراتچی» آدم ها یک شبه متحول نمی شوند حتی ناصر که شخصیتی لات و قلدر دارد، تحول عجیبی پیدا نمی کند تا در پایان فیلم، طالب سر کشیدن شربت شهادت شود! آدم ها اهداف دنیوی دارند و این اهداف تا پایان فیلم تغییر ماهوی پیدا نمی کند.

جلیل، کارگردان گمنامی است که می خواهد فیلمش را بسازد و برای ساخت اثرش از هر امکاناتی بهره می برد. با اینکه بناست فیلم زندگی یک شهید را بسازد اما در مسیر فیلمسازی، متحول نمی شود بلکه متاثر از اتفاقاتی است که برایش رخ می دهد.

روایت فیلم، خطی و ساده است اما لایه های پنهانی دارد که به چالش برانگیزترین مسائل سیاسی و اجتماعی بعد از انقلاب می پردازد و برخی از مسائل آن روز را که همچنان جامعه با آن درگیر است را به زبان طنز بیان می کند.

در مجموع می توان گفت «آپاراتچی» فیلمی برای مخاطب عام سینمای ایران است و کارگردان آن نه ادعای ساخت فیلمی دهان پرکن و پرهزینه را داشته است و نه فیلمی کم اهمیت و با مخاطب خاص را!

«آپاراتچی» یک کمدی سرحال، روان و بی ادعاست که با وجود هزینه های پایین تولید در ژانر کمدی، می تواند در اکران خرج خودش را از دخل گیشه دربیاورد.