به گزارش قدس آنلاین، دلیل توسعه و گرایش روزافزون به پدیده بوم‌گردی و مزایای اقتصادی آن برای حوزه گردشگری، گردشگران و ساکنان مناطق روستایی و پیرامونی شهرها را با یک کارشناس اقتصاد گردشگری به بحث گذاشتیم.
به گفته رحیم یعقوب‌زاده شتاب رشد این نوع گردشگری در کشورهای مختلف به قدری زیاد است که حتی برخی سهم اغراق‌آمیز و غیردقیقی برای این بخش در سفرهای بین‌المللی قائل شده‌اند و این ارقام بین ۱۸ تا ۲۷درصد در نوسان است و حتی اگر سهم حداقلی ۱۸درصدی را برای این حوزه درنظر بگیریم باز هم بر بخش‌های مختلف ازجمله اقتصاد و به طور ویژه اقتصاد گردشگری می‌تواند تأثیر بسیار عظیمی بر جای بگذارد.
بوم‌گردی؛ فعالیتی چند سر سود برای بازیگران
این کارشناس اقتصاد گردشگری می‌گوید: بوم‌گردی‌ها به عنوان نوعی از گردشگری که بیشتر متعلق به عصر پسامدرن است و شکل‌گیری و گسترش آن بیشتر ریشه در گرایش گردشگران به محیط طبیعی و جامعه محلی دارد، می‌تواند در رونق، احیا، بازسازی، توسعه و حتی محافظت از جاذبه‌های طبیعی، بافت‌ها و فضاهای بومی و روستایی هر کشوری ازجمله ایران نقش مؤثری ایفا کند.
یعقوب‌زاده با بیان اینکه مدل نسبتاً سنتی‌تر گردشگری به عنوان ادامه گردشگری انبوه حتی تا سال‌های ۱۹۹۰ یا ۲۰۰۰ میلادی هم ادامه داشته است، ادامه می‌دهد: در یکی دو دهه اخیر و با توسعه گرایش به بوم‌گردی، بسیاری از اقامتگاه‌ها دیگر نه به صورت هتل‌های چند ستاره و مُتل، بلکه در روستاها و پیرامون شهرهای کوچک ساخته می‌شوند و بخش زیادی از سرمایه‌ها در حوزه گردشگری به اقامتگاه‌ها مربوط است و به سمت نواحی روستایی و پیرامون شهرهای کوچک هدایت می‌شود.
او می‌گوید: با رونق بوم‌گردی‌ها بخشی از مبادلات اقتصادی صنعت گردشگری به سمت نواحی‌ای که در گذشته کمتر مورد توجه واقع می‌شد، منتقل می‌شود و اشتغال‌زایی و خلق درآمد برای روستاییان، ترغیب آنان به بازسازی خانه‌های قدیمی خود با هزینه‌ای نسبتاً کم و محافظت از خانه‌های قدیمی را در پی دارد و بدین ترتیب نه تنها روستاییان ترجیح می‌دهند در روستا ماندگار شوند، بلکه اقامتگاه‌های جذابی هم برای گردشگران ایجاد می‌شود.
به گفته این کارشناس حوزه اقتصاد گردشگری، نقشه پراکندگی بوم‌گردی‌ها در ایران نشان می‌دهد بیش از ۳هزارو۵۰۰ اقامتگاه از این دست در کشور وجود دارد که این آمار در حال افزایش است و بیشترین تعداد این اقامتگاه‌ها در استان مازندران گزارش شده و علاوه بر این‌ها هزاران «خانه روستا» هم در نواحی مختلف کشور فعال هستند.
یعقوب‌زاده خاطرنشان می‌کند: اقامتگاه‌های بوم‌گردی بخشی از جریان درآمدی اقتصاد را از نواحی بزرگ و شهرهای صنعتی به نواحی پیرامونی منتقل می‌کنند و کمتر گونه‌ای از گردشگری مانند بوم‌گردی و گردشگری روستایی می‌تواند این رسالت را با چنین کیفیتی به انجام برساند و به نظر می‌رسد رویکرد و نگاه جدی‌تر به توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی برای ایران به عنوان کشوری چهار فصل و وسیع با جاذبه‌های بسیار متنوع زیست محیطی، باستانی و غذایی، آداب و رسوم گوناگون و ارزش‌های سنتی بسیار عمیق و متنوع، می‌تواند در حوزه‌های مختلف ازجمله اقتصاد مثمر ثمر واقع شود و خوشبختانه در عمل نیز همین توسعه را شاهدیم.
یعقوب‌زاده می‌گوید: علاوه بر گردشگران داخلی، گردشگران خارجی هم در سفر به ایران اغلب اقامتگاه‌های بوم‌گردی را انتخاب می‌کنند و این مقاصد هر چه بومی‌تر باشد، برای آن‌ها جذاب‌تر است. بسیاری از گردشگران خارجی حتی حاضرند چند برابر هزینه یک هتل چند ستاره را بپردازند تا در اقامتگاه و خانه‌ای روستایی با اصالت و قدمت بالا مستقر شوند.
قیمت‌گذاری در بوم‌گردی به زیان مردم است
او مزیت دیگر این اقامتگاه‌ها و پدیده بوم‌گردی را در بعد قیمتی و مناسب بودن نرخ‌ها با توجه به توان مالی مردم ایران می‌داند و می‌گوید: اقامتگاه‌ها ارزان‌تر از هتل‌ها هستند اما این مزیت در صورتی تداوم خواهد داشت که وزارت میراث فرهنگی و گردشگری نسبت به قیمت‌گذاری دستوری در این حوزه ورود نکند و انجمن‌ها و اتحادیه‌های مرتبط ازجمله اتحادیه هتل‌داران و آژانس‌های مسافرتی و... در این حوزه تصمیم‌گیری و ابلاغیه و بخشنامه صادر نکنند و اجازه دهند بازار و عرضه و تقاضا قیمت‌ها را تعیین کند، چراکه قیمت‌های فعلی اقامتگاه‌های بوم‌گردی نسبت به هتل‌ها به‌ویژه هتل‌های لوکس، کمتر و با قدرت مالی خانوارها و گردشگران متناسب‌تر است.
او معتقد است قیمت‌های دستوری هیچ‌گاه به سود مصرف‌کننده (گردشگر) نیست و منجر به چند نرخی شدن در بازار می‌شود.
یعقوب‌زاده می‌گوید: اگر قیمت‌گذاری دستوری اعمال شود و شاهد رشد سرسام‌آور و غیرمنطقی قیمت‌ها باشیم، روند توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی و خانه‌روستاها ممکن است با وقفه مواجه و آمار گردشگران این حوزه به‌تدریج کم شود؛ همان‌طور که در حوزه هتل‌ها این اتفاق افتاد و امروز چه در زمان پیک سفر و چه در خارج فصل و نبود مسافر، هتل‌ها عمدتاً به سقف قیمت اعلام شده از سوی اتحادیه گرایش دارند تا کف قیمت.
نظر شما