انتخابات سراسری هند از روز جمعه و در شرایطی آغاز شده است که از جهات مختلف انتخاباتی خاص و منحصر به فرد در جهان به شمار می رود؛ بیش از 950 میلیون نفر واجد شرایط که آن را در جایگاه بزرگترین انتخابات دنیا قرار می دهد، برگزاری در طی شش هفته که طولانی ترین انتخابات جهان را رقم می زند و تعیین سرنوشت حدود 15 در صد از ساکنین زمین از طریق بزرگترین نظام دموکراسی جهان.

با این حال انتخابات سراسری کنونی هند از جهات دیگری هم حائز اهمیت است؛

در وهله نخست باید گفت که نتیجه این انتخابات تقریبا از پیش تعیین شده و معلوم است. تمامی آمارها، ارقام و نظرسنجی ها حکایت از آن دارد که حزب حاکم بی جی پی یکبار دیگر و به فاصله ایی تقریبا زیاد از رقبا، پیروز انتخابات بوده و به راحتی می تواند سومین دوره حکمرانی خود بر هند را جشن بگیرد.

دلایل زیادی برای این موفقیت قابل پیش بینی وجود دارد؛ 1)عملکرد موفق دولت مودی در حوزه های مختلف به ویژه در عرصه های اقتصادی و سیاست خارجی 2)ضعف و تشتت مخالفان، آن هم به رغم این که کوشیده اند با تشکیل یک ائتلاف فراگیر 26 حزبی با نام "ایندیا"، مواضعی متحد در برابر ائتلاف حامیان دولت "ان دی ای" (حزب بی جی پی و متحدانش) اتخاذ کنند 3)سیاست ها و رویکردهای پوپولیستی و جذاب حزب حاکم که عمدتا بر ناسیونالیسم ملی و مذهبی هندو اتکا دارد. 4)استفاده دولت و حزب حاکم از شیوه های مختلف و بعضا ناجوانمردانه در تضعیف و تحقیر مخالفان، که آخرین مورد آن در آستانه انتخابات و با دستگیری رهبر حزب "عام آدمی" و سروزیر ایالت دهلی به جرم فساد مالی به وقوع پیوست.

با این حال به نظر می رسد که روشن بودن سرنوشت انتخابات کنونی هند، چیزی از اهمیت و حساسیت آن برای آینده سیاسی این کشور کم نمی کند. دولت مودی و حزب حاکم بی جی پی در طی دو دوره متوالی حاکمیت خود بر هند، تحولاتی را در این کشور رقم زده اند که نگرانی های زیادی را نسبت به آینده نظام سیاسی و بقای دموکراسی در این کشور بوجود آورده است. در این راستا اتکای مودی و حزب حاکم بی جی پی به شعارهای افراط گرایانه ناسیونالیستی و مذهبی "هندو" در طی ده سال گذشته ،در جلب حمایت عمومی از این حزب نقش موثری را ایفا کرده است. دولت مودی با پافشاری در اجرای این شعارها نشان داده است که کاملا به آنها باور داشته و صرفا در حد یک شعار و یا تبلیغات انتخاباتی به آنها نگاه نمی کند. لغو خودمختاری ایالت کشمیر تنها ایالت با اکثریت مسلمان در هند، افتتاح معبر "رام" در محل مسجد بابری و تصویب و اجرای قانون جدید شهروندی که بر شناخت هویت هندی بر مبنای مذهب هندو اتکا دارد، همگی بخشی از همین اقدامات محسوب می شود. شکی نیست که انجام چنین اقداماتی با روح دموکراسی و قانون اساسی مبتنی بر نظام سکولار هند کاملا منافات دارد.بر همین اساس است که سوهاس پالیشکار استاد دانشگاه در هند، عملکرد دولت فعلی را ورود به عصرپاکسازی این کشور از تکثرگرایی و نیز همزیستی مسالمت آمیز اقوام و مذاهب مختلف تعبیر می کند.

با در نظر گرفتن چنین وضعیتی است که به رغم آشکار بودن پیروزی مودی و حزب بی جی پی، چگونگی این پیروزی می تواند نقش تعیین کننده در آینده و سرنوشت سیاسی این کشور داشته باشد. بر این اساس اگر افراط گرایان هندو بتوانند اکثریت خود در مجالس این کشور قطعیت بیشتری داده و به حد نصاب تغییر قانون اساسی برسانند (اکثریت دو سوم مجالس دو گانه)، هیچ بعید نخواهد بود که آنها به فکر تغییر قانون اساسی سکولار هند و تثبیت ارزشهای "هندوتوا" باشند؛ موضوعی که بدون تردید نظام دموکراسی هند را در یک قدمی خط پایان  قرار خواهد داد.