تیمی که در اولین حضورش در جام ملت‌ها مسافر جام جهانی شد. تیم ملی افغانستان برای ما مهم بود؛ چون معماری آن کاملاً ایرانی بود و تمام سنگ‌های گرانقیمت آن از دل خاک پرگهر خراسان بیرون کشیده شده بود. مجید مرتضایی و حمید معصومیان در تایلند کاری کردند کارستان.
آن‌ها از کوچه‌پس‌کوچه‌های مشهد جواهراتی را برای تزئین تیم ملی افغانستان جمع کردند که سال‌ها در بستر بی‌توجهی خاک می‌خوردند. حقیقت این است که افغانستان خسته از سال‌ها جور و ستم امروز به فرزندانی که در این خاک رشد کرده‌اند می‌بالد و این هنر مردان ایرانی بود که غرور جریحه‌دار شده افغان‌ها را به دست خودشان التیام بخشیدند.
صعود افغانستان به جام جهانی نشان داد خراسان بزرگ چقدر در بازیکن‌سازی و مربی‌سازی ظرفیت و توانایی دارد و چقدر مدیران ورزش و البته مسئولان رده بالا در حق جوانان این شهر با تصمیم‌های عجیب جفا کرده‌اند. واقعیت تلخ ماجرا این است که علاوه بر تیم ملی افغانستان هنوز هم می‌توان تیم ملی دیگری از دل شمال‌شرق ساخت و به جام جهانی فوتسال فرستاد.
در فوتبال هم البته که همین است. اگر درایت و دوراندیشی در ورزش خراسان بود، امروز نباید شاهد جولان تیم‌هایی چون خوشه طلایی ساوه در مخمل استادیوم‌های مشهد می‌بودیم. مشهد هنوز هزاران مرتضایی و معصومیان دارد و هنوز می‌توان از دل آن با هنر مدیریت صحیح چند تیم فوتبال و فوتسال باشگاهی در حد آسیا سبز کرد. افسوس که در تمام این سال‌ها استعدادهای شگرف این خطه در آتش جنگ‌های سیاسی – مدیریتی سوختند و امروز جز تلی از ناکامی و حسرت برای ورزش مشهد باقی نمانده است.
آمار می‌گوید قهرمان جام ملت‌های آسیا مشهد بود.علاوه بر احسان اصولی به عنوان رئییس کمیته فوتسال فدراسیون، تیم ملی ایران چند بازیکن مشهدی و تیم ملی افغانستان سه مربی مشهدی داشت و شاکله اصلی‌اش را بازیکنان قد کشیده در کوچه‌پس‌کوچه های گلشهر مشهد تشکیل می‌دادند. پس صعود افغانستان باید تلنگری جدی باشد برای آن‌ها که خودشان را به خواب زده‌اند و بیدار هم نمی‌شوند.
نظر شما