به گزارش قدس آنلاین، در آینده‌ای قابل‌پیش‌بینی، ایران را به جایگاه‌های بالاتر جهانی در این حوزه می‌رساند.

این نکته را «محمد منصور» در گزارشی برای «المیادین» مطرح می‌کند. این تحلیلگر مصری در گزارشی مفصل به‌مرور برنامه فضایی ایران از زمان تأسیس سازمان فضایی ایران در سال ۲۰۰۴ می‌پردازد و با تقسیم برنامه فضایی ایران به سه مرحله اساسی، می‌نویسد: «نخستین مرحله، فعال‌شدن برنامه فضایی در دوره ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد بود. مرحله دوم، توقف نسبی فعالیت‌ها در دوره حسن روحانی و سپس آغاز فعالیت دوباره در دوره رئیس‌جمهور فقید ابراهیم رئیسی».

او با اشاره به فعالیت‌هایی که در طول این سال‌ها انجام‌گرفته است، برنامه فضایی ایران را در ارتباط مستقیم با توسعه توان موشکی بالستیک ما ارزیابی می‌کند و ادامه می‌دهد: «اهمیت راهبردی برنامه فضایی ایران، در توسعه توانایی ساخت ماهواره و ارسال آن به مدارهای متوسط است؛ زیرا پرتاب این ماهواره‌ها قابلیت‌های مهم نظامی و غیرنظامی را در اختیار ایران قرار می‌دهد».

این پژوهشگر امور نظامی می‌افزاید: «تهران در طول سه مرحله برنامه فضایی خود، بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۴، به چندین دستاورد اساسی دست‌یافته است؛ آغاز تولید ماهواره‌های داخلی، قراردادن ماهواره‌های غیرنظامی و نظامی در مدار و پرتاب کپسول‌های حاوی ارگانیسم‌های زنده، افزایش ارتفاع مدارها از زیر ۵۰۰ کیلومتر  به حدود ۷۵۰ کیلومتر و به‌تازگی هم پرتاب چندین ماهواره به فضا و... . باتوجه‌به اهداف آتی برنامه فضایی ایران، سازمان فضایی ایران در سال ۲۰۲۳ با گسترش حمایت از صنعت فضایی از طریق ساخت سکوهای پرتاب و توسعه زیرساخت‌های ماهواره‌ای، مرحله جدیدی را در این برنامه آغاز کرد».

او در ادامه گزارش خود، به ساخت دو ایستگاه جدید فضایی در ایران - چابهار و سلماس - اشاره می‌کند و با بیان توانایی‌هایی که ساخت این ایستگاه‌ها به ایران می‌دهد، گریزی هم به اظهارات اخیر فرمانده فضایی نیروی هوافضای سپاه پاسداران می‌زند و می‌نویسد: «تهران همچنین به دنبال اجرای یک برنامه بلندمدت برای ایجاد منظومه‌های ماهواره است؛ شبکه‌هایی که بین ۵ تا ۵۰۰ ماهواره را شامل می‌شود».

گزارش‌هایی ازاین‌دست برای مخاطب عرب‌زبان ازاین‌جهت حائز اهمیت است که متفکران و تحلیلگران بسیاری در کشورهای عربی هستند که ضمن انتقاد از حکومت‌ها، سیاستمداران و وابستگی جوامع خود، تجربه پیشرفت و خوداتکایی جمهوری اسلامی با وجود تحریم و محاصره اقتصادی را می‌ستایند. در این چارچوب «محمد منصور» همچنین به تصمیم ایران برای ساخت سامانه ماهواره‌ای مشابه «استارلینک» و اقدام برای عملیات فضایی سرنشین‌دار اشاره می‌کند و معتقد است: «امکان اعزام فضانوردان به فضا در آینده وجود دارد و تهران قصد دارد نخستین فضانورد را در مدت پنج سال به فضا بفرستد».

این نویسنده مصری که پیش‌تر در گزارش خود به ارتباط مستقیم برنامه فضایی و توسعه توان موشکی بالستیک ایران اشاره کرده بود، اضافه می‌کند: «از نظر موشکی، تهران در حال حاضر روی توسعه نسل‌های جدید موشک‌های مداری «قائم» با نام‌های «قائم ۱۰۵»، «قائم ۱۱۰» و «قائم ۱۲۰» کار می‌کند و قصد دارد ظرف سه سال آینده آزمایش آن‌ها را آغاز کند. همچنین سازمان فضایی ایران درحال‌توسعه موشک‌های خانواده «سروش» است تا بزرگ‌ترین موشک مداری در زرادخانه ایران با قابلیت حمل محموله‌های ۸ و ۱۵ تنی به فضا باشد. هدف ایران ساخت ماهواره‌هایی با وزن یک تن و دستیابی به سطوح جدید تا هزار کیلومتر است».