پس از عملیات «طوفان الاقصی»، «موشه فیگلین» یکی از سیاستمداران اسرائیلی به خبرگزاری «آروتز شوا» گفت: «مسلمانان دیگر از ما نمی‌ترسند». جای تعجب نیست که فیگلین، مانند دیگر صهیونیست‌ها، عنصر ترس را اساس مزیت «دولت» اشغالگر و راز بقا و تداوم آن می‌داند و از آن در قتل‌عام‌هایی که از سال ۱۹۴۸ علیه فلسطینی‌ها مرتکب شد تا نسل‌کشی که اکنون در غزه انجام می‌دهد، استفاده کرده است.
«دولت» صهیونیست، سیاست ایجاد ترس را دنبال می‌کند تا فلسطینی‌ها را مجبور به ترک سرزمین خود یا ریشه‌کن‌کردن آنها کند؛ همان‌طور که در قتل‌عام «دیر یاسین» و «طنطوره» و در ده‌ها کشتار ۷۰ سال پیش انجام داد تا از طریق شکنجه وحشیانه و تجاوز جنسی، اراده فلسطینیان را بشکند. این رفتار حدود ۸ دهه است که در سراسر سرزمین فلسطین ادامه دارد.
کارشناسانی که با سازمان ملل متحد همکاری می‌کنند - در گزارشی که اوایل ماه جاری منتشر شد - می‌گویند: «هدف از این اقدامات، مجازات فلسطینی‌ها به دلیل مقاومت در برابر اشغالگری و پیگیری برای نابودی آنها، به‌صورت فردی و جمعی است». سازمان اسرائیلی «بتسلیم» در گزارشی با عنوان «به جهنم خوش آمدید!» اعلام کرد: فلسطینی‌های بازداشت شده در زندان‌هایی که عملاً به‌عنوان اردوگاه‌های شکنجه عمل می‌کنند، عمداً در معرض درد و رنج و خشونت بی‌رحمانه قرار می‌گیرند.
همه این روندهای وحشیانه «اسرائیل»، امروز در جنگ تجاوزکارانه جاری علیه غزه به شیوه‌های بی‌سابقه‌ای - در ابعاد جنایت وحشیانه علیه غیرنظامیان - تجسم‌یافته است؛ به‌طوری‌که تعداد شهدا از ۴۰ هزار نفر فراتر رفته و مجروحان به ده‌ها هزار نفر رسیده است.
همچنین مؤسسه فلسطینی «الضمیر» برای مراقبت از زندانیان و حقوق بشر، گزارشی منتشر کرد که در آن موارد شکنجه، خشونت جنسی، و رفتار تحقیرآمیز را علاوه بر «نقض سیستماتیک حقوق بشر علیه زندانیان در جریان تجاوز به غزه» مستند کرده است. در این گزارش آمده است که وقایع تجاوز جنسی و سایر اشکال شکنجه بر روی نقشه‌ای توزیع شده است که منطقه جغرافیایی وسیعی از غزه، کرانه باختری و سرزمین‌های اشغالی - به‌ویژه بازداشتگاه بدنام «سدی تیمان» در صحرای نقب - را پوشش می‌دهد.
اگر اندازه ارتش اشغالگر و مکان‌های آن را در نظر بگیریم، شواهد مستند در مورد تجاوز و شکنجه نشان می‌دهد که این روش‌ها به شاخه خاصی از ارتش مربوط نیست و همه بخش‌های آن از شکنجه به‌عنوان یک راهبرد مرکزی استفاده می‌کنند. همان‌طور که وزیر امنیت ملی در دولت اشغالگر، «ایتامار بن گویر» تأیید کرد که از اظهارات نژادپرستانه و جنایت‌کارانه مبنی بر اینکه زندانیان فلسطینی باید «به‌جای غذای بیشتر به سرشان شلیک کنند» دریغ نمی‌کند، و این کاملاً با گرسنگی، شکنجه و وحشت دائمی زندانیان توسط دولت او مطابقت دارد. «بن گویر» در اجرای این سیاست‌ها که چندین دهه سابقه دارد و علیه نسل‌های مختلف زندانیان فلسطینی - که از حقوق تضمین‌شده توسط قوانین بین‌المللی به‌ویژه کنوانسیون چهارم ژنو محروم هستند - استفاده شده است، تنها نیست.
جنگ‌های «اسرائیل» علیه فلسطینی‌ها بر دو اصل استوار است؛ اولی «مادی» است و دومی «روانی». اولین عنصر در نسل‌کشی مداوم، کشتار و زخمی‌شدن ده‌ها هزار نفر و نابودی تقریباً کامل غزه مشهود است؛ اما عامل روانی برای شکستن اراده مردم فلسطین است. سازمان «قانون برای فلسطین» که یک گروه حقوقی است، پایگاه‌داده‌ای را منتشر کرده که حاوی بیش از ۵۰۰ مورد از رهبران رژیم اشغالگر، از جمله بنیامین نتانیاهو است که تحریک به نسل‌کشی در غزه می‌کنند.
به نظر می‌رسد که اکثر این ارجاعات بر زدودن انسانیت از فلسطینیان تمرکز دارند؛ به‌عنوان‌مثال، اظهارات «اسحاق هرتزوگ» رئیس دولت صهیونیست، پس از عملیات «طوفان الاقصی» مبنی بر اینکه «هیچ غیرنظامی بی‌گناهی در غزه وجود ندارد» بخشی از یک حکم اعدام دسته‌جمعی بود که باعث شد قتل‌عام فلسطینی‌ها از نظر «جامعه اشغالگر» توجیه اخلاقی پیدا کند. نتانیاهو هم با استفاده از یک نکته شوم در کتاب مقدس، خواستار انتقام از فلسطینی‌ها شد: «به یاد داشته باشید که عمالیق با شما چه کردند» و این همچنان به‌عنوان یک چک سفید برای قتل‌عام تلقی می‌شود.
«دولت صهیونیست» همچنان فلسطینی‌ها را انسان، بی‌گناه یا مردمی مستحق زندگی و امنیت نمی‌داند و افسار ارتش خود را برای جنایت و هر کاری که بخواهد با فلسطینیان انجام دهد، رها کرده؛ کسانی که وزیر دفاع رژیم اشغالگر «یوآو گالانت» آنها را «حیوانات انسان‌نما» توصیف می‌کند. کشتار دسته‌جمعی، گرسنگی‌دادن، تجاوز و شکنجه فلسطینیان در مقیاس وسیع، پیامد طبیعی «اسرائیل» است که بر اساس تجاوز بنا شده است. هدف صرفاً انتقام نیست؛ اگرچه انتقام برای میل «اسرائیل» به بهبودیافتن بعد از عملیات «طوفان الاقصی» بسیار مهم است.
اسرائیل با تلاش برای شکستن اراده فلسطینی‌ها، از طریق شکنجه، تحقیر و تجاوز، می‌خواهد نوع دیگری از بازدارندگی را که در ۷ اکتبر سال گذشته از دست داد، بازگرداند؛ درحالی‌که نتوانست بازدارندگی نظامی، راهبردی یا روانی، و عنصر ترس را که در آن تاریخ توسط مقاومت فلسطین نابود شده بود، بازگرداند. تجاوز به زندانیان و افشای مکرر کلیپ‌های ویدئویی از اعمال هولناک، بخشی جدایی‌ناپذیر از ساختار «دولت اشغالگر» برای ایجاد رعب و وحشت در میان فلسطینیان است؛ اما «اسرائیل» به‌سادگی شکست خواهد خورد، صرفاً به این دلیل که فلسطینی‌ها در ۷۶ سال اشغالگری، موفق شده‌اند ساختمان ترس را تخریب کنند.
ثابت شده است که جنگ تجاوزگرانه علیه غزه، مخرب‌ترین و خونین‌ترین جنگ در بین تمام جنگ‌های «اسرائیل» بوده است؛ بااین‌حال، استواری فلسطینی‌ها قوی‌تر می‌شود چرا که فلسطینی‌ها ذاتاً مقاوم هستند و به هیچ قیمتی از حق تعیین سرنوشت و آینده خود در یک زندگی آبرومندانه و آزاد دست نمی‌کشند.
نظر شما