به گزارش قدس انلاین شاید عده کثیری از مردم از زندگی حضرت زینب (س) تنها آن بعد از زندگی ایشان را مطلع باشند که مربوط به واقعه ی کربلا می شود و یا خطابه های پس از آن به نحوی که بشیربن خزیم اسدی در باب خطبه ی حضرت زینب (س) در کوفه می گوید: به سوی زینب دختر امیرالمؤمنین نگریستم؛ به خدا سوگند زنی را سخنورتر از او ندیدم. گویا کلمات علی (ع) از زبان او فرو می ریخت.
پس در این میان شاید خالی از لطف نباشد تا در سالروز تولد این بانوی گرامی، با توجه منابع مستند، به کمتر شنیده هایی از زندگی ایشان بپردازیم.

نامی از سوی خدا
در ریاحین الشریعه، جلد 3 آمده است که در هنگام ولادت آن حضرت، پیامبر (ص) در سفر بودند. امیرالمومنین علی (ع) برای نامگذاری این مولود فرمودند: من هرگز بر پیامبر (ص) سبقت نمی گیریم. از این رو صبر نمودند تا آنکه حضرت آمدند و منتظر وحی شدند، جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند سلام می رساند و می فرماید: نام این دختر را زینب بگذارید، برای این که این نام را در لوح محفوظ نوشته ایم.

ثوابی عجیب!
هنگامی که حضرت فاطمه (س)، نوزاد خود را پس از تولد به پدر بزرگوار خویش دادند، پیامبر (ص) فرزند دلبند زهرای عزیز خویش را در آغوش کشیدند و صورت خود را به صورت او نهاده و شروع به اشک ریختن کردند. فاطمه (س) ناگهان متوجه این صحنه می شود و دلیل آن را جویا می شود و پیامبر (ص) می فرمایند: گریه ام به این علت است که پس از مرگ من و تو، این دختر دوست داشتنی به سرنوشت غمباری دچار می شود. و در همان لحظه پیامبر (ص) فرمودند: ای پاره تن من، ای فاطمه جان، هرکس که بر زینب و مصائب او بگرید، ثواب گریستن کسی را به او می دهند که بر برادر او حسن و حسین (ع) گریه کند.

تغذیه حضرت زینب (س) از زبان پیامبر (ص)
حضرت زینب (س) مانند دو برادر بزرگوارشان امام حسن و حسین (ع) از زبان رسول الله (ص) تغذیه می نمودند. همانطور که در بسیاری از اخبار آمده است، پیغمبر (ص) زبان خود را در دهان حسنین می نهادند و آنان با مکیدن زبان پیغمبر (ص) تغذیه می شدند و از همین طریق گوشت و پوست بدنشان می رویید و رشد می کرد. در مورد حضرت زینب (س) نیز همین عمل را پیامبر (ص) انجام می دادند، به نحوی که در جلد اول از کتاب خرایج راوندی (صفحه 94) معجزه یکصدو پنجاه و پنج از امام صادق (ع) چنین روایت شده است که ایشان فرموده اند: « پیامبر (ص) پیوسته نزد فرزندان شیرخوار فاطمه (س) می آمد و از آب دهان خود آنان را تغذیه می کرد و سپس به فاطمه (س) می فرمود، به آنان شیر ندهید.»

ایراد خطبه در کودکی!
یکی از عجایبی که درباره ی حضرت زینب (س) در منتخب التواریخ و سفینه البحار جلد1 آمده این است که ایشان در حدود شش سالگی، خطبه ی طولانی مادرش حضرت زهرا (س) را که در مسجد النبی، پیرامون فدک و رهبری امام علی (ع) ایراد کردند را حفظ نموده بود و برای آیندگان روایت می کرده اند، با این که آن خطبه بسیار مشروح و طولانی و دارای واژه های دشوار و پرمعنی بود ولی حضرت این خطبه را به سادگی حفظ نمودند به نحوی که دیگران، آن خطبه را از زینب (س) نقل نموده اند.

ارشاد کوفیان در زمان حیات علی (ع)
در طرازالمذهب از بحرالمصائب آمده است که، پس از آن که امیرالمومنین علی (ع) به شهر کوفه آمدند و آنجا را محل حکومت خود قرار دادند، اندک اندک مردم آن شهر از فضل و کمال علمی و عرفانی زینب (س) باخبر شدند. از این رو، زنان توسط مردان خود، به امیرالمومنین علی (ع) پیام فرستادند: «شنیده ایم حضرت زینب (س) محدثه، عالمه و دومین فاطمه است که مانند مادرش فاضله و از همه ی جهانیان برتر است. اگر شما اجازه فرمایید فردا که عید است، در جشن ما شرکت نمایید و از سخنانشان بهره مند گردیم»
امیرالمومنین (ع) با درخواست مردم کوفه موافقت فرمودند و فردای آن روز زینب (س)، در جشن بانوان کوفه شرکت کردند و تنها سخنران آن جلسه بودند که با استقبال شگفت انگیزی از سوی زنان و شرکت کنندگان روبه رو شدند.

شرط ازدواج زینب (س)
در کتاب زینب کبری، ص 134، آمده است که حضرت علی (ع)، هنگامی که زینب (س) را به پسر برادرش عبدالله بن جعفر تزویج نمود، در ضمن عقد، شرط نهادند که هرگاه زینب خواست با برادرش امام حسین (ع) راهی سفر شود،او را از آن کار منع نکرده و باز ندارد، و چون عدالله بن جعفر خواست امام حسین (ع) را از سفر عراق باز دارد و حضرت آن را نپذیرفت، عبدالله مایوس و نومید گردید و به دو فرزندش عون و محمد گفت تا به همراه آن بزرگوار به عراق بروند و در کنار آن حضرت جهاد نمایند و حضرت زینب (س) با این کاروان راهی گردیدند.

منابع:
1ـ محلاتی، ذبیح اللهو ریاحین الشریعه. تهران: دارالکتاب الاسلامیه.
2ـ سپهر، عباسقلی خان. الطراز المذهب فی احوال ام المصائب زینب (س) تهران، اسلامیه.
3ـ خراسانی، ملاهاشم. منتخب التواریخ، تهران: اسلامیه
4ـ محدث قمی. سفینه البحار، مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه آستان قدس رضوی
5ـ الهی، حسن. زینب کبری عقیله بنی هاشم. تهران: موسسه فرهنگی آفرینه.
6ـ عزیزی، عباس. 200 داستان از فضایل، مصائب و کرامات حضرت زینب (س)، قم: سلسله.
7ـ عبدالرحیم، عقیقی بخشایشی. چهارده نور پاک، قم: نوید اسلام.
8ـ نیشابوری، عبدالحسین. تقویم شیعه، قم: دلیل ما.