به گزارش قدس آنلاین، بر اساس آیات قرآن کریم با ایتام باید به نیکی و مهربانی سخن گفت و به آنها به شیوه پسندیده اطعام و پوشاک داد و آنها را همه جا گرامی داشت و به آنها پناه داد و هیچگاه آنها را نباید آزرد و یا با قهر آنها را از خویش دور نمود، قرآن کریم می فرماید: «و هر گاه خویشاوندان یتیمان و مستمندان در تقسیم [ارث] حاضر شدند [چیزی] از آن را به ایشان ارزانی دارید و با آنان سخنی پسندیده گویید.»(نساء، 8)
یتیمان بیش از دیگر مددجویان مورد توجه خدای سبحان اند و قرآن با تعبیرهایی گوناگون می فرماید: پس تو نیز یتیم را خوار و مغلوب نکن (ضحی، 9) و به مال یتیم (جز به بهترین وجهی که برای او سودآورتر است) نزدیک نشوید (انعام، 152)
رسول خدا (ص) فرمودند: «خدا بر نیکی به یتیمان به سبب جدایی آنان از پدرانشان ترغیب فرمود، پس هر کس از آنان حفاظت کند خدا از وی حفاظت می کند.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «آیا دوست داری دلت نرم و آرزویت برآورده شود؟ بر یتیم ترحم کن و دست محبت بر سر او بکش و از غذای خود به او بخوران تا قلبت نرم و حاجتت روا گردد.»
امیرمومنان علی (ع) در وصیت خود پیش از شهادت فرمودند: «درباره یتیمان از خدا بترسید و مبادا یک روز سیرشان کنید و یک روز گرسنه بمانند و مبادا که با حضور شما، آنان از بین بروند؛ زیرا از رسول خدا (ص) شنیدم که می فرمودند: هر کس یتیمی را سرپرستی کند تا آنکه بی نیاز شود، خداوند عزوجل با این کار بهشت را بر او واجب گرداند، همچنان که آتش دوزخ را بر خورنده مال یتیم واجب ساخته است.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «خورنده مال یتیم بطور قطع زود است که وبال کارش در دنیا به اولادش برسد و خودش بسزایش در آخرت می رسد.»
پیامبر خدا (ص) نیز می فرمایند: «روز قیامت جمعی محشور می شوند در حالی که شعله آتش از دهان آنها خارج می شود، گفتند: یا رسول الله (ص) اینها چه کسانی هستند؟ فرمودند: کسانی که از روی ستم مال یتیمان را می خورند.»
امام باقر (ع) نیز درباره کیفر و عقوبت یتیم آزاری می فرمایند: «به راستی خدا خوردن مال یتیم را به دو کیفر تهدید کرده است: کیفری در دنیا و کیفری در آخرت.»
همانگونه که بی مهری به ایتام و پایمال کردن حق و اموال آنان آثار و عواقب سوء دارد، محبت به آنان و به عبارت بهتر یتیم نوازی دارای برکاتی است که روایات معصومین (ع) به خوبی آنها را تصریح می کند.
پیامبر گرامی اسلام (ص) در این باره می فرمایند: «هر کس یتیمان را گرامی داشت خدا وی را گرامی خواهد داشت.»
امام باقر (ع) فرمودند: «چهار چیز است که در هر یک از مومنان باشد خدا وی را در برترین درجه در غرفه ای برتر از همه غرفه ها در جایگاهی بسیار شرف جای می دهد: کسی که یتیمی را پناه دهد و به او توجه کند و برایش پدری مهربان باشد...»
رسول خدا (ص) می فرمایند: «کسی که از قساوت قلب خود ناراضی است یتیمی را مورد ملاطفت قرار دهد، دست نوازش بر سرش بکشد امید است دلش به اذن خدا مهربان شود، یتیم در اجتماع حقی دارد با نوازش حق او ادا می شود.»
همان حضرت (ص) فرموده اند: «هر گاه یتیم بگرید، عرش برای او بلرزد و پروردگار متعال می فرماید: کیست آنکه بنده مرا –که در کودکی پدر و مادرش را از او گرفته ام- به گریه درآورده؟ به عزت و جلالم سوگند کسی او را آرام نمی کند جز آنکه بهشت را برای او واجب می کنم.»
منابع:
بحارالانوار
ثواب الاعمال
مستدرک الوسائل
مفاتیح الحیات
پایان پیام/
نظر شما