وقت منبر رفتن یکی از روحانیون معروف شهر است. لحظاتی بعد دوستی آهسته می گوید؛ هی فلانی ببین تعداد قابل توجهی ازخلایق به جای گوش دادن به سخنان خطیب درگیر تلفنهایشان هستند.
راست می گفت انگشت بعضی به سرعت در حال حرکت بود. اینان یا مشغول بازی بودند و یا به پیامک هایشان پاسخ میدادند. شاید هم در شبکه های مجازی موبایل سیر آفاق و انفس می کردند. تعدادی گوشی را در کنار گوششان گذاشته بودند و به آهستگی تکلم می کردند.موقع برگشتن هر یک به بیان خاطره ای شبیه به آن چه خواندید، پرداختیم. شاه بیت این خاطرات اشاره به تنهایی روزافزون انسان به خاطر شبکه های اجتماعی و تکنولوژی جدید بود. همه معتقد بودیم در کنارهم هستیم به طور ظاهری ولی در عمل به علت حضور در عالم مجازی اینترنت به طور واقعی فرسنگ ها از هم فاصله داریم. همه متفق ا لقول بودیم که این دوری در بعض منازل هم مشهود است. اعضای خانواده صبح از هم جدا می شوند.هر یک دغدغه ای دارند. یکی به کاری مشغول است و دیگری به مدرسه و دانشگاه میرود. خانم خانه هم یا شاغل است یا خانه دار.
اینان شب گردهم جمع میشوند. هر یک به گوشه ای میروند. به ظاهر گردهمند و به باطن دور از یکدیگر. یکی گوشی به دست مشغول گشت زنی در شبکه های اجتماعی است. دیگر پای کامپیوتر به چت کردن مشغول است. آن دیگری با تبلتش ور میرود. دیگری نیز با موبایلش مشغول بازی انگری برد است. انگار امروزه در این دست از خانواده ها، خانهها به خوابگاه تبدیل شده است. کارکرد شبکههای اجتماعی تلاش برای تزلزل خانواده است.
استفاده اعضای این خانواده ها از شبکههای اجتماعی به دلیل وجود خصیصه بارزی به نام نوخواهی است که رابطه مستقیم با ایدهآلهای آنان دارد. واقعیت آن است که؛ جلوگیری از افراط و تفریط در تکنولوژی نیاز به آموزش دارد، باید از قضاوتهای ارزشی جلوگیری کرده و تنها تکرفتارهای اعضای این خانوادهها را نبینیم. باید بپذیریم که دنیای امروز دنیای مجازی است یعنی مرزها برداشته شده است و انسانها سریعتر به اخبار و تکنولوژی دسترسی دارند .باید قواعد روششناسی را به جوانان و اعضای این قبیل خانوادهها آموزش دهیم.
جریان جامعهپذیری از طریق اجتماع، خانواده، آموزش و پرورش و رسانهها صورت میگیرد در واقع جامعهپذیری به مانند یک دیگ اجتماعی است که تمام افراد در آن حضور دارند و در جریان جامعهپذیری قرار میگیرند. متاسفانه تعداد فرزندان در خانوادهها در سالیان اخیر کاهش یافته است. این بلیه باعث شده است تا فرزندان جبران احساس بیبرادری و بیخواهری خود را در شبکههای اجتماعی دنبال کنند
.درگذشته صله رحم و صحبتکردن با خانواده باعث آرامش افراد میشد، در پی تغییر هرم جمعیتی کشور شاهد عوارضی هستیم که البته میتوان گفت در حال حاضر در مرحله ظهور اولیه است و در سالهای آینده با عوارض دیگری مواجه خواهیم شد. پرداختن به علل ریشهای مشکلات نظیر نداشتن مهارتهای زندگی، سبک زندگی ناسالم، فرزندپروری ناصحیح و شرایط محیطی آسیبزا از بحثهای اساسی در برنامهریزیهای پیشگیرانه است.
نظر شما