به گزارش قدس آنلاین، بخل یکی از صفات مذموم و ناپسند است که هم قرآن و هم معصومان علیهم السلام بر پرهیز از آن و نیز عواقب سوء آن برای انسان و جامعه تصریح و تاکید دارند.
آنچنان که خداوند متعال در آیه 37 سوره مبارکه نساء می فرماید: «آنان كه بخل مى ورزند و مردم را به بخل فرمان مى دهند و آنچه را كه خداوند از فضل خويش به آنان داده است پوشيده نگه مى دارند. و ما براى كافران عذابى خوار كننده فراهم آورده ايم».
پیامبر اکرم (ص) در تبیین زشتی بخل می فرمایند: «بخيل، از خدا و مردم به دور و به آتش نزديك است.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «هر كه در مال خود بخل ورزد خوار مى شود و هر كه در دين خود بخل ورزد سربلند مى گردد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «نگاه كردن به بخيل سنگدلى مى آورد.»
امام رضا (ع) فرموده اند: «بخل، آبرو را بر باد مى دهد.»
امام صادق می فرمایند: «در بخل بخيل همين بس كه به خداى خود بدگمان است. كسى كه به عوض يقين داشته باشد، بذل و بخشش مى كند.»
پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «كم آسايش ترين مردم، بخيل است.»
همان حضرت (ص) فرموده اند: «بخيل ترين مردم كسى است كه در سلام كردن بخل ورزد.»
و از ایشان است که فرمودند: «بخيل حقيقى كسى است كه نام من نزد او برده شود و بر من درود نفرستد.»
امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «دريغ كردن از پرداخت حقوقى كه خداوند واجب كرده، زشت ترين نوع بخل است.»
منابع:
بحارالانوار
غررالحکم
تحف العقول
انتهای خبر/
نظر شما