آن بازی رفت پلی آف جام جهانی 1998 بود و بوفون دقیقه 32 به جای پالیوکا مصدوم در زمین پوشیده از برف به زمین رفت.

بوفون در آن مسابقه نمایش بسیار خوبی داشت، ولی تسلیم گل به خودی کاناوارو شد که آن موقع هم تیمی‌اش در پارما بود. جیجی بوفون در آستانه صد وپنجاهمین بازی ملی اش مقابل بلغارستان گفت: «در روزنامه ها خوانده‌ام که می‌خواهم به رکورد 200 بازی ملی برسم. این را تکذیب می‌کنم. هدف من چنین چیزی نیست. مسلماً دلم می‌خواهد به رکوردهای سطح بالای دیگری برسم،‌اما نمی‌دانم چند بازی ملی دیگر خواهم داشت... در این 18 سال درتیم ملی هیجان‌های زیادی را تجربه کرده‌ام. تیم ملی همان حال وهوایی را که درجامعه همان کشور وجود دارد، منعکس می‌کند.

پانزده سال پیش اگر بازی ایتالیا و مالت انجام می‌شد، ورزشگاه از جمعیت پر بود،‌اما‌امروز چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد.» او در مورد انتقادهایی که از تیم ملی ایتالیا صورت می‌گیرند، گفت: «از نظر تاریخی هربار که با تیمهای کوچک تربازی می‌کنیم، نمی‌توانیم گل بزنیم. مقابل مالت ایتالیا بهترین تیم ده سال پیش نبود، ولی خیلی فاجعه هم نبود.» بوفون در مورد گل با دست پله‌به مالت هم این طور اظهارنظر کرد: «در جریان بازی لحظاتی پیش می‌آیند که هیچ‌کس متوجه نمی‌شود چه اتفاقی افتاده است.» آنتونیو کونته هم در مورد 150 بازی ملی گفت: «پیدا کردن صفتی مناسب جیجی واقعاً سخت است. او یک قهرمان بزرگ است که هیچ چیز در وصف او نمی‌گنجد. من از وقتی بازی می‌کردم، بوفون دروازه بان من بود و حالا هم سنگربان تیم ملی من است.»