به گزارش گروه سلامت و بهداشت قدس آنلاین، کارشناسان معتقدند علایم و نشانه های وابستگی به انواع مواد مخدر و داروها یکسان هستند. در ادامه می توانید علایم و نشانه های وابستگی به مواد مخدر و دارو ها را بخوانید:

نمرات

فرزندتان درس نمی خواند و نمرات اش کاهش یافته است؟ برخی اوقات، اعتیاد به دارو می تواند دانش آموز ممتاز را به دانش آموزی عادی و تنبل بدل کند. اغلب، یکی از نشانه های اعتیاد به داروهای سرما خوردگی و ضد سرفه افت تحصیلی است. نوجوانی که به دارو وابسته است درس خواندن را فراموش می کند، در کلاس درس حاضر نمی شود و از مدرسه فرار می کند.

دوستان

فرزندتان ارتباط اش را با دوستانش قطع و با افرادی که به نظرتان مناسب نیستند ارتباط برقرار کرده است؟ فرزندتان ممکن است ارتباط اش را با دوستان اش به دلیل آن که به داروهای سرماخوردگی و ضد سرفه وابسته نیستند قطع کرده باشد.

خلق و خو

خلق و خوی فرزندتان به سرعت تغییر می کند، خشمگین، غمگین، دیوانه و ... می شود و منزوی شده است؟ چنین علایمی می تواند نشان دهنده اعتیاد به دارو باشد. 

چهره

چهره فرزندتان تغییر کرده است؟ چندین روز است پیراهن اش را عوض نمی کند. حمام و اصلاح نمی کند و به نظافت اش اهمیت نمی دهد.

تغذیه

فکر می کنید اشتهای فرزندتان به شدت کم یا زیاد شده است؟ علت کاهش یا افزایش شدید وزن فرزندتان را بیابید.

خواب

الگوی خواب فرزندتان تغییر کرده است؟ تمام روز خواب است یا به سختی می خوابد؟ به احتمال زیاد به داروهای سرماخوردگی و ضد سرفه وابسته شده است.

راز

فرزندتان بیش از حد مرموز شده است، با افراد خاصی رفت و آمد می کند و اگر به اتاق اش بروید یا کیف اش را باز کنید نگران و مضطرب می شود.

بیماری

فرزندتان به کرات داروهای سرماخوردگی و ضد سرفه می خواهد؟ بدیهی است که نمی خواهید فرزندتان علایم و نشانه های سرماخوردگی را تحمل کند، پس به او دارو می دهید تا مصرف کند. اگر فرزندتان همیشه می خواهد داروهای سرماخوردگی و ضد سرفه مصرف کند، نشان دهنده ان است که به این داروها وابسته شده است.

پیدا کردن جعبه خالی دارو

جعبه خالی دارو را در سطل آشغال پیدا کرده اید؟ اگر فرزندتان بدون اطلاع شما داروهای سرما خوردگی و ضد سرفه می خرد و مصرف می کند، نشانه آن است که به این نوع داروها وابسته شده است. اگر متوجه تغییرات غیر طبیعی در رفتار و کردار فرزندتان شده اید بهتر است علت را از او بپرسید.

اعتیاد به داروهایی که توسط پزشک تجویز نشده اند: قدم های آینده

پیش از آن که با فرزندتان گفت و گو کنید، دستور العمل های زیر را به دقت مطالعه کنید.

واکنش شدید نشان ندهید.

واکنش شدید نشان ندهید و به فرزندتان پرخاش نکنید. اگر عکس العمل بدی نشان دهید، چیزی جز پشیمانی و موضع دفاعی گرفتن فرزندتان نصیب تان نخواهد شد. از هر فرصتی برای فکر کردن درباره این که چگونه رفتار کنید بهره ببرید.

جمع آوری شواهد

برای اثبات مصرف و وابستگی فرزندتان به دارو نیاز به جمع آوری مدرک ندارید. اما ممکن است با جمع آوری مدارک و مستندات اعتماد به نفس تان افزایش پیدا کند و راحت تر بتوانید با فرزندتان در این باره گفت و گو کنید. یافتن جعبه خالی دارو در اتاق یا کیف فرزندتان می تواند مدرک مناسبی باشد.

تحقیق کنید.

از حقایق موجود درباره مصرف و اعتیاد نوجوانان به داروهای سرما خوردگی و ضد سرفه آگاه شوید. داروهای اعتیاد آور را شناسایی کنید و از دلایل خطرناک بودن آنها آگاه شوید. باید درباره مسائلی که گفت و گو می کنید اطلاع کسب کنید.

برای گفت و گو کردن آماده باشید.

دیگر نباید قضاوت و تنبیه کنید و از اتاق خارج شوید. باید با فرزندتان گفت و گو کنید و از نگرانی تان درباره مصرف دارو توسط او و احتمال وابستگی اش به آنها بگویید.  

سیاست تان را مشخص کنید.

پیش از آن که گفت و گو کنید، باید قوانینی درباره مصرف و اعتیاد به دارو وضع و اجرا کنید. قوانین و مجازات زیر پا گذاشتن مقررات را به روشنی برای فرزندتان شرح دهید.

کمک بگیرید.

اگر از فرد مطلع و متخصصی کمک بگیرید احساس بهتری خواهید داشت. بدیهی است که شما و همسرتان باید به یکدیگر کمک کنید. اما برخی اوقات، احساس می کنید گفت و گو کردن با دیگران - دوستان، متخصص مشاور، روان پزشک و ... - پیش و پس از گفت و گو با فرزندتان سودمند است.

انتخاب زمان مناسب

هرگز 10 دقیقه مانده به حرکت اتوبوس مدرسه یا وسط بازی کامپیوتری با فرزندتان گفت و گو نکنید. وقتی فرزندتان کار خاصی ندارد، او را برای گفت و گو کردن دعوت کنید. وقتی فرزندتان خشمگین، هیجان زده و ... است با او گفت و گو نکنید. به احتمال زیاد، پس از پایان گفت و گو، احساس امنیت کاذب می کنید به امید این که مشکل مصرف و اعتیاد به داروها حل شده است. اما چنین نیست. حتی اگر فرزندتان اعلام کند مصرف داروها را متوقف خواهد کرد، نباید باور کنید. همان فشارهایی که فرزندتان را به مصرف داروها وادار کرده اند، هنوز وجود دارند و سبب ادامه مصرف می شوند. بهترین کار، کنترل فرزند و گفت و گو با او است.