در پروژه‌ای که در قالب رساله دکتری سعیده کمالی‌نهاد و با راهنمایی دکتر محمد سلیمان‌نژاد در دانشگاه اراک انجام شده است، از کوچکترین واحد سازنده نانوشیت‌های کربنی موسوم به گرافداین به منظور طراحی کاندید جدیدی برای مواد با پاسخگویی غیرخطی بالا استفاده شده است.

در این پروژه از خاصیت‌دهنده، پذیرنده الکترون فلزات قلیایی، گروه‌های NO2 و NH2 به منظور افزایش انتقال بار در سیستم و در نتیجه بالابردن پاسخگویی غیرخطی استفاده شده است.

امروزه توجه زیادی روی طراحی و سنتز مواد جدید، خصوصاً نانوساختارها با پاسخگویی و اثرات اپتیک غیرخطی بالا به منظور کاربرد در ارتباط راه دور، محاسبات نوری، ذخیره‌سازی نوری داده‌ها، پردازش نوری اطلاعات، لیزر و تقویت‌کننده‌ها، نمایش یا ضبط، سوئیچ فوق سریع، پردازش تصویر، بیوپزشکی و ساخت سنسورها، اعمال می‌شود.

در سال‌های اخیر، نانوساختارها به علت خواص و اثرات غیرخطی بالایی که نشان می‌دهند، مورد توجه محققان قرار گرفته‌اند.

نانوساختارها، از جمله نانوتیوپ‌ها، نانوشیت‌ها و فولرن‌ها به علت دارا بودن ساختارهای غیرمستقر π و ساختار مزدوج گسترده، امکان انتقال بار در آنها بالا بوده و در نتیجه اثرات اپتیک غیرخطی بالاتری نشان می‌دهند.

برهمکنش غیرخطی بدین معنی است که مواد در یک شیوه غیرخطی به میدان تابش الکترومغناطیسی پاسخ می‌دهند و سبب تغییر طول موج یا فرکانس موج الکترومغناطیسی می‌شوند. به طور کلی این نوع برهمکنش فقط در پرتوهای ورودی با شدت بالا مشاهده می‌شوند. اثرات غیرخطی می‌تواند در جامدات، مایعات، گازها و پلاسما دیده شود.