تاجر سیاستمدار دیروز پیام ویژه ای را برای دبیرکل حزب الله فرستاد. متن این پیام- تا لحظه تنظیم این گزارش- هنوز منتشر نشده است اما با توجه به سخنان دو روز پیش «سید حسن نصرالله» مبنی بر اینکه :« لبنان نیازمند دولت وحدت ملی است و این به همکاری همه جریانهای سیاسی بستگی دارد» می توان حدس زد «سعد حریری» که حالا خاطرش از بابت به دست آوردن پست نخست وزیری جمع شده ، در این پیام چه گفته است!

سه یا چهار تابعیتی

فرزند دوم «رفیق حریری» از همسر عراقی اش ، سال 1970 در عربستان به دنیا آمد ، تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در لبنان و فرانسه به پایان برد و مدرک مدیریت بین الملل را از دانشگاه جورج تاون در آمریکا گرفت و برای همین هم در حال حاضر تابعیت سه کشور عربستان ، فرانسه و لبنان را دارد. البته به نظر می رسد موانع قانونی اجازه نداده است وگرنه «سعد حریری» که در تبعیت از سیاستهای آمریکا ید طولایی دارد پیش از همه تابعیت هایش، تابعیت ایالات متحده را هم برای خودش ردیف کرده بود.

سیاستمدارِ تجارتمدار!

پیش از اینکه وارد دنیای سیاست بشود همراه پدرش در شرکت بزرگ ساختمان سازی عربستانی « اوجیه» مشغول به کار بود. پدرش پیش از مرگ مدیرعاملی و ریاست کمیته اجرایی شرکت را به عنوان ارث به «سعد» بخشید شاید برای اینکه سر پسرش را به جای سیاست به تجارت گرم کند. فرزند ارزش ارثیه پیش از موعد پدر را بخوبی می فهمید و برای همین در سالهای 1984 تا 88 ضمن توسعه فعالیت های شرکت ، ریاست شرکت "القابضة أمنیة هولندنگز" و عضویت شورای اداری شرکت‌های بین‌المللی اوجیه و ریاست گروه مطالعات و پژوهش و بازیابی سعودی و همچنین تلویزیون «المستقبل» را نیز بر عهده گرفت.

ارثیه سیاسی

تا سال 2005 سخت مشغول دنیای مدیریتی – تجاری خودش بود. اما ترور ناگهانی پدرش سبب شد پای «سعد» به دنیای سیاست باز شود. آقای مدیر تاجر پیشه ، پیش از این ارثیه تجاری اش را گرفته بود و حالا تمام پیشینه و اعتبار سیاسی پدر مرحومش را هم به عنوان ارثیه سیاسی به دارایی هایش اضافه کرد. مجله «فوربس» در سال 2007 او ، برادر و همسر دوم پدرش را با توجه به دارایی های به ارث رسیده ، با 2 میلیارد و 300 میلیون دلار ، جزو ثروتمند ترین های جهان اعلام کرد. سعد حریری در حزب «المستقبل» نیز جای پدر را گرفت و با جریانهای سیاسی لبنان ارتباط برقرار کرد. بعدها در کنار ولید جنبلاط و سمیر جعجع ، جریان 14 مارس را پایه گذاری کرد و اکثریت را در مجلس لبنان به دست آورد. سال 2009 هم از طرف میشل سلیمان ، به نخست وزیری انتخاب شد تا کشورهای غربی ، رژیم صهیونیستی ، کشورهای عربی و بویژه عربستان نسبت به تحولات لبنان امیدوار شوند.

بچه ای که تاوان پس داد

دوران نخست وزیری حریری اگرچه خیلی طولانی نشد و با تشکیل جریان «هشتم مارس» و سپس استعفای وزیران این جریان از کابینه «حریری» ، دولتش مشروعیت خود را از دست داد اما در همان دوران نخست وزیری اش با تکیه بر باندهای قدرت و ثروت و از جانب سعودی ها حمایت می شد ، تلاش کرد به محور مقاومت ضربه بزند. همه توان مالی خود و حزب «المستقبل» را به کار گرفت تا پای القاعده و تکفیری ها را از گوشه و کنار خاورمیانه به سوریه باز کند. روابط گرمش با برخی بیشتر مقام های سعودی و دریافت کمکهای هنگفت مالی برای تأمین و تجهیز گروههای تکفیری در سوریه از دیگر اقدام های دوران نخست وزیری اش بود. پس از سقوط دولتش نیز از هیچ تلاشی برای سرنگونی دولت جدید لبنان خودداری نکرد تا جایی که حاضر شد بحران سوریه را با کمک تکفیری ها و حمایت سعودی ها به صورت ترور و عملیات انتحاری به لبنان بکشاند. البته «سعد» در میان سران سعودی تک و توک دشمن هم داشت . مثلاً «محمدبن نایف» معاون وزیر کشور وقت سعودی ها ، «سعد» را به دلیل اظهاراتش در جریان رسیدگی به پرونده ترور «رفیق حریری» یک «بچه» خوانده بود که بزودی تاوان اعمالش را پس می دهد.

بخت اگر برگردد...

از سال 1390 با تغییر اوضاع سیاسی در لبنان و منطقه ، بر خلاف سالهای قبل ، بخت هم انگار آرام آرام از «سعد» رو برگرداند. سقوط دولتش و موفقیت رقیبان سیاسی در لبنان و همچنین پیروزی ها حزب الله و محور مقاومت سبب شد«سعد» برای در افتادن با حزب الله، ایران و سوریه به سیم آخر بزند. در سخنرانی هایش از یک سو به بشار اسد و نوری مالکی می تاخت و آنها را عامل ترویج تروریسم در منطقه می خواند. از سوی دیگر به حزب الله هشدار می داد که باید از سوریه خارج شود. گاهی نیز همنوا با همپیمانان سعودی اش، ایران را مقصر همه چیز می دانست و دست به دامن آمریکایی ها می شد که : « معطل چه هستید؟ ایران دارد لبنان را فتح می کند...»، البته مدیونید اگر فکر کنید این بخش از سخنان ضد ایرانی اش ربطی به ماجرای سفر به ایران و دریافت با تأخیر یک دستگاه سمند سورن ویژه اهدایی ایرانی ها داشت!

آقای تجارتمدار با همه هزینه هایی که در طول سالهای 90 تا 94 علیه ایران و محور مقاومت کرد و با همه سنگ هایی که برای اسرائیل، آمریکا و عربستان به سینه زد اما وقتی به خودش آمد که آمریکایی ها در لابه لای گرفتاری های منطقه ای خودشان او را از بازی کنار گذاشته و سعودی ها نیز پشتش را خالی کرده بودند و حزب الله نیز مقتدرانه و مدبرانه ، اوضاع سیاسی لبنان را مدیریت می کرد.
قمار سیاسی

افشاگری های ویکی لیکس در باره «سعد» و روابط مالی –سیاسی اش با سعودی ها  به کنار ، آبرو ریزی حضور سر برهنه و ناهنجار دخترش در مراسم حج امسال هم هیچ ،حالا خطر ورشکستگی سیاسی بیخ گوشش بود. از سوی دیگر اوضاع مالی شرکت هایش تعریف چندانی نداشت و حتی بحرانی بود، جریان 14 مارس و حزب «المستقبل» قافیه را در لبنان باخته بودند. تکفیری ها در سوریه با همه پولهایی که او به حلقومشان ریخته بود راه به جایی نبرده بودند. برخی تحلیلگران معتقدند «سعد» با این تصمیم و پذیرفتن ریاست جمهوری «میشل عون» دست به یک قمار سیاسی بزرگ زده است چرا که این بار ، دیگر عربستان سعودی و آمریکا ، پشتِ او نیستند. به نظر شما قمار بازی در حد و اندازه «سعد» واقعاً با پشت کردن به متحدان دیروزش – آمریکا و عربستان - پا به این بازی گذاشته است؟