در سایت خرداد که لابد از هواداران دولت است، قیمت آپارتمان در قسمت شمال شهر تهران را منعکس کرده بودند که من براستی تکان خوردم. این سایت دولت قبلی را می‌کوبد و به همین علت آن را هوادار دولت کنونی دانستم.
اختیاریه شمالی خیابان تسلیمی- زاور کوچه گل- 100 متری- 30 ساله- سه اتاق خوابه-متری 6 میلیون و 500 هزار تومان، قیمت کل 650 میلیون تومان
خیابان دوقوز- آپارتمان 142 متری- 19 ساله- طبقه 4- سه اتاق خوابه، مبلغ کل 639 میلیون تومان
خیابان عین آبادی- 136 متری- 12 ساله- طبقه اول- متری 6 میلیون و 600هزار تومان- مبلغ کل 900 میلیون تومان
اختیاریه شمالی- 170 متری، مبلغ کل یک میلیارد و 80 میلیون تومان
بهترین فرعی- 130 متری- 13 ساله- طبقه 4- سه اتاق خوابه- متری 6 میلیون و 300 هزار تومان- مبلغ کل 819 میلیون تومان
خیابان عبادینی- کوچه حمزه لو- 108 متری- 22 ساله- سه اتاق خوابه- متری پنج میلیون و پانصد هزار تومان- مبلغ کل آپارتمان 595 میلیون تومان.
آقای مهندس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی در برابر 15 پرسش منطقی و معقول آقای مهندس نیکزاد، وزیر پیشین راه و شهرسازی درخصوص مسکن مهر به سفسطه متوسل شده و پاسخ داده، این شلختگی است که انسان چند هزار نفر را سرگردان کند (عباراتی شبیه این). من نمی‌دانم بهای آپارتمان در دیگر مناطق تهران چه مبلغی است. قرار هم نیست همه مردم در شمال تهران آپارتمان خریداری کنند.
اما آیا از مردم ایران که اغلب متوسط الحال هستند، از میان حقوق بگیران وزارتخانه‌ها، از میان طبقه متوسط شهری بورژوا که در تمام دنیا، دولت از آنان حمایت می‌کند (به کارگران و پیشه‌وران کاری ندارم)، فقط از طبقات با درآمد متعارف کشور چند هزار تن می‌توانند آپارتمان‌هایی از قرار متری چهار و پنج میلیون تومان خریداری کنند؟ باور کنید نمی‌توانند و امید بیشتر مردم به مسکن مهر است. شلختگی و بی‌اعتنایی به مردم این است که دولتی حدود سه سال و اندی از عمرش بگذرد و نیم نگاهی به مردم متوسط کشور نکند، چه رسد به مردم مستضعف کشور.
اینجانب از حدود چهل سال پیش دنیای مستأجری را ترک گرفته‌ام و سوز و گداز و شکوه‌هایم جنبه شخصی ندارد که این همه مردم بی‌خانه به کجا پناه ببرند؟
مهندس نیکزاد مدتی طولانی وزیر راه و شهرسازی بود. او یک فرد عادی نیست که پاسخش را نمی‌دهید و دور نیست جناب عالی هم پس از پایان دوره چهار ساله، مسند وزارت را ترک کنید و مانند بسیاری از وزیران کابینه‌های گذشته در خیابان و رستوران و مسجد تردد کنید.
مهندس نیکزاد از شما 15 پرسش دارد. او معتقد است که مردمی که صاحب خانه شده‌اند، برخلاف ذخایر کشور، عادت ندارند اقساط ماهانه خرید خانه‌هایشان را نپردازند، بنابراین سرمایه عظیمی به بانک‌های وام دهنده بازمی‌گردد، هر ماه میلیاردها تومان و هر سال هزاران میلیارد. او از جناب عالی می‌پرسد، چرا می‌گویید، بودجه‌ای ندارید و مردم باید خواسته‌ها و ذخیره‌های کلان بیاورند تا صاحب آپارتمان‌هایشان شوند. چند روز پیش در نمایشگاه مطبوعات خریداران مسکن مهر اطراف مسؤولان بانک مرکزی را گرفتند و پرخاش کردند، چرا سود مشارکت بر مسکن مهر می‌بندند؟ مردم بارها اعتراض می‌کنند که چرا این قدر در به اتمام رساندن آپارتمان‌های مسکن مهر کوتاهی و تعلل می‌شود.
دولتی که می‌تواند برای مسلمانان کشورهای دیگر آن همه خدمات انسانی و عام المنفعه انجام دهد، چرا درخصوص مردم بی‌خانمان کشور که حدود پانصد هزار شهید داده‌اند و هزاران جانباز در هر منطقه کشور دیده می‌شود، این قدر تعلل و مسامحه می‌کند. شنیدم خبرنگاری را که از اجتماع اعتراض آمیز مردم بی‌خانمان یک فیلم خبری برداشته است، توقیف کرده‌اند، چرا؟ مگر نمی‌بینید مردم آمریکا با ترامپ چه می‌کنند و چگونه در کشوری که ادعای آزادی و دموکراسی دارد، رئیس جمهور منتخب را هو می‌کنند.
آقای سیف هم که معلوم نیست تا کی باید بر صندلی ریاست بانک مرکزی تکیه بزند، وقتی در اتاق‌های دربسته می‌نشیند و برای مردم بی‌خانمان که همه ماهه از آنان اقساط خانه تحویل داده نشده را به زور می‌گیرد، باید انتظار اعتراض و خشم و آشفتگی مردم را داشته باشد. من نمی‌دانم چرا این قدر این میزها، چشم آقایان مسندنشین را خیره می‌کند که انتظار ندارند کسی به آنان بگوید بالای چشمشان ابروست و مردم را تحقیر می‌کنند. راستی چرا تاریخ نمی‌خوانید؟ نخوت و تفرعن و احساس از خود و کاملاً راضی بودن که در بیشتر وزیران کابینه کنونی (مگر یک نفر که دکتر حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر خدمتگزار و دلسوز و براستی شرافتمند و خادم مردم کشور است و وزیر بودن یا وزیر نبودن برایش اصلاً اهمیت ندارد) می‌بینند، در اعصار گذشته پس از به پیروزی رسیدن انقلاب اسلامی در هیچ دولتی ندیده‌اند. مردم هیچ؟ چرا پاسخ یک وزیر سابق را نمی‌دهید؟ و مناظره نمی‌کنید تا پاسخ 15 پرسش علمی و فنی و منطقی او را بدهید و ثابت کنید مسکن مهر فاجعه و شلختگی است.
آخر میلیون‌ها مردم از کجا می‌توانند اندوخته‌های حتی سیصد، چهارصد میلیون تومانی برای خرید آپارتمانی حتی در وسط یا جنوب شهر داشته باشند.
من بسیار تعجب می کنم، چرا این مسایل ساده را مسؤولان ما درک نمی‌کنند و مردم را به حال خود رها می‌کنند. آخر این چه طرز فکر اشرافی است که بر دولتیان ما سلطه یافته است؟