قدس آنلاین_ گروه استان ها_  مهدی ربیع: از قدیم گفته اند حرمت امام زاده را متولی آن نگه می‌دارد، قانونی که در خصوص شهر مصداق ندارد و شهروندان یک شهر نه تنها حرمتش را حفظ نمی کنند بلکه به بدترین وجه ممکن آن را زیرپا می گذارند.

شهر ما خانه ما قدیمی ترین شعار و نوشته ای است که برای نریختن زباله  و حفظ پاکیزگی شهر روی در و دیوار شهر و یا بدنه اتوبوس های شهری هم نقش بسته، شعاری که می خواهد به طور غیرمستقیم به مخاطبان مسئولیت شهروندی را گوشزد کند، مسئولیتی که فراموش شده است.

هر چند حفظ پاکیزگی شهر و جمع آوری زباله ها  وظیفه سازمانی شهرداری است اما آیا ما شهروندان اهوازی باید سهم خود را در پاکیزگی شهر فراموش و تنها به دادن شعار و توصیه دل خوش کنیم؟ این جور مواقع ما ایرانی ها عادت داریم همه چیز را به گردن دیگران بیندازیم و بگوییم من نبودم دستم بود، همیشه هم آستین ها مقصر نیستند و این ما هستیم که باید نقش خود را در حفظ پاکیزگی و زیبایی شهر بپذیریم.

با عبور از خیابان های اهواز و نگاهی به آنها خیلی راحت می توان فهمید  تا چه اندازه شهر ما خانه ماست. وقتی شهروندان اهواز حرمتش را نگه نمی دارند و به گونه ای ناصواب و بیرحمانه با آن رفتار می کنند چه انتظاری باید از دیگران داشت که من از بیگانگان هرگز ننالم که با من  هرچه کرد آن آشنا کرد. به جای آنکه آسمان ریسمان ببافیم  و تقصیر را به گردن دیگران بیندازیم، با شجاعت مسئولیت کار خود را پذیرا باشیم .این گونه زندگی ساده تر و البته انسانی تر می گذرد. به دفعات می خوانیم یا می شنویم که اهواز زیبا نیست اما هرگز به خود زحمت فکر کردن به این نکته را نمی دهیم که ما در این زشتی چقدر نقش داریم؟

تنها با گفتن جملات تکراری از زیر بار مسئولیت انسانی خود شانه خالی می کنیم در حالیکه پیش وجدان خود شرمنده ایم. هرچند اگر این سیل مصیبت بار پایمال کردن حقوق شهروندی وجدانی برای ما گذاشته باشد. خلاصه کلام آن که شهر را شهروندانش می سازند نه دیگران.