اینکه دانشگاه‌ها در زمینه فعالیت‌های فرهنگی نتوانسته‌اند مقام معظم رهبری را راضی کنند به نظرمیرسد بخشی از ریشه این موضوع به دستگاه آموزش عالی برمی‌گردد.

 چون اساساً بعضی از دست‌اندرکاران در آموزش عالی چنین تعریفی را قبول ندارند. یعنی تعریفی که میگوید دانشــگاه تنها محلی برای دانش آموخته کردن یک عده جوان نیست بلکه این موضوع تنها یکی از وظایف آن است و وظیفه دیگر و چه بسا مهم‌تر نظام دانشگاهی آن است که جوانان را پرورش داده و آنها را برای حضور مؤثر در جامعه و پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی آماده کند، آنها این نقش بسیار مهم را نپذیرفته‌اند.

 بنابراین به باور من این موضوع یک نکته کلیدی است و باید تمامی کسانی که در آموزش عالی حضور دارند؛ اعم از مدیران، اعضای هیئت‌های علمی، کارکنان و دانشــجویان به این تعریف واحد از دانشگاه‌ها برسند که دانشگاه در تراز جمهوری اسلامی، دانشگاهی است که همان‌گونه که در حوزه علم، پژوهش و فناوری وظایفی را بر عهده دارد در حوزه معنویت، اخلاق و فرهنگ هم وظیفه دارد.

 اما عامل دیگر برآورده نشــدن منویات رهبــر انقلاب در رونق فعالیت‌های فرهنگی در دانشگاهها ریشــه مالی دارد. در واقع ما به میزان اهمیت بحث فرهنگ، اخلاق و مسئولیت‌های اجتماعی در دانشگاه‌ها، باید حوزه فرهنگی را نیز در این مراکز تقویت کنیم.

یعنی باید از لحاظ مالی به این حوزه کمک کنیم اما متأسفانه این گونه عمل نمی‌شود، بویژه در شرایط مالی فعلی که بودجه دانشگاه‌ها خیلی کمتر از حد انتظار است که در چنین وضعیتی معمولا نخستین بخشهایی که بودجه‌اش کم یا حذف میشود بخش‌های فرهنگی و اجتماعی است.

بنابراین کمک کردن در حوزه فرهنگی و اجتماعی و بها دادن به این بخشها از اقدامات دیگری است که حتماً باید انجام شود.

 عامل سوم نیز به تشکل‌های دانشجویی برمی‌گردد. این تشکل‌ها وظیفه مهمی در موضوع یاد شده دارند. اساس محور فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی در دانشگاهها، تشکل‌های دانشجویی هستند؛ بنابراین این تشکل‌ها باید هرچه بیشتر به میدان بیایند و برای پیشبرد اهداف فرهنگی خود برنامه داشته باشند و فعالیت کنند، در حالی که فعالیت تشکل‌های دانشجویی نسبت به سال‌های گذشته کمتر شده و این موضوع سبب شده تا ارتباط و گفتمانی که باید بین تشکل‌ها و سایر دانشجویان به وجود بیاید قدری ضعیف و کمرنگ شود.

 البته کمرنگ بودن فعالیت‌های فرهنگی در دانشگاه‌ها، تبعات سنگینی برای دانشگاه‌ها و جامعه در پی دارد. در واقع اگر دانشگاه‌ها صرفاً محلی برای درس خواندن و دریافت مدارک علمی شوند آن وقت کسانی که از این مراکز دانش‌آموخته میشوند، به صورت تک بعدی وارد جامعه خواهند شــد، در نتیجه این گونه افراد بینش سیاســی، نگاه فرهنگی و معیارهای اخلاقی مدنظر انقلاب اسلامی را به جامعه انتقال نمی‌دهند.

به عبارت دیگر همان گونه که امام راحل و رهبر انقلاب فرمودند نقطه سعادت جامعه از دانشگاه شروع میشود و اگر در دانشگاه‌های ما به مسائل فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی توجه کافی نشود نسلی که میخواهد پرچمدار توسعه کشور باشد با نقصان‌های زیادی وارد جامعه می‌شود.

 اگر نقاط ضعف برطرف شوند و مؤلفه‌های مورد نظر توسعه فرهنگی از سوی مدیران دانشگاه‌ها، استادان علمی و دانشجویان رعایت شود امید می‌رود که بتوانیم مطالبات بحق مقام معظم رهبری از دانشگاهها و استادان را در این بخش پاسخ دهیم و مطمئن باشیم که اگر سطح دانشگاه را از لحاظ فرهنگی ارتقا دهیم این موضوع حتماً در جامعه نیز گسترش پیدا میکند؛ چون دانشگاه‌ها همواره الگوی جامعه هستند و مردم به این مراکز به عنوان پیشرو و پیش‌قراول توسعه در کشور نگاه می‌کنند و اگر ما بتوانیم مسائل فرهنگی را در دانشگاه‌ها حل و فصل کنیم، بدون تردید بسیاری از مسائل فرهنگی در کشور حل خواهد شد.

انتهای پیام/