قدس آنلاین: این عینک با نام ناربیس هنگام از دست ‌رفتن تمرکز ، تیره و تاریک می‌شود تا کاربران مجدداً تمرکز خود را به دست آورند.

 فناوری به‌ کاررفته در عینک هوشمند ناربیس براساس مدل روان‌شناختی پاداش و تنبیه مبتنی بر الگوهای مغزی، معروف به نظریه‌ شرطی‌سازی عامل توسعه یافته است.

نظریه شرطی‌سازی عامل از ۵۰ سال پیش مورداستفاده قرار می‌گیرد و یک روش یادگیری از طریق پاداش و تنبیه در ازای یک رفتار به‌حساب می‌آید . نظریه‌ شرطی‌سازی عامل به‌ دست بی‌.‌اف. اسکینر توسعه پیدا کرده است و به‌موجب آن ، فرد ارتباطی را بین یک رفتار خاص و یک نتیجه برقرار می‌سازد. این عینک با استفاده از سه حسگر هوشمند ، آرامش ، حواس‌پرتی و تمرکز کاربر را ردیابی می‌کند . هنگامی که حسگر مولفه‌ حواس‌پرتی را در کاربر تشخیص دهد، شیشه‌های عینک تیره خواهند شد و هنگامی که فرد آرامش و تمرکز داشته باشد ، شیشه‌ها فوراً روشن و شفاف می‌شود. در همین راستا یک اپلیکیشن نیز عملکرد و پیشرفت‌های کاربر را ردیابی خواهد کرد . شرکت ناربیس به کاربران توصیه می‌کند که از این عینک هوشمند دو تا سه بار در هفته به مدت ۳۰ دقیقه استفاده کنند.

این محصول شامل یک جفت عینک و یک حسگر امواج مغزی و یک مچ‌بند کنترل کننده است . حسگر امواج مغزی ناربیس می‌تواند نوسانات مربوط به فعالیت مغز کاربر را تشخیص دهد و هنگامی که متوجه شود تمرکز کاربر از بین می‌رود ، شیشه‌های عینک به آرامی تیره خواهد شد . چنین کاری کاربر را مجبور می‌کند تا تلاش کند که تمرکز خود را به‌منظور بهبود ادامه‌ی کارش مجددا به دست آورد . تصور می‌شود که انجام مکرر این کار باعث افزایش توجه کاربر در طولانی مدت می‌شود . لازم به ذکر است که عینک هوشمند ناربیس صرفا محصولی پزشکی نیست ؛ اما ممکن است به کاهش اختلالات کم توجهی و بیش فعالی کمک چشمگیری کند.

انتهای پیام/