«تاتریز»؛ گلدوزی‌های فلسطینی؛ هنری با قدمت چند صد ساله

یکی از ویژگی‌های بارز فرهنگ فلسطین، تاتریز یا گلدوزی‌های فلسطینی است. گلدوزی فلسطینی یک هنر عامیانه با قدمت چند صد ساله، نمادی کلیدی از هویت و فرهنگ است. زنان فلسطینی از سنین بسیار پایین شروع به یادگیری گلدوزی می کنند و  طرح‌های مختلف را روی لباس‌های خود می‌دوزند. هر منطقه در سرتاسر فلسطین در شکل مشخصی از گلدوزی، پارچه و روسری تخصص دارد. به این ترتیب، هر زن مظهر پیاده روی سرزمین خود شد.

مراسم «زفت العروس»

تشریفات عروسی فلسطینی‌ها به ویژه در مناطق روستایی با بسیاری از سنت‌های غنی غوطه‌ور بوده است. زفت العروس یا مراسم آوردن عروس، سنت خاص عروسی است. در بسیاری از آداب و رسوم روستایی فلسطین عروس با شمشیر در دست بر اسب سوار می‌شود و همه اعضای خانواده‌ نیز او را همراهی می‌کنند. خانواده در کنار عروس راه می‌رفتند و زن‌ها مدیحه می‌خواندند تا به خانه داماد می‌رسیدند، جایی که تازه جشن شروع می‌شد.

«مَلاک»؛ جامه‌ای سلطنتی بر تن زنان فلسطین

در اوایل قرن بیستم، مَلاک (در زبان عربی به معنای سلطنتی است) که در بیت‌لحم دوخته می‌شد به عنوان ملکه لباس‌ها در سراسر فلسطین شناخته شد. ملاک تا اندازه‌ای محبوب شد که رشد صنعت نساجی در بیت لحم را به ارمغان آورد؛ به‌گونه‌ای که بسیاری از روستاها آن را با سبک و آداب و رسوم خود سازگار کردند.

فلسطین؛ خانه درخت زیتون

فلسطین به عنوان خانه بومی درخت زیتون شناخته می‌شود و برای قرن‌ها زیتون نماد فرهنگ و سنت‌های فلسطینی بوده است. فصل برداشت زیتون معمولاً از اکتبر یا نوامبر شروع می‌شود. هنگامی که زیتون‌ها چیده می‌شوند، کشاورزان فلسطینی از آن‌ها به روش‌های مختلف استفاده می‌کنند. درخت زیتون، مانند پرتقال یافا، نمادی از هویت ملی فلسطین و نماد پیوند فلسطینیان با سرزمین خود است.

صابون نابلسی

از روغن زیتون در تولید صابون نیز استفاده می‌شود. صابون تولید شده در شهر نابلس از روغن زیتون فلسطینی، آب و ترکیبی از سدیم ساخته شده است. اگرچه صابون روغن زیتون توسط زنان فلسطینی برای مصارف خانگی ساخته می‌شد اما تاجران فلسطینی صابون نابلس را به دنیا صادر می‌کردند. این محصول، از طریق تجارت مورد توجه قرار گرفت و از قرن چهاردهم به بعد به محصولی متمایز از شهر صنعتی نابلس تبدیل شد. در اوایل دهه ۱۹۰۰ حدود ۳۰ کارخانه در سرتاسر نابلس وجود داشت که صابون را تولید می‌کردند. یکی از قدیمی‌ترین کارخانه‌های صابون‌سازی که امروزه باقی مانده، کارخانه صابون طوقان است که صابون معروف مفتاحین (دوکلیدی) نابلسی را خرده‌فروشی می‌کند.

زنان فلسطین از کشاورزی تا مبارزه با استعمار

زنان کشاورز، ستون فقرات جامعه فلسطین بودند که به‌طور گسترده به کشت زمین و اقتصاد فلسطین کمک کردند و به عنوان ستون‌هایی در توسعه فرهنگ و هویت ملی فلسطینی ایفای نقش کردند. زنان روستایی فلسطین اغلب مسافت‌های طولانی را طی می‌کردند تا کالاهای کشاورزی و صنایع دستی خود را در بازارهای سراسر فلسطین بفروشند. زنان فلسطینی به شدت در تظاهرات علیه استعمار بریتانیا شرکت داشتند و پس از قیام براق در سال ۱۹۲۹ و در جریان شورش اعراب در سال ۱۹۳۳ نقش فعالی در سیاست داشتند.

سبدبافی؛ میراث کهن فلسطین

سبد بافی یک میراث کهن در فلسطین است که امروزه نیز توسط بسیاری از جوامع کشاورز در کرانه باختری اشغالی انجام می‌شود. زنان با استفاده از شاخه‌های درختان زیتون و بادام را برای ایجاد سبدها، سینی‌ها و ظروف علوفه می‌گیرند. پس از بافت، آن‌ها را زیر آفتاب داغ قرار می‌دهند تا خشک شوند. 

یافا؛ عروس دریا

یافا یک شهر بندری باستانی است که از دیرباز دروازه دریای مدیترانه بوده است. قبل از روز نکبت(تأسیس رژیم صهیونیستی)، یافا بزرگترین شهر فلسطین و مرکز فرهنگ و فعالیت تجاری فلسطینیان بود. یافا با توجه به زیبایی متمایز آن به عنوان شهری ساحلی در دریای مدیترانه توسط فلسطینیان به عنوان «عروس دریا» یاد می‌شود.

یافا؛ پرتقالی بی‌همتا!

پرتقال یافا که در قرن بیستم توسط کشاورزان فلسطینی در یافا کشت شد، هم‌نام با این شهر بندری شناخته می‌شود و نمادی از هویت ملی فلسطین است. رنگ نارنجی عمیق و طعم شیرین، آن را برای صادرات مناسب کرده و در سراسر جهان بسیار ارزشمند است. پرتقال یافا زمانی به عنوان یک کالای صادراتی کلیدی برای اقتصاد فلسطین بود.

برگزاری اعیاد مذهبی؛ رسمی کهن

اعیاد مذهبی برای قرن‌ها آزادانه در فلسطین برگزار می‌شده است. در این تصویر، یک راهپیمایی کریسمس در بیت لحم در نزدیکی کلیسای عیسی مسیح در سال ۱۹۲۰ دیده می‌شود.

نبی موسی؛ جشن مذهبی کهن

جشن نبی موسی یکی دیگر از جشن‌های مذهبی است. این جشن از بزرگترین گردهمایی‌های اسلامی در منطقه بود که از مهمترین رویدادهای مذهبی فلسطین به شمار می‌رفت. با حضور سالانه مسلمانان در سراسر جهان، زائران از بیت‌المقدس به مقبره موسی در چند کیلومتری جنوب اریحا می‌روند. این مراسم به مدت یک هفته ادامه داشت و طی آن یک سری از جشن‌ها آغاز می‌شد.

منبع: middleeasteye