قدس آنلاین: اکران فیلم‌های سینمایی زیر سایه کرونا، وضعیت نامشخصی پیدا کرده‌اند. پس از شیوع ویروس کرونا از اسفند ماه سال گذشته کرکره سالن‌های سینمایی پایین کشیده شد و به تعداد فیلم‌هایی که همواره در صف شلوغ اکران بودند، اضافه شد. فیلم‌های کودک و نوجوان هم که معمولاً جزو قربانیان مظلوم بی‌عدالتی در اکران بودند، شرایط سخت‌تری پیدا کردند به طوری که تهیه‌کننده فیلم سینمایی «پیشی‌میشی» که به عنوان اولین فیلم کودک اکران ۹۹ قرار بود اواخر تیرماه روانه پرده سینماها شود اعلام کرد از اکران این فیلم در سینماها منصرف شده است. احمد احمدی درباره دلایل این انصراف گفته بود: درخواست ما برای اکران «پیشی‌میشی» به قبل از موج تازه کرونا بازمی‌گردد. ما براساس آنچه اعلام شده بود تصور می‌کردیم زیرساخت‌های لازم برای اکران آماده است، کرونا هم فروکش کرده بود و قرار بود همه سینماها باز شوند، اما حالا با گسترش دوباره کرونا و تعطیلی سینماها به خصوص در شهرستان‌ها، چاره‌ای جز انصراف از اکران نداریم.
به گفته این تهیه‌کننده، فیلمش یک اثر مستقل است که بدون هر گونه کمک و وام دولتی ساخته شده و به عنوان بخش خصوصی اکران فیلم در این شرایط دشوار است و می‌تواند به نابودی فیلم مبدل شود. از طرف دیگر مخاطب این فیلم خانواده و کودکان هستند و با شرایطی که کرونا به وجود آورده حفظ سلامت مخاطبان سینما مهم‌تر است؛ بنابراین تصمیم گرفتیم از اکران این فیلم انصراف بدهیم.
در شرایطی که وضعیت تولید و اکران بسیاری از فیلم‌ها به‌ویژه آثار کودک و نوجوان در هاله‌ای از ابهام و بیم قرار دارد، فیلم‌سازان این عرصه دست روی دست نگذاشته‌اند و برای تولید آثار جدید طراحی و اقدام می‌کنند. حسین قناعت، یکی از کارگردان‌های پرکار حوزه کودک و نوجوان است که با وجود چند فیلم اکران نشده‌اش همچون «پیشی‌میشی» و «والدین امانتی» (با نام قبلی شپلوتکا) در حال نگارش اثر تازه‌ای با فضایی شاد و فانتزی برای مخاطب کودک است. با این کارگردان درباره وضعیت پیش‌رو و آینده سینمای کودک و نوجوان گفت‌وگو کردیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
با توجه به بی‌میلی سرمایه‌گذاران فیلم‌های کودک برای اکران آنلاین فیلم‌هایشان، به نظر شما سرنوشت اکران فیلم‌های کودک چه خواهد شد؟
با وضعیتی که در حال حاضر برای اکران آنلاین فیلم‌های سینمایی وجود دارد، سرمایه‌گذاران شخصی نگرانی بجایی دارند زیرا فیلم‌هایی که اکران آنلاین می‌شوند خیلی زود قاچاق و نسخه غیرقانونی آن‌ها در فضای مجازی منتشر می‌شود؛ بنابراین امنیتی برای اکران آنلاین فیلم‌ها وجود ندارد مگر اینکه برای آن تدبیری شود. فیلم‌های کودک هم مانند فیلم‌های بزرگسال از این خطر مصون نیستند به‌ویژه فیلم‌هایی با سرمایه‌گذار شخصی ریسک نمی‌کنند که فیلمشان را اکران آنلاین کنند. سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده ترجیح می‌دهند فیلم‌هایشان را برای اکران سینمایی در شرایط پساکرونا نگه دارند. امیدواریم زودتر بیماری کرونا از بین برود و خانواده‌ها همراه با بچه‌هایشان به سالن‌های سینما بروند.
با توجه به اینکه معمولاً در شرایط معمولی اکران هم به فیلم‌های کودک اجحاف و زمان خوبی برای اکران به آن‌ها داده نمی‌شد، گمان می‌کنید با منتظر ماندن در صف اکران سینمایی برای شرایط پساکرونا، اکران فیلم‌های کودک با شرایط دشوارتری مواجه نمی‌شود؟
موضوع نوبت اکران و اجحافی که به سینمای کودک یا بعضی از فیلم‌ها می‌شود یک بحث کلی است که نمی‌توانم خیلی درباره آن صحبت کنم، چون در این‌باره تخصص ندارم، اما قبل از ماجرای کرونا، اتفاقات خوبی برای سینمای کودک در حال رخ دادن بود. دست‌کم در دو سه سال گذشته شاهد این اتفاقات خوب بودم و می‌دیدم تعدادی از دوستان فیلمساز در حوزه سینمای کودک به سمتی رفته‌اند که فیلم‌هایی برای مخاطب و خانواده ایرانی بسازند. به نظرم در دو سه سال اخیر سینمای کودک نسبت به سال‌های گذشته وضعیت بهتری داشته است و توانسته در اکران‌های سینمایی برای خودش جایگاه و اعتبار باز کند. در این سال‌ها برخی فیلم‌های کودک روی پرده سینماها رفته‌اند که در اکران عمومی نسبت به فیلم‌های بزرگسال فروش بهتری داشته‌اند. فیلم‌هایی که علاوه بر پیام، جنبه سرگرم‌کنندگی و خانوادگی داشتند. پیش از ماجرای کرونا که شرایط تولید و اکران آثار سینمایی با چالش روبه‌رو نشده بود، سینمای کودک شرایط خوبی پیدا کرده و رو به پیشرفت بود.
به نظر شما قصه کرونا می‌تواند برای سینمای کودک هم تولید محتوا کند؟
قصه کرونا خیلی تلخ است. طرحی آماده کردم ولی هر چه فکر کردم دیدم اگر بخواهم به این موضوع به شکل جدی بپردازم نمی‌شود. در فیلم آخرم به نام «والدین امانتی» (با نام قبلی شپلوتکا) به این موضوع اشاره کردم چون زمانی که شروع به کار کردیم، کرونایی در کار نبود، ولی در زمان فیلم‌برداری، وضعیت کرونا به مرحله هشدار رسید. برای ساخت فیلم «والدین امانتی» (با نام قبلی شپلوتکا) دوبار مجبور به تعطیلی کار شدیم. در این فیلم با موضوع کرونا کمی شوخی کردم، چون فضای کار فانتزی و طنز بود و جای شوخی داشت، ولی اگر قرار باشد کار جدی بسازم کار تلخی خواهد شد و دوست ندارم کار تلخ بسازم. مدتی بود سوژه‌ای در این باره مرا وسوسه کرد که کار کنم، ولی منصرف شدم و فقط به همان بخش‌های طنز در کار قبلی‌ام بسنده کردم.
به نظر شما با وضعیت پیش آمده، سرمایه‌گذاران شخصی روی فیلم‌های پرهزینه کودک هم سرمایه‌گذاری می‌کنند؟
به نظرم نگاه منطقی این است که چنین اتفاقی نیفتد چنانکه در حال حاضر هم کمتر سرمایه‌گذاری روی فیلم‌های کودک که پرهزینه باشد، سرمایه‌گذاری می‌کند، چون میزان فروش فیلم‌های کودک مشخص است و منطق سرمایه‌گذاری چنین اجازه‌ای را به سرمایه‌گذار نمی‌دهد که ضرر کند. برای تولید آثار پرهزینه در حوزه کودک، دولت باید سرمایه‌گذاری کند تا ریسک بازگشت سرمایه را بپذیرد. برای تهیه‌کننده خصوصی منطق ندارد که سراغ ساخت آثار پرهزینه برود، نه فقط الان که در گذشته هم چنین نبوده است. هزینه تولید اثر در سینمای کودک باید معقول باشد.
آینده سینمای کودک را با شرایط فعلی چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
امیدوارم کرونا موجب نشود از مخاطب کودک و نوجوان دور شویم. در همین شرایط هم بسیاری از فیلم‌سازان کودک و نوجوان به این فکر افتاده‌اند که آثار سرگرم‌کننده برای بچه‌ها بسازند، آثاری که بچه‌ها می‌پسندند و خانواده‌های ایرانی از آن استقبال می‌کنند. با وجود ظرفیت‌های خوبی که در حوزه فیلم‌سازی کودک و نوجوان وجود دارد، آینده خوبی را برای آن پیش‌بینی می‌کنم، ولی امیدوارم حمایت‌های دولتی هم بهتر شود. خوشبختانه در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاران خصوصی وارد عرصه فیلم‌سازی برای کودکان و نوجوان شده‌اند و با سرمایه‌های شخصی دارند کار می‌کنند. مثلاً فیلم‌هایی همچون «والدین امانتی» (با نام قبلی شپلوتکا)، «سلفی با رستم» و «پیشی‌میشی» از کارهای من بودند که با سرمایه شخصی تهیه‌کنندگانش ساخته شدند و از هیچ نهاد دولتی برای ساخت آن‌ها کمک گرفته نشد. امیدواریم سایه نحس ویروس کرونا هر چه زودتر از سر کشورمان و همه کشورهای جهان برداشته شود و شرایط ایمنی برای خانواده‌ها و بچه‌ها فراهم شود که بتوانند دوباره به سینما بروند و فیلم تماشا کنند.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
مشغول نوشتن کار جدیدی هستم که باز هم یک فیلم شاد و فانتزی برای کودکان است و تا قطعی نشود درباره آن صحبت نمی‌کنم.
با توجه به اینکه زمان مشخصی برای برون‌رفت از بحران کرونا وجود ندارد، اگر برای فیلم‌نامه جدیدتان سرمایه‌گذار پیدا شود کار را جلو دوربین می‌برید؟
به هر حال همه ما در این شرایط باید مسیر خودمان را برویم، ولی به شکلی دشوارتر و باید زندگی کنیم ولی با احتیاط تر. اگر شرایط ساخت فیلم جدیدم مهیا شود با مراقبت و احتیاط لازم کار را پیش می‌برم. چاره‌ای نداریم و باید کار کنیم مثل زندگی عادی. قطعاً رعایت پروتکل‌های بهداشتی و ایمنی جزو اولویت‌هاست، اگرچه شرایط ساخت فیلم را سخت می‌کند، اما غیرممکن نمی‌کند.
انتهای پیام/
نظر شما