به گزارش قدس آنلاین، این مطلب را اعضای کانون خادمیاری شهرستان بهار استان همدان با ۱۶ کانون تخصصی از جمله کانون زیارت اولی ها طی این چند سال، به خوبی درک کرده اند و با چشم دیده اند که اگر دلی به سمت امام رضا(ع) روانه شد، خود امام اسباب زیارت را فراهم می کند. بیخود نیست که می گویند: «دلت که برود، خودت هم می روی!»

گر ما خطا کنیم، عطای تو بی حد است

عبدالله رجبی مسئول کانون خادمیاری شهرستان بهار استان همدان، از زیارت اولی ها روایت های خواندنی بسیاری دارد. «روزی یکی از خیّرین کانون با من تماس گرفت و گفت: اگر هزینه زیارت زن و شوهری را که تا به حال به مشهد مشرف نشدند و از نظر مالی ضعیف هستند را پرداخت کنم آن ها را می برید؟ آن لحظه کاروان اعزامی ما پر شده بود و در پاسخ گفتم: این سفر که کاروان تکمیل است، شما هزینه را پرداخت کنید، اگر کنسلی داشتیم که قسمت این دوستان است و می بریم. وگرنه در سفر بعد با اولویت به زیارت خواهند رفت. چیزی نگذشت که سفر دو نفر در کاروان کنسل شد و این دو عزیز جایگزین شدند. زن و شوهر در مشهد همراه ما به زیارت می آمدند و مرد در هر زیارت مدام می گفت: امام رضا(ع) غلط کردم.

کنجکاو شدیم و علت را از خود مرد جویا شدیم. مرد تعریف کرد: شب میلاد امام رضا(ع) تصاویر حرم از تلویزیون پخش می شد که همسرم گفت: مرد! این همه سال گذشته و تو یک شب ولادت امام رضا(ع) من را مشهد به زیارت نبردی. وضع مالی من خوب نبود و برای پوشش گذاشتن روی این قضیه گفتم: ساکت شو زن، امام رضا(ع) مگر تولد ما آمده که ما تولدش برویم؟ آن شب گذشت. تا اینکه در شبی دیگر امام به خوابم آمد و گفت: دیدی من تولد تو آمدم... از خواب بیدار شدم و گفتم: امام رضا(ع) غلط کردم، حالا من یک حرفی زدم. شما ببخشید و استغفار کردم. چیزی نگذشت که دعوت نامه زیارت امام رضا(ع) برایمان آمد و ما راهی سفر شدیم. حالا من چیزی جز خجالت محضر امام ندارم. هر چند می دانم این لطف ایشان است که شامل حال ما شده.»

امام بطلبد، ما چه کاره ایم؟

امام رضا(ع) همه مشتاقان خود را می بیند و به حال دل همه آن ها آگاه است، دور و نزدیک ندارد، فقط باید به مِهر امام دل سپرده باشی. لیلی یمین اسماعیلی مسئول کانون زیارت اولی هایِ بهار می گوید: «چند سال پیش بعد از ماه رمضان قرار بود اولین کاروان زیارت اولی ها را به مشهد ببریم. در لیست نفرات، اسامی مادری با سه فرزندش بود. با توجه به محدودیت ها و قوانین برای شرایط زیارت اولی ها من این مادر و سه فرزندش را کنار گذاشتم. حتی یکی از همکاران هم پیگیری کرد و من با بیان دلایل، علت را توضیح دادم. خود خانم هم حضوری با کلی اشک و التماس از من درخواست سفر به مشهد و زیارت را داشت. من باز علت ها و محدودیت ها را گفتم و قول دادم اگر شرایط فراهم شد در سفرهای بعدی حتما برای زیارت به مشهد بروند.

اسامی، دیگر در خاطرم نماند. گذشت تا روزی که قرار بود اسامی را ارسال کنیم. من در لیست نفرات دیدم دوتا اسم خط خورده و دوتا اسم دیگر جایگزین شده است. فرصت بررسی نداشتم. اسامی ارسال شد تا روز حرکت کاروان. در کمال تعجب دیدم همان خانم که قبلا اسمش را خط زده بودم با یک کودک در کاروان ما هستند.   وقتی پرسیدم چطور شد راهی سفر شدی به دخترش مرضیه اشاره کرد. دخترش بسیار زیبا بود اما تا زمانی که صحبت نمی کرد کسی متوجه معلولیتش نمی شد. مادر مرضیه گفت: همسرم چند وقتی است به خاطر مسائل مالی زندان است. ماه رمضان، تلویزیون، افطاری صحن هدایت حرم امام رضا(ع) را نشان می داد. مرضیه با زبان بی زبانی به من گفت برویم اینجا. همان لحظه به جوادالائمه(ع) توسل کردم که من و مرضیه را بطلبد.

می دانستم امام حاجت من را بی پاسخ نمی گذارد.» یمین اسماعیلی در ادامه می گوید: «هنوز با این خانواده ارتباط دارم. پس از آن سفر، پدر مرضیه از زندان آزاد شد و با کاری که برای خود دست و پا کرد توانست بدهی هایش را پرداخت کند و خود مرضیه شرایط خیلی بهتری دارد که مطمئنا از برکات آن سفر بوده است. من فهمیدم وقتی امام بطلبد هیچ مانعی نمی تواند جلوی آن را بگیرد و هنوز نمی دانم چه کسی آن اسامی را در لیست نوشت.»

این رشته سر دراز دارد

شکیبا رجبی مسئول کانون رسانه خدمت رضوی در بهار می گوید: «لطف و نظر امام مهربانی ها تنها شامل زیارت اولی ها نیست و می توانیم آن را در پاسخ امام رضا(ع) به چشم انتظاران به لطفش از راه دور دید. نمونه آن، مادر و دختری در یکی از روستاهای اطراف همدان هستند که به دلیل داشتن اجاره معوقه برای سه ماه، صاحب خانه خواستار تخلیه خانه شان شده بود. همزمان دختر خانم با دیدن تصاویر حرم مطهر امام رضا(ع) نامه ای برای امام می نویسد که از درد و گرفتاری هایشان حرف بزند.

نامه را به یکی از اقوام خود که راهی سفر به مشهد است می دهد تا در ضریح بیندازد. بی خبر از ماجرای مادر و دختر، آستان قدس رضوی تعدادی کارت هدیه در اختیار کانون ما قرار داد تا به کودکان یتیم تقدیم کنیم. به پیشنهاد یکی از خادمیاران، قرار شد یکی از این کارت ها را به این مادر و دختر یتیم برسانیم. هنگامی که کارت هدیه به آن ها تقدیم شد شادی وصف ناپذیری داشتند. مبلغ کارت، درست اندازه اجاره معوقه شان بود. وقتی علت شادی خود را به ما گفتند، پیگیر شدیم و فهمیدیم نامه هنوز به ضریح نرسیده بود که این مادر و دختر حاجت روا شدند.»

عطر مِهر امام در سرتاسر عالم مثل هوا پراکنده است. کافی است نفسی عمیق بکشی و دل را به محبتش بسپاری و بگویی یا امام رضا(ع).بی گمان به لطف امام، شیرینی محبت و خدمت به دیگران را به شکرانه حال خوبت بی اختیار می یابی و امام رضایی می شوی.

منبع: آستان نیوز

انتهای پیام/