به گزارش قدس آنلاین، سعید علامیان سال ۱۳۳۴ در تهران به دنیا آمد. در فروردین سال ۱۳۶۰ حرفه روزنامه‌نگاری را در روزنامه جمهوری اسلامی شروع کرد که تا سال ۱۳۶۸ ادامه یافت. او در این مدت صفحه جبهه و جنگ را در آن روزنامه تأسیس کرد و به عنوان خبرنگار در جبهه‌ها حضور یافت.

علامیان در مهرماه سال ۱۳۶۷ در میان هنرمندان برگزیده هشت سال دفاع مقدس، لوح زرین پیام امام خمینی(ره)، دیپلم افتخار و نشان طلای یادبود مجتمع هنر و ادبیات دفاع مقدس را در رشته خبرنگاری دریافت کرد. او پس از جنگ، کار در مطبوعات را دنبال کرد که از جمله هشت سال سردبیری هفته نامه ری از ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۸ و همچنین سردبیری فصلنامه فرهنگ پایداری از ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵ را می‌توان نام برد که حاصل آن،چاپ شدن هشت شماره فصلنامه مزبور بود.

او علاوه بر این، دبیری سرویس بخش اجتماعی روزنامه ایران و روزنامه سیاست روز، فعالیت در نشریات مختلف دیگر را در کارنامه بیش از سه دهه روزنامه نگاری خود دارد.

یکی از آثار مکتوب این کهنه سرباز عرصه روزنامه‌نگاری ایثار و شهادت، کتاب «جنگ شانزده‌ ساله» است. این اثر به زندگی سردار شهید حاج‌احمد سیاف‌زاده اختصاص دارد. این فرمانده شهید علاوه بر اینکه سالها در جبهه حضور داشت؛ بعد از جنگ فرماندهی بالاترین مرکز آموزش نظامی را در سپاه بر عهده داشت و تجربیات دوران دفاع مقدس‌ را هم منتقل می‌کرد.

حاج احمد نمی‌خواست از فضای جبهه فاصله بگیرد. به همین خاطر وارد بحث روایتگری شده بود و سالی چند مرتبه در قالب کاروان‌های راهیان نور به مناطق دفاع مقدس سفر می‌کرد و به عنوان یک راوی، متواضعانه ایفای نقش می‌کرد. در دوران دفاع مقدس ویژگی‌هایی در فکر و توان جوانان به جلوه درآمد که ناشی از امداد الهی بود. علامیان مصداق بالاترین امداد الهی را انبساط فکری ذهن فرماندهانی همچون شهید سیاف می‌داند و می‌گوید که اگر علت بیان طرح و بیانشان یا عملشان را بعد از عملیات می‌پرسیدی‌، می‌گفتند از ما نبود بلکه از خداوند متعال بود.

سعید علامیان اینک درباره کتاب«جنگ شانزده‌ ساله» می‌گوید: از آن‌جایی که شهید احمد سیاف‌زده از نزدیک با شهید حسن باقری همکاری داشت، برای ثبت خاطراتش درباره شهید باقری با او مصاحبه‌هایی انجام دادم. بیان رسا و شیوای او من را جذب کرد. در نهایت در سال‌های ۹۴ و ۹۵ تصمیم گرفتم که کتاب زندگی‌نامه و خاطرات او را به نگارش درآورم.

وی گفت: شهید سیاف‌زاده پیش از آغاز جنگ در خوزستان درگیر مقابله با خلق عرب بود. در دوران جنگ هم بی‌وقفه در جبهه حضور داشت و پس از آن به مدت هشت سال تا پیش از شهادتش خاطرات موثق خود را برای راویان راهیان از جنگ بازگو کرد. او از نگاه من فرمانده‌ای است که ۱۶ سال در جنگ حضور داشته است. من معتقد هستم کار فرماندهان ما زمانی در رابطه با جنگ پایان می‌یابد که خاطرات خود را از دوران هشت سال دفاع مقدس بیان کرده باشند و شهید سیاف‌زده تا آخرین لحظه از زندگی‌اش این کار را انجام داد. برای همین عنوان کتاب «جنگ شانزده ساله» انتخاب شد.

علامیان معتقد است که خاطره‌نگاری بر سه رکن استوار است؛  خود موضوع،  استناد و نگارش و تدوین خاطره. اگر بیان خاطره نسبت به زمان وقوع اتفاق طول بکشد عنصر دیگری هم وارد خاطره‌نویسی می‌شود که من نام آن را عنصر «کتابخانه» گذاشته‌ام. یعنی خاطره‌نگار برای نوشتن خاطره باید درباره موضوع مطالعه و به کتابخانه مراجعه کند تا اطلاعات کافی درباره آن موضوع به دست آورد. در این صورت می‌تواند به راوی کمک کند.

 علامیان می‌گوید: خمیرمایه خاطره‌نگاری در کشور ما انقلاب و جنگ هشت‌ساله است و جنگ موضوعی است که خیلی از رمان‌نویسان را به خود جذب می‌کند. جنگ باب بزرگی را برای ادبیات کشور ما باز کرده است. در جنگ به قدری ظرایف عاطفی و وقایع تاریخی وجود دارد که می‌توان گفت جنگ بهشت سوژه است. جنگ هشت‌ساله بزرگترین جنگ بعد از جنگ جهانی دوم بوده و مطمئنا سوژه‌های بسیاری را در خود جای داده است که هنوز دست‌نخورده باقی مانده‌اند. شناساندن جنگ نیز می‌تواند از اهمیت خاطره‌نگاری جنگ باشد. امتیاز بزرگ برای یک نویسنده این است که در جنگ حضور داشته باشد و ماجرا را بیان کند. تأثیرگذاری این موضوع خیلی بیشتر از کسانی است که در جنگ حضور نداشته و درباره جنگ می‌نویسند. البته من منکر این موضوع نمی‌شوم که برخی از کسانی که جنگ را ندیده‌اند درباره جنگ خوب می‌نویسند.

کتاب‌های «برای تاریخ می‌گویم»،«حاج قاسمی که من می‌شناسم»، «مأموریت در ساحل نیسان»، «پسرهای ننه‌عبدالله» و «ملاقات در فکه» نیز از دیگر آثار سعید علامیان به شمار می‌روند. در مراسم اختتامیه بیستمین دوره انتخاب کتاب سال دفاع مقدس، کتاب «پسرهای ننه‌عبدالله» نوشته سعید علامیان، در گروه خاطره، به عنوان کتاب برگزیده معرفی شد.