کتاب «فی بیوت اذن الله (تاریخ و تحلیل وقایع عاشورا، مزار و رثاء حضرت سیدالشهداء (ارواحنا فداه))» اثر حمزه فکری در ۵۶۰ صفحه به همت مؤسسه بوستان کتاب به چاپ رسید.

خداوند در قرآن از خانه‌هایی یاد می‌کند که محل تجلی و استقرار نور او هستند و در توصیف این خانه‌ها دو خصوصیت برمی‌شمرد: یکی اینکه خود اذن داده و اراده فرموده تا رفعت یابند و بلند مرتبه گردند؛ «فی بیوت اذن الله ان ترفع» و دوم اینکه این نور خاموش شدنی و آن خانه‌ها فراموش شدنی نیستند. در این میان، تلاش‌های ظالمان برای اطفای این نور و محو ساختن این خانه‌ها، علی رغم گستردگی آن، به فوت کردنِ با دهان می‌مانَد که هیچ گاه قادر نیست نور عظیم و گسترده خداوند را سرد و خاموش کند.

تاریخ زیارت و تربت منیر سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) که موضوع اصلی اثر پیش رو است، بهترین گواه بر تحقق وعده مزبور و تفسیر عینی آیات نور است.

ساختار اثر

این کتاب در شش مجلس و شش تذییلات تألیف شده است؛ مجلس اول با عنوان «تاریخ زیارت و مزار در عصر هارون(بخش اول)» به بررسی کربلا کانون توجه عموم مسلمین در ادوار صدر اسلام و تلاش دشمنان اهل بیت در مقابله با زیارت پرداخته و گزارش سهل ساعدی از ورود اسرای اهل بیت به شام و مصیبت حضرت سکینه بنت الحسین در عصر عاشورا را تبیین کرده است. در ادامه، تذییلات مجلس اول آورده شده که عناوین آنها عبارتند از: نکاتی در مفاد فقرات نهایی حدیث کامل الزیارات، مراد از «وُلد سلیمان» در روایت مِسمع کُردین، شرح حال و مذهب ابوبکر بن عیاش و باب الفرادیس دمشق.

مجلس دوم با عنوان «تاریخ زیارت و مزار در عصر هارون (بخش دوم)» به بیان هدف از نقل تاریخ مزار: پی بردن به کرامت والای سیدالشهدا(ع) نزد خدا، درنگی بر داستان ابوبکر بن عیاش و گزارش امالی در عاقبت امر موسی بن عیسی هاشمی(اهانت به تربت سیدالشهدا(ع) و هلاکت موسی بن عیسی و سر مطهر سیدالشهدا(ع) در دامان راهب نصرانی) اختصاص دارد. سپس، به تذییلات مجلس دوم پرداخته شده که شامل ذوالقرنین، نمونه‌ای از انتقام سخت و سریع خداوند در عصر حاضر و دعبل خزاعی و مراثی جاودانه او درباره اهل بیت و حضرت سیدالشهدا(ع) است.

نویسنده در مجلس سوم به «تاریخ زیارت و مزار در عصر متوکل عباسی» اشاره کرده و ضمن مروری اجمالی بر خصوصیات شخصیتی و تاریخ متوکل عباسی، متوکل و زیارت حضرت سیدالشهدا (ارواحنا فداه) و اقدامات بعدی متوکل در تعرض به مزار و زائران حسینی را شرح داده است. در تذییلات مجلس سوم، روایاتی در باب حبّ و بغض امیرالمومنین(ع)، نکاتی در جمع‌بندی گزارش‌های تاریخ زیارت و مزار در عصر متوکل و عمر بن فرج رُخّجی، اسائه ادب به امام(ع) و عاقبت امر او به رشته تحریر درآمده است.

«تحلیل وقایع مشترک در تاریخ زیارت و مزار» عنوان چهارمین مجلس از کتاب حاضر است که در آن رونق گرفتن روز افزون و خودجوش زیارت و مزار، حیات قتیل فی سبیل الله، حیاتی در حضور پروردگار و توأم با اشراف بر عالم طبع و تعبیر بلند حضرت امام صادق(ع) خطاب به حضرت سیدالشهدا(ع) بررسی شده، بکاء و اشک بر سالار شهیدان، نشاط بخش نفوس، گزارش ابوالفرج از زیارت مخفیانه در زمان متوکل عباسی و داستان بوی خوش تربت در مراسم دفن میرزا ابوطالب زنجانی بیان شده و مواضع و آداب اخذ تربت در روایات، تأثیر جهات معنوی در آثار و برکات تربت و دستمال متبرک به ضریح و پیراهن یوسف، یادی از عاشق دل سوخته حسینی، مرحوم ابهری به نگارش درآمده است. از جمله عناوین تذییلات مجلس چهارم می‌توان به اختصاص لقب «سیدالشهداء» به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و حمله وهّابیه به کربلا، نجات معجزه گونه صاحب ریاض و برداشتن تربت از نزدیک بدن سیدالشهدا(ع) اشاره کرد.

مجلس پنجم با عنوان «جابربن عبدالله انصاری، اولین زائر حسینی» مشتمل بر علت بقای زیارت جابر و فراموش شدن نام عبیدالله بن حرّ، پیشکش ابن حرّ اسب خود را به امام، نشانه عدم معرفت او به آن بزرگوار و فلسفه رفع بیعت و ابراء ذمّه در شب عاشورا از سوی امام را مورد تاکید قرار داده و جلوه‌هایی از معرفت، محبت و ارادت جابر، پیرغلامی امام حسین(ع) به مردان اختصاص ندارد و عرض ادب به ساحت پیر مصیبت و بلا در اهل بیت(ع) است. در تذییلات مجلس پنجم ضمن بیان شرح حال و سرانجام عبیدالله بن حرّ جُعفی، ملاقات او با امام حسین(ع) و اشعار حسرت بار وی در عدم نصرت امام، شرح حال حسین بن زید بن علی، ملقب به «ذوالدَّمعَه» و نکاتی درباره دفن پیکر مطهر حضرت سیدالشهدا (ارواحنا فداه) توسط امام سجاد(ع) به نگارش درآمده است.

«زیارت و ظهور» عنوان ششمین و آخرین مجلس از کتاب مذکور است که در آن وعده الهی در بقای نام حضرت سیدالشهدا(ع) و حفظ مزاران حضرت، نقش زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) در تحقق ظهور حضرت مهدی(عج) و فقراتی از زیارت جامعه ائمه المؤمنین در مصائب محمد و آل محمد(ص) مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه، تذییلات مجلس ششم بیان شده که که اهم عناوین آنها عبارتند از: تولد شیخ صدوق و برکات وجودی او به سبب دعای حضرت ولی عصر(عج)، اشاره ای به فلسفه احکام جزایی و «قصاص» در اسلام، اثبات وجود فقرات لعن در نُسَخ معتبره مصباح، کلمات برخی محققین و بزرگان در حوادث خارق‌العاده پس از شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) و عبارات علامه طباطبایی در باب «رابطه نفس و عمل» و «ملاک سعادت و شقاوت».

در انتها، داستان «برکة السِّباع» و پاسخ به اشکالات برخی معاصرین در مورد آن ضمیمه شده است.

برشی از اثر

* قیام حضرت مهدی(عج) انتقام الهی و خون خواهی از همه اولیا

به تعبیر دیگر، انتقام حضرت مهدی(عج) الهی و بر اساس حق و عدل است و غرض از آن، صِرف تشفّی خاطر و مقابله به مثل نیست؛ چنین انتقامی اقتضائات خاص خود را دارد و الزاماً به صورت و کیفیت انتقام‌های معمول بشری صورت نمی‌گیرد. انتقام آن حضرت، انتقام از مطلق ظلم و ظالم و کندن ریشه بی‌عدالتی و فساد از روی زمین است و اینکه محور این انتقام، حضرت امام حسین(ع) و شعار آن «یا لثارات الحسین» معرفی شده، به جهت این است که آن حضرت، نماد مظلومیت و پرچم دار شهادت فی سبیل الله بوده و ظلم و جور در مورد آن حضرت به اوج خود رسیده است، لذا انتقام آخرالزّمان، خون‌خواهی از همه خون‌های به ناحق ریخته شده اولیا و دوستان خدا و انتقام از همه ظالمین و غاصبین است.

بر همین اساس، در کنار روایاتی که حضرت را منتقم و آخِذ به ثار حضرت اباعبدالله الحسین(ع) معرفی می‌کند، روایاتی هم حضرتش را منتقم از همه ظالمین و خون خواه همه اولیاءالله معرفی می‌کند.

علاقه مندان برای تهیه این کتاب می توانند به نشانی اینترنتی مؤسسه بوستان کتاب به آدرس www.bustaneketab.ir مراجعه کنند.