افغانستان از جمله کشورهای است ۹۹درصد آنرا مسلمانان تشکیل می‌دهد، در این گزارش به آداب، آئین و رسم و رسومات مردم افغانستان در عید سعید فطر پرداخته‌ایم.

سید ابوطالب مظفری شاعر و نویسنده افغانستانی در گفتگو با تحریریه جوان قدس، ابتدا در مورد اهمیت و جایگاه عید در میان مردم مسلمان افغانستان گفت: افغانستان دو ویژه‌گی دارد، اولین ویژه‌گی در افغانستان این است که یک جامعه متکثر هست هم از لحاظ فرهنگ‌ها و اقوام مختلف و دومین ویژه‌گی در جامعه افغانستان این است که به شدت مذهبی هستند و پایبند به عقاید دینی، به همین دلیل از ویژگی اول می‌توان این گونه برداشت کرد که رسم و رسومات جاهای مختلف و در اقوام مختلف متنوع است، و درباره ویژه‌گی دوم که مهم‌ترین و بزرگترین جشن‌ها اعیاد مذهبی هست یعنی به آن بیشتر توجه دارند.

مظفری در ادامه گفت: تنوع قومی، مذهبی و اقلیمی در برنامه‌های که اجرا می‌شود تاثیر گذار هست ولی به هر صورتی که باشد عید فطر و همچنان عید قربان از اهمیت خاصی در بین مردم افغانستان برخوردار است و با شکوه هرچه بیشتر برگزار می‌شود.

این شاعر افغانستانی گفت: تاثیر روزه و ماه رمضان را در دو وجه می‌توان بیان کرد اولا تاثیر روحی و ثانیا تاثیرات اجتماعی است، با آمدن ماه رمضان شاید بیشترین حالت را بتوان در افغانستان حس کرد، یعنی نماد بیرونی و هویتی بطور مثال تمام مرم روزه دار هستند و این حس می‌شود که خیلی واضح و روشن است و برنامه‌های ویژه‌ای که در جریان ماه رمضان برگزار می‌شود.

او افزود: روزه‌خواری در جامعه افغانستانی بسیار یک عمل منفی دیده می‌شود در طول سال‌ها شرع کاملا حفظ شده، وقتی در سطح شهر راه بروید به راحتی متوجه می‌شود که همه جا از لحاظ خورد و خوراک تعطیل هست و یکی از نمادهای ظاهری است که در افغانستان بسیار مشهود است.

این نویسنده اهل افغانستان در مورد آئین‌ها و مراسمات ویژه عید فطر در این کشور گفت: چنان قبلا هم اشاره شد در جاهای مختلف برنامه‌ها هم مختلف هست به طور مشخص اگر بگویم در مناطق مرکزی افغانستان مردم قبل از رسیدن عید درصدد تدارک مراسم عید هستند، آماده کردن لباس‌های نو اکثر مردم این مناطق در فقر زندگی می‌کنند تلاش دارند که در اعیاد، مخصوصا عید فطر لباس‌های نو داشته باشند تا در روز عید آنرا بپوشند.

مظفری در مورد این آئین‌ها افزود: حنا کردن دست‌ها در شب عید یکی از مراسمات خیلی خوب که شور و شوق خاص خودش را دارد. صبح روز عید بزرگ خانواده همه اعضای خانواده را به درو سفره جمع می‌کند و در صبحانه اول با تربت کربلا روزه را افطار می‌کنند و بعد از صرف صبحانه با لباس‌های نو و دست‌های حنا شده به صورت دسته جمعی می‌روند به سر مزار اعضای خانواده و اقوام شان برای قرائت فاتحه که در آنجا هم نذر توزیع می‌کنند. 

او گفت: در ابتدای دیدارهای عیدانه اول به منزل کسانی می‌روند که عزادار هستند و در طول سال یکی از اعضای خانوده خود را از دست داده اند و با آن‌ها ابراز همدردی و غم شریکی می‌کنند. و بعد از آن به دیدار بزرگان خانوده و دوستان می‌روند و به شادی و سرور و جشن گرفتن از این روزها می‌‎پردازند.

خدابخش حکیمی-خبرنگار تحریریه جوان قدس