یک روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه ضمن بیان این مطلب به قدس آنلاین گفت: دورهمی های فامیلی می تواند سبب تقویت همبستگی و ارتباط عمیق تر بین اعضای خانواده و فامیل شود و فرصتی برای اشتراک تجارب، احساسات و خاطرات باشد.

روابط صمیمانه و دورهمی های خانوادگی احساس حمایت و به دنبال آن احساس امنیت را در ما تقویت می کند.

دکتر محسن منصوبی فر یکی از مهم ترین دلایل کم رنگ شدن رفت و آمدها را مشکلات اقتصادی خانواده ها عنوان می کند و می گوید: در حال حاضر مشکلات اقتصادی یکی از مشکلات مهم مردم جامعه است. افراد برای برآمدن از پس هزینه های زندگی مجبورند دو یا سه شیفت در خارج از منزل کار کنند و بنابر این دیگر فرصتی برای دید و بازدید و دور هم نشینی باقی نمی ماند.

این روانشناس خانواده ادامه می دهد: از دیگر دلایل کم رنگ شدن دورهمی ها، فاصله ای است که به لحاظ مسافت بین افراد خانواده به وجود آمده است. یعنی خانواده ای که در شهر خود کنار والدین، خواهر یا برادر زندگی می کرده حالا به دلایل مختلفی مثل کار و امرار معاش در شهر دیگری ساکن شده و مسافت زیادی از خانواده و فامیل دور مانده است.

وجود عصبیت در جامعه

منصوبی فر اذعان می کند: عصبیتی که در جامعه وجود دارد نیز سبب شده ارتباطات فامیلی رونق همیشگی را نداشته باشد. عصبیت به معنای زودرنج و حساس شدن، عجول بودن، کم صبر شدن، زود از کوره در رفتن است که یکی از علت های فاصله افتادن در روابط خانوادگی است.

عضو هیئت علمی دانشگاه بیان می کند: متأسفانه ما تبدیل به آدم های حساس شده ایم، به این معنا که چنانچه حرفی از طرف مقابل می شنویم زود از کوره در می رویم و از هر حرفی می رنجیم که این زودرنجی سبب می شود نتوانیم همدیگر را تحمل کنیم.

منصوبی فر معتقد است: دورهمی ها دو احساس امنیت و حمایت را در ما تقویت می کند و حذف آن سبب می شود این احساس را از خانواده بگیریم و به دنبال آن بین رابطه برادر با برادر، خواهر با برادر یا فرزندان با والدین فاصله بیفتد و احساس حمایت و امنیت از بین برود.

چه کنیم فاصله ها کمتر شود؟

این روانشناس اذعان می کند: بخشی از فاصله ها از جمله مسافت، در اختیار ما نیست اما آن بخش که به ما بر می گردد این است که دیدن همدیگر و صله رحم را جزو اولویت ها و برنامه های اصلی زندگی قرار دهیم و راهکار دیگر آنکه تحمل خود را بالا ببریم و در جمع های خانوادگی زودرنج نباشیم.

منصوبی فر می گوید: افراد هر چه به لحاظ روانی حال خوب تری داشته باشند تحمل شان نسبت به همدیگر بالاتر است. اما متأسفانه در جامعه کنونی تحمل همسران نسبت به هم و حتی تحمل فرزندان نسبت به والدین کم شده است چراکه فشارهای اقتصادی و ارتباطی تأثیر منفی بر روی روابط گذاشته و اعضای خانواده ها را عصبی و زودرنج کرده است.

فرهنگ گفت و شنود

این عضو هیئت علمی دانشگاه تصریح می کند: ما در فرهنگ خود مشکلی برای «گفت» نداریم و تمامی ما گوینده های خوبی هستیم اما شنونده های خوبی نیستیم. در واقع گفته می شود «گفت و شنود» یعنی نمی توانیم فقط بگوییم؛ اما نشنویم.

وی ادامه می دهد: گاهی به محض اینکه فردی شروع به صحبت می کند شروع می کنیم به نیت خوانی و قضاوت اشتباه درباره او. در حالی که بعدا متوجه می شویم وی منظور دیگری داشته است. بنابراین چنانچه قرار است گفت و شنودهای مثبتی داشته باشیم ابتدا باید شنونده بودن خود را نسبت به طرف مقابل تقویت کنیم و صبورانه گوش دهیم تا فضای امنی برای گفت و شنود به وجود آید.