علم اقتصاد به معنای استفاده بهینه از همه منابع و نهاده‌ها به منظور ارتقای سطح رفاه زندگی آحاد جامعه است، بنابراین تا زمانی که استفاده از منابع و نهاده‌ها در بهبود وضعیت معیشتی افراد جامعه قابل لمس نباشد، مردم به رونق و شکوفایی مجموعه اقتصادی کشور پی نخواهند برد که این امر مستلزم هماهنگی و هم افزایی بازیگران حوزه اقتصاد در راستای استفاده بهینه از فرصت‌ها و ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی ، احصای مشکلات و موانع پیش روی این فرآیند و تلاش در راستای عملیاتی نمودن سیاست‌های اقتصادی کارا و اثربخش است.
طی سال‌های پس از انقلاب، نظام اقتصادی کشور در گذار از زمان دچار بیماری‌های مزمن شده و اقدام‌های تقابلی با آن‌ها فقط در حد تسکین و تعویق انداختن این بیماری‌ها بوده است. متأسفانه موهبت نظام اقتصادی سالم، بتدریج در حال تبدیل شدن به یک رؤیای دست نیافتنی است که خلأ تصمیم گیری‌های عملیاتی و قاطع در راستای مرتفع نمودن شکاف‌های اقتصادی و نبود نظارت‌های صحیح و موشکافانه در تحقق این رؤیا نقش عمده ای ایفا می‌کند.
از جمله عواملی که سلامت نظام اقتصادی را تهدید و دچار اختلال کرده است، فعالیت‌های سوداگری و دلال بازی بوده است، متأسفانه سوداگری چنان پیچیده، نظام‌مند و سازمان یافته در نظام اقتصادی کشور رخنه کرده که بتدریج به عنوان یک رویداد انکارناپذیر در مجموعه اقتصادی کشور پذیرفته شده است. دلال بازی بدون هیچ منفعتی برای اقتصاد کلان و منافع ملی، به دنبال تحقق آشفتگی در نظام اقتصادی کشور است تا از رهیافت این شکاف و به هم ریختگی برای خود و اطرافیانش سودهای سرشاری تجمیع نماید. بدون تردید، مافیای سوداگری و قدرت چنان در هم تنیده شده اند که ایستادگی در برابر آن‌ها بسیار سخت و دشوار شده است، فعالیت‌های سوداگری و دلال بازی موجب توزیع فقر بین قشر عظیمی از مردم جامعه به بهای توزیع ثروت بین گروه اندکی گردیده است.
از طرفی شمار زیادی از قشر جوان و تحصیلکرده که در عطش اشتغال، درآمد افزایی و کسب مادیات هستند ،با توجه به فراهم نبودن بستر اشتغال و کارآفرینی، رویه فعالیت‌های سوداگری را که به هیچ هزینه سرباری نیاز ندارد و محدودیت مکانی و زمانی نیز بر آن مترتب نیست را در پیش می‌گیرند که خود چالش اساسی برای یک نظام اقتصادی است، زیرا توان و تخصص نسل جوان باید در زمینه ایده پردازی، فعالیت‌های مرتبط با تولید و اقدام‌های صحیح و هدفمند اقتصادی به کارگیری شود نه توسعه و گسترش مشاغل و فعالیت‌های کاذب مانند دلال بازی و سوداگری اقتصادی.اگرچه در شکل گیری این رویه به دانشگاه‌ها نیز انتقاد وارد است که طی سال‌های اخیر بیشتر از آنکه یک نهاد آموزشی باشند و به ارتقای سطح کیفیت آموزشی خود بیندیشند، به ارتقای تراز مالی به عنوان عامل موفقیت توجه داشته‌اند. به هر حال اقتصاد همچون زنجیره‌ای است که اگر تمام حلقه‌های آن به صورت صحیح و پیوسته به یکدیگر اتصال و استمرار داشته باشند، کارایی و ارتقای جامعه را در زمینه‌های مختلف در پی خواهد داشت، ولی اگر کمترین گسستگی در این حلقه‌ها ایجاد شود، بیشتر از آنکه فعالیت‌های اقتصادی اثربخش رشد و تعالی پیدا کنند، فعالیت‌هایی مانند دلال بازی، سوداگری و قاچاق جذاب و فربه می‌شوند، بنابراین تا زمانی که اقدامات اساسی، تصمیمات عملیاتی و نظارت‌های منسجم و مستمر برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور اجرایی نشوند، اقتصاد کشور در جایگاه واقعی و حقیقی خود قرار نخواهد گرفت.