تاریخ مشترک میان فرانسوی‌زبانان و انگلیسی‌زبانان موجب ایجاد اشتراکات بسیار زیادی در این 2 زبان شده است. اجداد هر 2 گروه، ابتدا در بریتانیای امروزی ساکن بوده و هر کدام به زبان خاص نژاد خود صحبت می‌کردند. زبان نژاد انگلوها یا همان انگلیسی‌های امروزی «انگلیسی اصیل» یا «Old English» نام داشته و ریشه در زبان آلمانی و لاتین دارد. با بر تخت نشستن کینگ ویلیام و به دستور وی، زبان فرانسوی به مدت 300 سال به عنوان زبان رسمی بریتانیا مورد استفاده قرار گرفت. در این مدت تنها افراد بی‌سواد و کم‌سواد و اقشار متعلق به طبقات پایین جامعه از زبان انگلیسی در مکالمات روزمره استفاده می‌کردند زیرا نسبت به زبان فرانسه راحت‌تر و کاربردی‌تر بود. این روند ادامه داشت تا آنکه در قرن 13 میلادی رفته‌رفته دستور زبان انگلیسی اصیل با انگلیسی محاوره ترکیب شد و تشکیل زبانی جدید تحت عنوان «انگلیسی نوین» یا «New English» داد. این زبان که امروزه می‌توان آن را در آثار نویسندگانی چون شکسپیر ملاحظه کرد، به‌سختی راه به دامنه نوشتار پیدا کرد. اما نکته جالب اینجاست که در مدت زمان 300 سالی که به آن اشاره شد، حدود 10 هزار کلمه فرانسوی وارد زبان انگلیسی شد که امروزه سه‌چهارم آن همچنان در تمامی زمینه‌ها از جمله هنر، ادبیات و حتی زبان حقوقی استفاده می‌شود. بنابراین به‌جرئت می‌توان گفت که یک‌سوم کلمات انگلیسی ریشة فرانسوی دارند و هر انگلیسی‌زبان بدون هیچ‌گونه آموزش زبان فرانسه، حدود 15 هزار لغت فرانسوی را در دایره لغات خود جای داده است.
دعوا ادامه دارد!
چندی پیش جرمی پکس‌من، خبرنگار بی‌بی‌سی، در ستونی در روزنامه «فاینشنال تایمز» زبان فرانسوی را زبانی بی‌مصرف خواند و انگلیسی را به عنوان زبان تکنولوژی، دانش و ورزش ستود. وی همچنین از زبان فرانسوی به عنوان یک زبان منقضی‌شده یاد کرد و اعضای طبقه متوسط انگلستان که اصرار دارند فرانسوی بیاموزند را مسخره نمود و آنها را عقب‌مانده خطاب کرد. این اقدام واکنش شدید فرانسوی‌زبانان را در پی داشت زیرا در حال حاضر 200 میلیون نفر در سراسر جهان به زبان فرانسه حرف می‌زنند و این زبان، زبان رسمی بسیاری از نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و کمیته المپیک است. بسیای از افراد شاخص سخنان پکس‌من را نشانه نگران‌کننده‌ای برای کوته‌فکری و استبداد او و اربابانش دانستند.
زبان آینده جهان کدام زبان خواهد بود؟
پاسکال امانوئل گابری در مقاله‌ای در مجله «فوربس» نوشته است که فرانسوی برای سال‌های متمادی زبان رسمی دیپلمات‌ها و هنرمندان بوده است و حتی به گفته تولستوی، نویسنده روسی مشهور، دولتمردان روسیه نه‌تنها در نشست‌های رسمی بلکه در خلوت خود به این زبان با یکدیگر صحبت می‌کردند زیرا دانستن این زبان یک نوع پرستیژ به شمار می‌رفت. اما به‌تدریج و با قدرت‌گرفتن انگلستان، انگلیسی به زبانی بین‌المللی تبدیل شد؛ هرچند این امر به منزله اضمحلال زبان فرانسوی نیست. از نظر گابری، اگرچه فرانسوی زبان زیبایی است اما به اندازه انگلیسی کاربردی نیست و احتمالاً هیچ‌کس تصور نمی‌کند این زبان، زبان آینده مردم جهان باشد. ولی آمار نشان می‌دهد که این تصور کاملاً غلط است و تا سال 2050 به‌صورت تخمینی حدود 750 میلیون نفر در سراسر جهان به زبان فرانسوی صحبت خواهند کرد. بر اساس این تحقیقات، در حال حاضر فرانسوی زبان اول جهان است اما زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم افراد همچنان پرطرفدارترین زبان جهان به شمار می‌رود. البته گابری به این مسئله نیز اشاره کرده که روش آماری در این تحقیق مشکلات زیادی داشته است و مثلاً تمام جمعیت کشورهای فرانسوی‌زبان که ممکن است پر از افراد خارجی و مهاجر باشد، به عنوان فرانسوی‌زبان در شمار آمار آمده‌اند. اما حتی با در نظر گرفتن درصد بالایی از خطا، در رشد بی‌سابقه گرایش افراد به یادگیری زبان فرانسه شکی نیست.
منابع:
نظر شما