قدس آنلاین- بریز و بپاش و هزینه‌های گزاف به‌خصوص در سال‌های اخیر، روندی عادی در دستگاه‌های اجرایی پیدا کرده است. پس از رسوایی سال پیش درباره فیش‌های نجومی، مطالبه‌ای رسانه‌ای برای اعلام فیش حقوقی برخی مدیران سینمایی نیز شکل گرفت که پس از فروکش‌کردن تب آن، به‌تدریج دیگر کسی سراغ این موضوع را نگرفت، اما حیف و میل بودجه‌های دولتی فقط به این موضوع ختم نمی‌شود و از دل بسیاری از طرح‌ها و مراسم‌ها و هزینه‌کردهای مختلف نیز رقم‌های نجومی خودنمایی می‌کند.
همه این‌ها در سال‌هایی اتفاق می‌افتد که رویکرد اقتصاد مقاومتی الزامی برای دستگاه‌های اجرایی قلمداد می‌شود که اعلام هزینه ۲۰ میلیاردی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر سال گذشته مشتی است نمونه خروار. این هزینه درحالی رقم خورده که طبق آمار، فقط بیش از ۹ میلیارد این بودجه صرف جدایی دو بخش بین‌الملل و داخلی فجر شده است؛ اقدامی که ازسوی بسیاری از اهالی سینما غیرکارشناسی تلقی می‌شود، هزینه‌ای میلیاردی که مشخص نیست بودجه‌اش به جیب چه‌کسانی رفته است.
جداسازی جشنواره‌ها بحث پیچیده‌ای است
مسعود مددی کارگردان ضمن اشاره به نبود یک تصمیم درست در برگزاری جشنواره فیلم فجر می‌گوید: به‌نظر من بحث جداسازی بخش‌های مختلف جشنواره فیلم فجر از هم، خیلی پیچیده‌تر و مهم‌تر از یک جداسازی ساده است. نکته خیلی مهم‌تر این است که به‌نظر من، آقایان اول باید بگویند که برگزاری جشنواره چقدر برایشان جدی و مهم است.
وی با بیان این‌که بدبختانه ما هرسال با یک‌سری معضلات در جشنواره فیلم فجر مواجهیم که یا به یک شکلی تکرار می‌شوند یا اضافه و کم می‌شوند، ادامه می‌دهد: در این میان هیچ تغییر اساسی و درستی هم ایجاد نمی‌شود، تغییر اساسی به آن معنا که شاهد یک الگوی ثابت و منسجم به اسم جشنواره فیلم فجر باشیم.
وی افزود: ما هنوز بعد از این‌همه سال در برگزاری جشنواره فیلم فجر درمورد خیلی موارد بلا‌تکلیف هستیم، مثلاً این‌که هرسال مشخص نیست قرار است چند فیلم در بخش مسابقه شرکت کنند، این‌که آیا بخش فیلم اولی هم داریم یا نه، یا این‌که اصلاً فیلم کوتاه هم می‌تواند در این بخش باشد یا خیلی موارد دیگر که بعد از سی‌واندی سال که از جشنواره می‌گذرد، نمی‌تواند برای کشوری مثل ایران و فستیوال آن موجه باشد.
این کارگردان با بیان این‌که آقایان گفته‌اند می‌خواهند هزینه‌ها را کم کنند و کیفیت را بالا ببرند، ادامه داد: این قضیه چه‌ربطی به جداسازی جشنواره‌ها دارد؟ این یک ادعاست که هنوز بعد از سی‌وچند سال، هرسال دوباره و دوباره تکرار می‌شود و تا زمانی‌‌که درست کارشناسی نشده، می‌تواند فقط در حد یک کلام باقی بماند.
پول‌ها به جیب چه‌کسانی رفته است؟
کاظم راست‌گفتار، کارگردان سینما نیز با بیان این‌که به‌نظر من جشنواره‌ها در کشور ما آن کارکردی را که باید به‌عنوان یک فستیوال رسمی داشته باشند ندارند، می‌گوید: من معتقدم که جشنواره‌ها نمی‌توانند در بخش‌های مختلف سینمای ایران موجبات اعتلای آن را فراهم کنند. این است که به‌شخصه با نفس برگزاری آن‌ها مخالفم.
وی ادامه می‌دهد: این‌که گفته‌اند احتمالاً امسال هم بخش‌هایی را از جشنواره جدا می‌کنند، من خیلی مطمئن نیستم، چون در چندروز گذشته شش‌نفر از نخبگان سینمای ایران که تجربه زیادی در زمینه سیاست‌گذاری سینمای ایران دارند و مدیران فرهیخته‌ای و بافرهنگی هستند به‌عنوان شورای سیاست‌گذاری جشنواره فیلم فجر انتخاب شده‌اند تا تصمیم بگیرند که جشنواره فیلم فجر چگونه برگزار بشود که باید بنشینیم و منتظر خروجی این سیاست‌گذاری‌ها باشیم.
این تهیه‌کننده و کارگردان ادامه می‌دهد: آقایان می‌خواهند ما فقط باید به‌عنوان یک کشور متمدن جشنواره داشته باشیم، ولی هنوز بعد از این‌همه سال هدف از برگزاری این جشنواره‌های گوناگون را مشخص نکرده‌اند. آیا ما با برگزاری این جشنواره واقعاً می‌خواهیم نخبگان فیلم‌سازی را در این جشنواره شناسایی کنیم تا آثارشان در داخل و خارج کشور مطرح شود؟ نه این‌گونه نیست. جشنواره‌ها در کشور ما فقط هزینه‌بر هستند. فستیوال‌هایی که فقط برای نمایش یک‌سری فیلم‌ها که همه با سلیقه شخصی شرکت کرده‌اند و با سلیقه شخصی هم جایزه گرفته‌اند و عملاً هم عملکرد مثبتی برای فیلم‌ساز ندارند برگزار می‌شوند. متأسفانه این جشنواره‌ها به‌خاطر داشتن سیاست‌های غلطی که دارند عموماً نه‌تنها کمکی به فیلم‌ساز نمی‌کنند، که حتی باعث نابودی فیلم‌ساز هم می‌شود.
راست‌گفتار می‌افزاید: در همه این سال‌ها هیچ‌وقت درخصوص هزینه‌هایی که صرف این‌گونه جشنواره‌ها می‌شود صحبت نشده است. نمی‌دانم شاید اگر قرار بود در این‌همه سال درخصوصش صحبت کنند، چون این وسط بخش‌هایی از این پول‌ها به جیب کسانی رفته است، برای همین ترجیح داده‌اند ساکت بمانند و این‌کارها کاملاً محرمانه انجام شده است. شاید هم قصدشان از این جداسازی، تخصصی‌کردن جشنواره باشد.
در زمینه فرهنگی قافیه را باخته ایم
محسن محسنی‌نسب، کارگردان دیگری است که جداسازی جشنواره را دکانی برای کسب درآمد مسئولان سینمایی می‌داند و می‌گوید: خدا را شکر که بالاخره تشت آقایان از پشت‌بام افتاده است. این‌ها آمده‌اند و بیست‌میلیارد برای دو جشنواره هزینه کرده‌اند تا موقعیتشان را در دنیا تثبیت کنند! خدا می‌داند با این‌همه پول چه‌کار کرده‌اند!؟ البته ما منتظریم ببینیم آقای حیدریان در این‌خصوص چه‌کاری انجام می‌دهند. ظاهراً تنوع در جشنواره برای آقایان شده یک‌جور بازار کار و اختلاس برای به‌دست‌آوردن درآمدهای نامشروع. من از همین‌جا از آقایان می‌خواهم که بهار سینمای ایران را به ما پس بدهند و این جشنواره سینمایی فجر را به روزهای طلایی‌اش برگردانند. آقایان بیایند و جشنواره فیلم فجر را به اهالی سینما برگردانند و پول‌هایی را که می‌خواهند بخورند، به یک نام دیگر میل کنند. با این سیاست‌گذاری‌های غلط ما الان در زمینه فرهنگی قافیه را باخته‌ایم و عملاً سقوط کرده‌ایم.
محسنی‌نسب اضافه می‌کند: این‌که می‌آیند هرسال یک بخش را اضافه می‌کنند و یک جشنواره جدید راه می‌اندازند، خب هرکدام از این‌ها دکانی است برای آقایان و این را هر آدمی با ضعیف‌ترین آی‌کیو هم متوجه می‌شود. حتی من شنیده‌ام که آمده‌اند و ۴۰۰ میلیون تومان را به‌عنوان مشاور فرهنگی به یک خانم بازیگر داده‌اند و این درحالی است که فیلم‌سازان ما برای صدمیلیون وام مانده‌اند. چرا؟ چون بودجه‌های فارابی صرف این‌گونه موارد شده است.
نظر شما