روایت زیر از کتاب «بحارالأنوار» منتشر می‌شود.

امام جعفر صادق علیه السّلام:

إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّةُ أَلاَ إِنَّ لِرَسُولِ اَللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ اَلْمَدِینَةُ أَلاَ وَ إِنَّ لِأَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ اَلْکُوفَةُ أَلاَ وَ إِنَّ قُمَّ اَلْکُوفَةُ اَلصَّغِیرَةُ أَلاَ إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِیَةَ أَبْوَابٍ ثَلاَثَةٌ مِنْهَا إِلَی قُمَّ تُقْبَضُ فِیهَا اِمْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِی اِسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَی وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی اَلْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ.

خدا را حرمی است که مکه است؛ رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را حرمی است که مدینه است و راستی برای امیر المؤمنین (علیه السّلام) حرمی است که کوفه است؛ بدانید قم کوفه صغری است؛ بدانید بهشت را هشت درب است که سه درب آن بسوی قم است؛ در آن زنی از فرزندانم بنام فاطمه درگذرد و بشفاعت او همه شیعه‌هایم به بهشت روند.

بحارالأنوار، ج ۵۷، ص ۲۲۸