قدس آنلاین- یزد : مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گفت :در جلسه شورای ثبت سازمان میراث فرهنگی، بافت تاریخی هفتادر واجد ارزش ثبت در فهرست آثار ملی کشور شناخته شد

بافت تاریخی هفتادر واجد ارزش ثبت در فهرست آثار ملی کشور شناخته شد

به گزارش قدس آنلاین از یزد ، محمدمهدی شرافت بابیان این خبراظهار داشت: پرونده ثبت بافت تاریخی هفتادر که توسط کارشناسان این اداره کل آماده گردیده بود، پس از مطرح شدن در شورای ثبت سازمان، مورد تأیید کارشناسان مربوطه قرار گرفت و واجد ارزش ثبت در فهرست آثار ملی کشور شناخته شد.

وی افزود: برای شناخت معیارهای تعیین محدوده بافت با ارزش هر روستا باید به مهمترین وجه ارزشمند هر روستا یعنی منحصر به فرد بودن آن توجه کرد و برای تعیین محدوده بافت تاریخی بایستی از ارزش‌هایی چون برج و بارو، عناصر شاخص، معابر، دانه‌های تاریخی و با ارزش بهره گرفت.

شرافت  تصریح کرد : بافت تاریخی روستای هفتادر دارای ساختاری متراکم و به هم پیوسته است که در یک حصار خشتی ـ چینه ای با چهار دروازه محصور بوده است که عبارتند از 1‏- دروازه زینب 2‏-دروازه بز گله کن 3‏-دروازه صحرا 4‏-دروازه شمس و در قرن هشتم به گرد آن بارویی کشیده شده و همچنین در این روستا خانه‌ های تاریخی متعلق به دوره‌ های ایلخانی، تیموری و صفوی نیز دیده می‌شود.

وی خاطرنشان ساخت: «روستای «هفتادر» در دهستان عقدا از توابع شهرستان اردکان استان یزد واقع شده و از سمت جنوب به جاده اردکان ـ نائین، از غرب به روستای عقدا، از شمال به کویر سیاه کوه و از طرف شرق به روستای سرو سفلی منتهی می شود و به طور کلی از نظر موقعیت جغرافیایی در منطقه دشت های کویر و محصور در ارتفاعات است.

به گفته شرافت: دو بنای ارزشمند و شاخص این روستا امامزاده و آب انبار مجاور آن می باشد که در حومه شرقی و خارج از روستا قرار داشته ولی وابسته به آن می باشند. اجزای تشکیل دهنده این مجموعه علاوه بر برج و بارو شامل معابر عمومی اعم از مسقف و روباز، ابنیه مسکونی، ابنیه مذهبی شامل مساجد، حسینیه ها و ابنیه عام المنفعه می باشد.

مدیرکل میراث فرهنگی یزد گفت : امامزاده سیدمحمد، مسجدجامع هفتادر، مسجد چادک، خانه قاضی، آب انبار شهریار، آب انبار هفتادر، برج حاجی ابوالقاسم، حسینه سفلی، حسینیه علیا، خانه شیرین، مکتب خانه حاجی فاطمه خانم از جمله عناصر شاخص روستای هفتادر می باشند.

وی در پایان خاطرنشان ساخت: بهره ‌وری کاربردی معنوی از ثروت ‌های فرهنگی، تاریخی و طبیعی، بیشتر از راه بصری صورت می ‌گیرد و بر این اساس به جای اینکه تنها به بنا، بافت یا ثروت دیگری توجه شود باید به محیط پیرامون و بستر آن نیز توجه کنیم، بنابراین خود بنا و گستره فراگیر آن، به عنوان دو موجودیتی که مکمل هم هستند باید مورد توجه قرار گیرد.

 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.