به گزارش قدس آنلاین، صاحبان صنایع در سراسر جهان اکنون نگاه خود را از چین فراتر برده‌اند. نخست وزیر هند، نارندرا مودی این فرصت را غنیمت شمرده و باعث شده است تا این کشور توجه تولیدکنندگان را جلب کند. هند اکنون ۲۰ درصد از بودجه سال مالی خود را به سرمایه‌گذاری ثابت اختصاص داده است که بیشترین میزان تخصیص بودجه به این بخش در یک دهه گذشته است.

مودی بیش از هر نخست وزیر دیگری در هند می‌تواند این ادعا را داشته باشد که کشورش سرانجام به ظرفیت اقتصادی واقعی خود دست یافته است؛ اما برای رسیدن به این هدف او باید موانع زیادی را از سر راه بردارد. از جمله بقایای تشریفات اداری و فساد که رشد کشور را کند کرده است و نابرابری فاحشی که دموکراسی ۱.۴ میلیارد نفر را تعریف می‌کند. اخیرا هند جایگاه چین را به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان از آن خود کرد.

تغییرات جهان به نفع هند رقم می‌خورد

هند در آستانه یک تحول عظیم قرار دارد. این کشور به سرعت ظرفیت لازم برای پشتیبانی از ده‌ها هزار استارتاپ، چندین میلیارد گوشی هوشمند و نرخ داده(میزان اطلاعات انتقال یافته در واحد زمان) که در میان پایین‌ترین‌ها در جهان قرار دارد، ایجاد کرده است.

هند و ویتنام، بیش از هر کشور دیگری از رقابت میان چین و آمریکا نفع می‌برند زیرا اولین گزینه شرکت‌ها پس از چین هستند. سه تامین‌کننده تایوانی اپل توانسته‌اند مشوق‌هایی را از سمت دولت مودی برای تقویت تولید و صادرات گوشی‌های هوشمند دریافت کنند. در سال ۲۰۲۲ محموله‌های گوشی‌های آیفون بیش از دو برابر افزایش یافته و به ارزش ۲.۵ میلیارد دلار رسید.

از آنجایی که غول‌های صنعتی از چین تا آلمان با کاهش رشد مواجه هستند، احتمال پیدا کردن کشور دیگری که برای پیشبرد اقتصاد جهانی مناسب است، افزایش می‌یابد. مورگان استنلی پیش‌بینی می‌کند که هند یک پنجم توسعه جهانی را در این دهه بر عهده خواهد داشت و این کشور یکی از سه کشوری خواهد بود که می‌توانند بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار رشد تولید سالانه ایجاد کنند.

این فرضیه در بازارهای سهام جهانی منعکس شده است به طوری که با معاملات شاخص Sensex هند در سه ماهه گذشته در بالاترین سطح خود در مقابل شاخص S&P ۵۰۰ آمریکا در ۱۰ سال گذشته قرار داشت. سهام هند هرگز نسبت به سایر بازارهای نوظهور بالاتر نبوده است. علاقه مردم به سرمایه‌گذاری در هند در ۱۵ سال گذشته بی‌سابقه بوده است.

مودی کمپین «ساخت هند» را در سال ۲۰۱۴ آغاز کرد تا به تقلید از چین، سنگاپور و کره جنوبی که در رتبه‌بندی اقتصادهای ثروتمند قرار گرفتند، محصولاتی تولید کند که خریدار جهانی دارند؛ اما آنچنان که مودی پیش‌بینی می‌کرد درست پیش نرفت.

اما امسال هند به عنوان رئیس گروه ۲۰ کشور، شانس بیشتری در این زمینه دارد. یک استراتژی خارجی که بر اساس اتحادهای متعدد و منافع شخصی جسورانه بنا شده است، باعث شده است که این کشور خرید نفت از روسیه را ۳۳ برابر افزایش داده و فشار واشنگتن را نادیده بگیرد. حتی در خصوص روابط پرتنش با چین، نشانه‌هایی از عمل‌گرایی وجود دارد.

کنت جاستر، سفیر سابق ایالات متحده در هند می‌گوید: «هند خود را به عنوان پلی بین شرق و غرب و شمال و جنوب قرار می‌دهد و از ریاست گروه ۲۰ برای انجام این کار استفاده می‌کند. بسیاری از شرکت‌ها احساس می‌کنند که هند با توجه به اندازه، جمعیت جوان و قدرت اجتناب‌ناپذیر آن در امور بین‌الملل، گزینه بسیار مناسبی است».

مودی در سخنرانی‌های خود به صراحت اعلام کرده که به چیزی جز «تسلط بر جهان راضی» نخواهد بود و می‌خواهد هند را تا ۲۵ سال آینده به یک کشور توسعه یافته تبدیل کند.

مرکز تحقیقات اقتصاد و تجارت پیش‌بینی می‌کند هند تا سال ۲۰۳۵ به یک اقتصاد ۱۰ هزار میلیارد دلاری تبدیل شود.

هند در دهه ۱۹۷۰ درگیر یک بوروکراسی شدید شد که از مدل ماشین‌ها تا انواع نان‌هایی که باید در فروشگاه‌ها فروخته می‌شد را تعیین می‌کرد. در سال ۱۹۹۱ یک بحران دستمزد این سیستم را تغییر داد و دولت را مجبور کرد رویکرد پذیراتری نسبت به سرمایه‌گذار خارجی پیدا کند.

مودی پس از روی کار آمدن وعده داد تا آخرین باقی‌مانده‌های بوروکراسی حاکم بر هند را از بین ببرد. این سیستم یکی از موانعی است که او برای رسیدن به هدف نهایی خود باید با آن مبارزه کند.

علاوه بر آن نابرابری موجود در هند یکی از موانع توسعه یافتن این کشور است که نخست وزیر بلندپرواز آن باید برای تبدیل کردن هند به یک کشور توسعه یافته از سر راه بردارد.