عملیات برق آسای اوکراین و حمله به عمق خاک روسیه در منطقه کورسک آن هم در شرایطی که کی یف در جبهه جنوبی تر قافیه را به مسکو باخته، نگاه تحلیلگران بین المللی را به سوی خود کشانده است. حرکت انتحاری ارتش زلنسکی اگرچه قطعا با چراغ سبز آمریکا و حمایت ناتو انجام شده اما بی دردسر هم نیست و برای اوکراین تبعاتی به همراه خواهد داشت.

در باره نحوه مواجه پوتین با این اقدام، پیش از هر چیز باید توجه داشت آنچه که در رصد اهداف روسیه از دهه پیش، نظیر ضمیمه نمودن خاک کریمه و سپس مناطق کلیدی شرقی اوکراین و متقابلا عملیات پیشروی جنگ، خصوصا در ماه های اخیر ذهن صاحب نظران را به خود مشغول ساخته، بشارت دهنده همان استراتژی معروف باتلاق روسی می‌باشد. با مطالعه تاریخ جنگ های این کشور از دو سده پیشین میبینیم، این رویکرد همچنان جایگاه کلیدی برای کرملین دارد. موضوعی که مورد توجه بیشتری در بررسی این رویکرد در شرایط امروزی جنگ اوکراین قرار دارد، آن است که مسکو با توجه به آزمون و خطاهای گذشته در بهره مندی از این استراتژی، از اهرم های دیگری نظیر فرصت سازی از بحران های چند گانه در مسیر بهره برداری سیاست داخلی و بین المللی خود استفاده می کند.

به طور نمونه نوع سیاست کرملین در مواجه با نفوذ اوکراین به مناطق استراتژیک روسی میتواند از جنبه داخلی در مسیر وحدت ملی با بنیه جنگ روانی و تحریک اذهان وطن پرستانه روسی تبدیل گردد. از سمتی دیگر با توجه به بحث تحریم های بین المللی و جنگ روانی علیه روسیه، میبینیم که در مقابل روس‌ها با پیش دستی قرینه وار رسانه ای، از رخدادهای اخیر نظیر آسیب دیدن ایستگاه اتمی زاپوروژیه و حمایت غیر رسمی ناتو از اوکراین در مسیر نفوذ به روسیه؛ به دنبال اهدافی در جهت مشروع سازی حملات خود به خاک اوکراین هستند که در مسیر بهره برداری از همان استراتژی کهنه باتلاق روسی و تحریک حس ناسیونالیستی و امتیازگیری از غرب در مسیر توازن قدرت از قِبَل جنگ اوکراین میباشند.

 در نهایت آنچه مسلم است دورنگاه جنگ اوکراین میل به تنش و گسترش بیشتر این کارزار موازنه قدرت غرب و شرق است. روس‌ها در امتداد این جنگ در راستای رسیدن به اهداف عقب نشینی ناتو و کسب امتیاز مطلوب خویش از غرب، همواره گسترش عملیات نظامی تهاجمی را علاوه بر مناطق شرقی و شمال شرقی اوکراین، به مناطق مرکزی هم مد نظر دارند. لذا در این مسیر اقدام خواهند کرد و در صورت لزوم، حتی درگیر نمودن مواضع منافع غرب و ناتو در اوکراین را نیز به شکل علنی، در دستور کار قرار خواهند داد. در این راستا میبایست توجه داشته باشیم که مواضع رسمی مسکو در قبال پیشبرد جغرافیای ناتو در اروپای شرقی، علاوه بر اوکراین در مقابل دیگر کشورهای هم مرز غربی روسیه نظیر لهستان و فنلاند نیز، بشارت دهنده امتداد و درازای چنین موازنه قدرتی مابین روسیه و غرب باشد.