به گزارش قدس آنلاین عباسعلی اصغری اظهار داشت: در ایام محرم، هیئت‌های مذهبی و سینه‌زن‌ها به‌ویژه جوانان و نوجوانان در شهرستان میامی، پس از برگزاری سوگواری در مساجد و تکایای محل خود، برای برگزاری آیین "حسن، حسین" به‌سوی حسینیه اعظم حرکت می‌کنند و پس از حضور در این محل با شور خاصی به دور هم حلقه می‌زنند.
وی با بیان اینکه خدمت‌گزاری در حسینیه اعظم میامی به‌صورت ارثی بوده و از پدر به فرزند می‌رسد ادامه داد: در این مکان هر شخص مسئول بخش مخصوص خود بوده (کفشداری، سقاخانه، چایخانه، آشپزخانه، سفره‌اندازها و…) و با توجه به تمرکز هیئت‌های عزاداری در حسینیه اعظم و حجم زیاد کار، خادمان به عزاداری در طول روز نمی‌رسیدند و در آخر مراسم همگی در داخل فضای حسینیه گرد هم آمده و مراسم حسن، حسین را انجام می‌دادند.
عضو هیئت‌امنای حسینیه اعظم شهر میامی اضافه کرد: در این مراسم سنتی هر شخص با دست چپ کمر نفر کناری را گرفته و با دست راست سینه می‌زنند. یک نفر هم در وسط حلقه، هماهنگ با سینه‌زن‌ها به‌طور متناوب با گام اول می‌گوید: "حسن"؛ و سینه‌زن‌ها با گام دوم جواب می‌دهند: "حسین". در ادامه، کلمات گام اول تغییر می‌کند و نام‌های "مظلوم، تشنه و بی‌یار" گفته‌شده و هرکدام چند بار تکرار می‌شود که در جواب هرکدام از این کلمات جمعیت سینه‌زن جواب می‌دهند: "حسین".
این پژوهشگر شهرستان میامی با بیان اینکه حلقه‌های آیین عزاداری حسن، حسین به تعداد افراد شرکت‌کننده بستگی دارد، افزود: گاهی بیش از 10 حلقه تشکیل می‌شود که با تشکیل این حلقه‌ها ارادت خود را به خاندان اهل‌بیت (ع) نشان می‌دهند. بعدازآن که افراد تشکیل‌دهنده حلقه، چهار یا پنج دور چرخیدند، یک نفر با صدای بلند چند بیت از شعر معروف محتشم کاشانی "باز این چه شورش است که در خلق عالم است" را خوانده و در آخر هر مصرع، سینه‌زن‌ها فریاد می‌کشند: "یا حسین" و در این حالت دست خود را بالا می‌برند.
وی با بیان اینکه دور زدن حلقه یکی دو بار دیگر تکرار شده و این آیین در نهایت با فریادهای "یا حسین" به پایان می‌رسد گفت: در وسط حلقه این مراسم خادمان حسینیه با لباس‌های مخصوص که اغلب سبز رنگ است حضور می‌یابند و به این سنت مذهبی زیبایی و شکوه خاصی می‌دهند. آئین عزاداری حسن، حسین مردم میامی شهرت کشوری دارد به‌طوری‌که علاقه‌مندان زیادی در این شب و روزها، از جای‌جای کشور خود را به این شهر رسانده تا شاهد اجرای این آیین زیبا باشند.
این کارشناس افزود: آئین عزاداری حسن، حسین در گذشته به این صورت نبوده است و بیشتر بزرگان و ریش‌سفیدان شهر می‌توانستند در این مراسم شرکت کنند. در وسط حلقه دو نفر از بزرگان به‌عنوان میاندار انتخاب می‌شدند و با فریاد "حسن"، "حسین" سینه‌زن‌ها را هدایت می‌کردند.
اصغری تصریح کرد: در حال حاضر فقط در شب‌های تاسوعا و عاشورا این آیین سنتی انجام می‌شود و علاوه بر خادمان، عموم مردم نیز در این مراسم شرکت می‌کنند
این پژوهشگر آیین‌های مردمی در شهرستان میامی افزود: قدمت این آیین بزرگ به بیش از دویست سال برمی‌گردد.
وی تصریح کرد: پس از بررسی اسناد و مدارک، پرونده این مراسم باشکوه که در دفتر ثبت و حریم اداره کل تهیه و تدوین‌شده بود، واجد ارزش شناخته شد و در جلسه کمیته ثبت ملی آثار ناملموس کشور با تأیید و تصویب اعضای شورای عالی ثبت در سال 1398 در لیست فهرست میراث ملی، شماره ثبت دریافت کرد.
انتهای پیام/363/
نظر شما